Είμαστε η μόνη μορφή ζωής στο σύμπαν;

Οι θεμελιώδεις χημικοί δομικοί λίθοι της ζωής, δηλαδή τα αναγκαία οργανικά (αλλά όχι βιολογικά) μόρια, είναι από τα πανάρχαια χρόνια παρόντα στον Άρη, σύμφωνα με νέα επιστημονικά στοιχεία που προκύπτουν από την ανάλυση μετεωριτών αρειανής προέλευσης.

Βέβαια μέχρι του σημείου να υπάρχουν όντως στον «κόκκινο πλανήτη» απλές μορφές ζωής, πολύ περισσότερο… εξωγήινοι, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Στιλ του Γεωφυσικού Εργαστηρίου του Ινστιτούτου Επιστημών Carnegie της Ουάσιγκτον, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το "New Scientist", επιβεβαίωσαν, μετά από εξονυχιστική ανάλυση, ότι ο άνθρακας που υπάρχει σε δέκα μετεωρίτες που έχουν βρεθεί στη Γη, προέρχεται από τον Άρη, καλύπτοντας μάλιστα πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια της γεωλογικής ιστορίας του.

Οι επιστήμονες απέκλεισαν την πιθανότητα (που είχαν προβάλει άλλοι επιστήμονες) ότι οι οργανικές ενώσεις του άνθρακα στους αρειανούς μετεωρίτες «μολύνθηκαν» από το γήινο περιβάλλον μετά την είσοδό τους σε αυτό.

Ο άνθρακας των αρειανών μετεωριτών πιστεύεται ότι προέρχεται από παλαιότερη ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άρη και ειδικότερα από τη δημιουργία των πετρωμάτων κατά την ψύξη του μάγματος και όχι από αρχαία αρειανά μικρόβια (κάτι για το οποίο πάντα ελπίζουν οι αστροβιολόγοι).

Σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του πλανήτη στο έδαφός του βρίσκονται σε εξέλιξη διαδικασίες οργανικής χημείας, οι οποίες - τουλάχιστον στη Γη - αποτελούν το υπόβαθρο για την ανάδυση της ζωής.

Ο άνθρακας, σε συνδυασμό με το υδρογόνο, το οξυγόνο, το άζωτο και άλλα στοιχεία, δημιουργεί τα οργανικά μόρια της ζωής.

Όπως δήλωσε ο Στιλ, η νέα έρευνα απαντά πλέον με βεβαιότητα καταφατικά στο πρωταρχικό ερώτημα κατά πόσο υπήρξαν στον Άρη σε πρώτη φάση οι θεμελιώδεις χημικές προϋποθέσεις για τη ζωή.

Το επόμενο ζωτικό ερώτημα, που μένει να απαντηθεί και προς το οποίο στρέφεται πλέον η έρευνα, είναι αν η ζωή όντως αναδύθηκε κάποια στιγμή στον γειτονικό πλανήτη και τι απέγινε στην πορεία.

Η επόμενη επιστημονική αποστολή στον Άρη, το νέο όχημα τύπου ρόβερ "Mars Science Laborarory" (γνωστό και ως "Curiosity"), που προγραμματίζεται να φθάσει στον πλανήτη φέτος τον Αύγουστο, ελπίζεται ότι θα ρίξει περισσότερο φως πάνω στο ζήτημα, το οποίο σχετίζεται με ένα ερώτημα που ταλανίζει τους ανθρώπους:

«Είμαστε τελικά η μόνη μορφή ζωής στο σύμπαν;»
Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

Τα «αποφάγια» της μαύρης τρύπας του Γαλαξία

Η τερατώδης μαύρη τρύπα που πιστεύεται ότι κρύβεται στην καρδιά του Γαλαξία μας, γνωστή ως Τοξότης Α*, είναι σήμερα ασυνήθιστα ήσυχη, σαν να βρίσκεται στη διαδικασία της πέψης. Τώρα, όμως, οι αστρονόμοι καταγράφουν πίδακες πανίσχυρων ακτίνων γάμμα, οι οποίες πιθανότατα είναι ό,τι απέμεινε από ένα αρχαίο δείπνο με μάζα 10.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου.

Οι πίδακες

Όλοι οι γαλαξίες πιστεύεται σήμερα ότι περιέχουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες εξαιρετικά μεγάλης μάζας. Τα άστρα και τα νέφη αερίου που έχουν την ατυχία να συλληφθούν από τη βαρύτητα της τρύπας αρχίζουν να περιδινούνται σε ακραίες ταχύτητες, με αποτέλεσμα να θερμαίνονται και να εκπέμπουν πίδακες ακτίνων γάμμα που γίνονται ορατοί ακόμα και από την άλλη άκρη του Σύμπαντος.

Οι πίδακες που κατέγραψε τoν περασμένο Απρίλιο το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi είναι οι πρώτοι που εντοπίζονται στον δικό μας Γαλαξία.

Τη νέα μελέτη υπογράφουν ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, οι οποίοι εκτιμούν ότι αυτοί οι σχετικά αμυδροί πίδακες είναι κατάλοιπα ενός παχυντικού γεύματος που κατανάλωσε ο Τοξότης Α* πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.

«Το να ρίξει κανείς 10.000 Ήλιους μέσα στη μαύρη τρύπα θα έκανε τη δουλειά» σχολιάζει ο Ντάγκλας Φίνκμπεϊνερ, επικεφαλής της μελέτης. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης έχουν αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv και πρόκειται να δημοσιευτούν και στο Astrophysical Journal.

Οι παρατηρήσεις

Ο εντοπισμός των πιδάκων έρχεται να προστεθεί στις παρατηρήσεις που έκανε το 2010 η ομάδα του Δρ Φίνκμπεϊκερ με το Fermi. Κατέγραψε τότε δύο «φυσαλίδες» ακτίνων γ, οι οποίες επίσης φαίνεται να πηγάζουν από την περιοχή του Τοξότη Α*.

Τόσο οι πίδακες όσο και οι φυσαλίδες εκτιμάται τώρα ότι είναι απομεινάρια του ίδιου αρχαίου γεύματος. Ο μηχανισμός δημιουργίας τους, όμως, είναι διαφορετικός. Οι πίδακες προέρχονται από υπέρθερμο πλάσμα (ιονισμένο αέριο) που παγιδεύεται στο περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο της τρύπας, σε σχήμα τιρμπουσόν, και παραμένει έτσι εστιασμένο σε λεπτές δέσμες.

Οι φυσαλίδες, αντίθετα, πιστεύεται ότι δημιουργούνται από θερμή ύλη που εκτινάσσεται προς όλες τις κατευθύνσεις από τον περιστρεφόμενο δίσκο συσσώρευσης γύρω από τη μαύρη τρύπα.

Τα ηλεκτρόνια

Υπάρχει όμως και μια σημαντική ομοιότητα: τόσο οι πίδακες όσο και οι φυσαλίδες περιέχουν ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας, τα οποία συγκρούονται με φωτόνια και ανεβάζουν την ενέργειά τους στην περιοχή των ακτίνων-γ του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι η εκπομπή των ακτίνων-γ που παρατηρούμε σήμερα υπό τη μορφή πιδάκων και φυσαλίδων.

Και οι δύο σχηματισμοί, εξάλλου, εκτείνονται σε απόσταση 27.000 ετών φωτός πάνω και κάτω από το επίπεδο του Γαλαξία. Το περίεργο όμως είναι ότι οι φυσαλίδες είναι κάθετες στο γαλαξιακό επίπεδο, ενώ οι πίδακες εμφανίζουν μια μικρή κλίση 15 μοιρών. Αυτό, επισημαίνουν οι ερευνητές, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ο άξονας περιστροφής της μαύρης τρύπας να έχει μια αντίστοιχη κλίση σε σχέση με το επίπεδο του γαλαξία. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου

Το μελλοντικό υπερ-τηλεσκόπιο SKA (Square Kilometer Array), το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, θα εγκατασταθεί στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία, ανακοίνωσαν στο Άμστερνταμ μέλη του οργανισμού που είναι υπεύθυνος για το SKA.

"Αποφασίσαμε για μια προσέγγιση σε μια διπλή τοποθεσία" είπε ο Τζον Ουόμερσλι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά από μια σύνοδο στο Άμστερνταμ του Οργανισμού που είναι υπεύθυνος για το SKA.

"Θα εγκαταστήσουμε τον εξοπλισμό στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία και μαζί θα αποτελέσουν το παρατηρητήριο", πρόσθεσε.

Η επιλογή του χώρου, που θα φιλοξενήσει το τηλεσκόπιο, ένα έργο αξίας 2 δισ. δολαρίων (1,5 δισ. ευρώ) που διεκδικούσαν η Νότια Αφρική και η Αυστραλία, ανατέθηκε σε μια επιτροπή δώδεκα αστρονόμων και επικεφαλής επιστημονικών ιδρυμάτων.

Αυτό το γιγαντιαίο τηλεσκόπιο, που συνδέει 3.000 παραβολικά κάτοπτρα, θα είναι από 50 έως και 100 φορές πιο ευαίσθητο από τα πιο ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια που υπάρχουν σήμερα.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα επιτρέψει να δοθούν απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα για το σύμπαν, όπως π.χ. το πώς δημιουργήθηκε και γιατί επεκτείνεται.

Η απόφαση να "μοιράσουν" το υπερ τηλεσκόπιο ελήφθη μετά από μια σύνοδο μιας ομάδας εργασίας του οργανισμού του SKA η οποία σύμφωνα με τον κ. Ουόμερσλι "έλαβε υπόψη της τις σημαντικές επενδύσεις που αυτές οι χώρες έχουν πραγματοτοποιήσει στον τομέα της αστρονομίας".

Τα περισσότερα παραβολικά κάτοπτρα θα εγκατασταθούν στη Νότια Αφρική, διευκρίνισε οργανισμός, αναφέροντας ότι οι εγκαταστάσεις για τις μεσαίες και χαμηλές συχνότητες θα μοιραστούν μεταξύ των δύο χωρών.

"Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία τις χαμηλές συχνότητες, η Νοτια Αφρική τις μεσαίες συχνότητες", διευκρίνισε ο Μπράιαν Μπόιλ, διευθυντής του προγράμματος SKA για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία στο λογαριασμό του στο Twitter.

Τα κριτήρια για την επιλογή της τοποθεσίας ήταν, μεταξύ άλλων, η έλλειψη παρέμβασης ραδιοκυμάτων, η ποιότητα του δικτύου επικοινωνιών "για την παγκόσμια διανομή των δεδομένων που θα παράγονται από το SKA" και τα χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας στην τοποθεσία που επελέγη.

Ο πυρήνας του SKA θα τοποθετηθεί στο κέντρο της άγονης περιοχής του Καρού στο νοτιοδυτικό τμήμα της Νότιας Αφρικής, καθώς και στη Μιλέουρα, περίπου 100 χιλιόμετρα δυτικά της Μεεκαθάρα στο δυτικό τμήμα της Αυστραλίας.

Η κατασκευή αναμένεται να ξεκινήσει το 2019, και οι εγκαταστάσεις θα πρέπει να είναι πλήρως λειτουργικές έως το 2024. Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

«Διαστημική» διάγνωση της οστεοπόρωσης

Ένα νέο τεστ το οποίο επιτρέπει την διάγνωση της οστεοπόρωσης μόλις αυτή αρχίσει να εκδηλώνεται ανέπτυξαν ερευνητές της ΝΑSΑ. Το τεστ βασίζεται στην ανίχνευση μικροποσοτήτων ασβεστίου στα ούρα και οι λεπτομέρειες της πρώτης εφαρμογής του δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση PNAS.

Τεστ ισοτόπων ασβεστίου

Η NASA ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την οστεοπόρωση καθώς η μικροβαρύτητα του διαστήματος προκαλεί απώλεια της οστικής μάζας των αστροναυτών. Σύμφωνα με το άρθρο των επιστημόνων της, διαφορετικά άτομα ασβεστίου προκύπτουν από την απώλεια του οστικού ιστού, και καθένα από αυτά φέρει διαφορετικό αριθμό νετρονίων. Η ισορροπία αλλά και η αφθονία των διαφορετικών ισοτόπων ασβεστίου μεταβάλλεται τόσο όταν τα οστά συντίθενται όσο και όταν αποσυντίθενται. Οι μετρήσιμες αυτές μεταβολές επιτρέπουν στους ερευνητές να αξιολογήσουν την απώλεια της οστικής μάζας ακόμη και στα πρώτα στάδιά της.

Διαγνωστική ευαισθησία

Προκειμένου να διερευνήσουν την διακριτική ικανότητα της τεχνικής τους, οι ερευνητές τη δοκίμασαν σε 12 υγιείς εθελοντές από τους οποίους ζήτησαν να παραμείνουν στο κρεβάτι για 30 ημέρες. (Η παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι προκαλεί μείωση της οστικής μάζας). Διαπίστωσαν ότι η τεχνική τους επέτρεπε την διάγνωση της απώλειας της οστικής μάζας μόλις μετά από μια εβδομάδα παραμονής των εθελοντών στο κρεβάτι, πολύ νωρίτερα από τις υπάρχουσες τεχνικές.

Το επόμενο βήμα των επιστημόνων είναι να εξετάσουν τις διαγνωστικές ικανότητες της τεχνικής τους σε διαγνωσμένους ασθενείς με οστεοπόρωση. Όπως δε εκτιμούν, πιθανότατα η τεχνική τους θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης, αλλά και για την παρακολούθηση της εξέλιξης οποιασδήποτε ασθένειας η οποία προκαλεί απώλεια οστικής μάζας, όπως παραδείγματος χάριν ο καρκίνος. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Μικρόβια "καταργούν" τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια αξιοσημείωτη κοινότητα πανάρχαιων μικροβίων, που ζουν θαμμένα 30 μέτρα κάτω από το βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, σε πετρώματα ηλικίας 86 εκατ. ετών, δηλαδή πολύ πριν εξαφανιστούν οι δεινόσαυροι, και τα οποία χρησιμοποιούν μηδαμινό οξυγόνο και ζουν με τόσο αργό ρυθμό, ώστε στην περίπτωσή τους δεν είναι πλέον σαφές πού σταματά η ζωή και πού αρχίζει ο θάνατος.

Οι οργανισμοί αυτοί έχουν αναγάγει σε τέχνη -ή σε επιστήμη- τη ζωή σε αργή κίνηση (slow-motion), γι' αυτό άλλωστε πήραν την ονομασία μικρόβια "slo-mo" (από τα αρχικά γράμματα των δύο αγγλικών λέξεων).

Σύμφωνα με την εκτίμηση των επιστημόνων, τα εν λόγω μικρόβια καταναλώνουν 0,001 μικρομόρια οξυγόνου ανά λίτρο ιζήματος ανά έτος.

Με αυτό το ρυθμό, τα μικρόβια που υπάρχουν σε ένα κυβικό μέτρο ιζηματογενούς πετρώματος κάτω από το βυθό, χρειάζονται περίπου δέκα χρόνια για να καταναλώσουν την ποσότητα οξυγόνου που ένας άνθρωπος καταναλώνει σε μία αναπνοή του!

Και όσο πιο αργά αναπνέει και μεταβολίζει ένας οργανισμός, τόσο πιο πολύ ζει.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Χανς Ρόι του Κέντρου Γεωμικροβιολογίας του πανεπιστημίου του Ααρχους στη Δανία, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Science", ανακάλυψαν ότι τα ασκητικά μικρόβια διαθέτουν απίστευτα αργό μεταβολικό ρυθμό και οριακά μόνο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μορφή ζωής.

Η αντικατάσταση των συστατικών τους, των δομικών λίθων της ζωής, στο εσωτερικό τους λαμβάνει χώρα κάθε μερικές εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες χρόνια.

Τα μικρόβια χρειάζονται το οξυγόνο για να παράγουν ενέργεια, ώστε να διατηρήσουν το ηλεκτρικό δυναμικό στη μεμβράνη τους και επίσης να κρατήσουν σε λειτουργία τα ένζυμα και το DNA τους. Έχουν όμως καταφέρει να επιβιώνουν κάτω από το βυθό χρησιμοποιώντας την ελάχιστη δυνατή ποσότητα ενέργειας και, κατά συνέπεια, το ελάχιστο δυνατό οξυγόνο και τις λιγότερες δυνατές θρεπτικές ουσίες.

Το μεγάλο ερώτημα για τους επιστήμονες είναι με ποιό τρόπο τα εν λόγω υπερβολικά ολιγαρκή μικρόβια έχουν περιορίσει τόσο πολύ τις ενεργειακές ανάγκες τους, σε βαθμό που θα μπορούσε να τα παρεξηγήσει κανείς για… πεθαμένα.

Η ικανότητα αυτή έχει κεντρίσει και το ενδιαφέρον των αστροβιολόγων και των γεωχημικών της NASA που αναζητούν ιδέες για το πού θα μπορούσαν να βρουν μορφές ζωής στο ηλιακό σύστημα, π.χ. στον αφιλόξενο Αρη, κάτω από την επιφάνεια του οποίου ίσως επιβιώνουν τέτοιοι μικροοργανισμοί.

''Τα όρια της ζωής είναι πολύ πέρα από αυτό που είχαμε φανταστεί'', δήλωσε ο ερευνητής Μπο Γιόργκενσεν.

''Στην περίπτωση των συγκεκριμένων μικροβίων φαίνεται να βλέπουμε το κατώτερο ενεργειακό όριο για τη ζωή, το οποίο πηγαίνει πέρα από την έως τώρα κατανόησή μας. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν ξέρουμε πια πού στην πραγματικότητα βρίσκεται το κατώτερο δυνατό όριο''.

Τα μικρόβια, όπως τα βακτήρια, είναι οι πολυπληθέστεροι οργανισμοί στη Γη και η μεγάλη πλειονότητά τους (περίπου το 90%) ζουν κάτω από το βυθό των θαλασσών σε ιζηματογενή πετρώματα, τα οποία δημιουργούνται από διαδοχικά στρώματα διαφόρων ανόργανων και οργανικών υλών που πέφτουν στο βυθό και μετατρέπονται σε ιζήματα με πολύ αργό ρυθμό (λιγότερο από ένα εκατοστό ανά 1.000 χρόνια). Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

Η γήρανση μπερδεύει τα βιομετρικά συστήματα ασφαλείας

Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί άνθρωποι, η ίριδα του ματιού δεν παραμένει η ίδια, αλλά αλλάζει όσο μεγαλώνει κανείς, πράγμα που δημιουργεί σημαντικό ζήτημα αξιοπιστίας για τα σχετικά βιομετρικά συστήματα ασφαλείας, τα οποία βασίζονται στην ανάλυση της ίριδας.

Νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η αναγνώριση των ανθρώπων από τα μάτια τους δεν είναι τόσο πολύ αξιόπιστη τεχνική όσο πιστεύουν οι κυβερνήσεις και το ευρύ κοινό.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Νοτρ Νταμ στην Ιντιάνα διαπίστωσαν ότι, λόγω των αλλαγών στην ίριδα εξαιτίας της γήρανσης του ματιού, το βιομετρικό λογισμικό εμφάνισε αυξανόμενη ανικανότητα αναγνώρισης ότι δύο εικόνες αφορούσαν το ίδιο πρόσωπο.

Όταν μάλιστα οι δύο εικόνες της ίριδας είχαν ληφθεί με χρονική διαφορά τριών ετών, τότε το ποσοστό αποτυχίας αναγνώρισης αυξανόταν κατά 153%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το βιομετρικό μηχάνημα δεν αναγνωρίζει ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο με αυτό την ίριδα του οποίου έχει ήδη καταχωρημένη στη βάση δεδομένων του. Πηγή: skai.gr

Συνέχεια»

Η αυτοεκτίμηση ενισχύει το ανοσοποιητικό

Όταν υπάρχει έλλειψη θετικής αυτοεκτίμησης, παρεμποδίζεται η ψυχολογική μας ανάπτυξη. Η θετική αυτοεκτίμηση λειτουργεί σαν να είναι, κατ’ ουσία, το ανοσοποιητικό σύστημα της συνείδησης και προσφέρει αντοχή, δύναμη και ικανότητα ανάπλασης.

Όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, η αντοχή μας προς τις αναποδιές της ζωής μειώνεται. Συντριβόμαστε μπροστά σε αντιξοότητες, τις οποίες μια υγιέστερη αίσθηση του εαυτού θα μπορούσε να έχει εξαφανίσει. Τείνουμε να επηρεαζόμαστε από την επιθυμία να αποφεύγουμε τον πόνο μάλλον, παρά να βιώνουμε τη χαρά. Τα αρνητικά έχουν μεγαλύτερη δύναμη πάνω μας από τα θετικά.
Εμπόδια στην ανάπτυξή της

Η αυτοεκτίμηση ξεκινάει από την παιδική ηλικία και γι’ αυτό σημαντικό ρόλο παίζει ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονται οι γονείς μας όταν είμαστε παιδιά.

Οι γονείς, λοιπόν, εγείρουν σοβαρά εμπόδια στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης του παιδιού όταν:

- Μεταδίδουν την εντύπωση ότι αυτό δεν είναι «αρκούντως επαρκές».
- Το τιμωρούν επειδή εκφράζει «απαράδεκτα» συναισθήματα.
- Το γελοιοποιούν ή το ταπεινώνουν.
- Μεταδίδουν το μήνυμα ότι οι σκέψεις ή τα συναισθήματα του παιδιού δεν έχουν αξία ή σημασία.
- Προσπαθούν να το ελέγχουν προξενώντας του ντροπή ή ενοχές.
- Το υπερπροστατεύουν και συνεπώς εμποδίζουν τη φυσιολογική μάθηση και την αύξηση της αυτάρκειας.
- Το ανατρέφουν χωρίς κανόνες κι έτσι δεν υπάρχει δομή στήριξης ή, αντίθετα, το ανατρέφουν με κανόνες που είναι αντιφατικοί, καταπιεστικοί, προξενούν σύγχυση και δε συζητούνται. Σε κάθε περίπτωση εμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη.
- Αρνούνται την αντίληψη που έχει αυτό για την πραγματικότητα και κατά συνέπεια το ενθαρρύνουν να αμφιβάλλει για τη νοημοσύνη του.
- Μεταχειρίζονται προφανή δεδομένα ως μη πραγματικά, αναταράσσοντας την αίσθηση που έχει αυτό για τον ορθολογισμό. Για παράδειγμα, όταν ένας αλκοολικός πατέρας κατευθύνεται παραπατώντας προς το τραπέζι κατά το δείπνο, πάει να καθίσει στο κάθισμα αλλά πέφτει κάτω, ενώ η μητέρα συνεχίζει να τρώει ή να μιλάει σαν να μη συνέβη τίποτα.
- Το τρομοκρατούν με σωματική βία ή την απειλή της, «ενσταλάζοντας» έτσι το φόβο στα κύτταρά του.
- Το μεταχειρίζονται σαν σεξουαλικό αντικείμενο.
- Του λένε ότι είναι κακό, ανάξιο ή αμαρτωλό από τη φύση του.

Παύλος Διονυσόπουλος για το zougla.gr via belife
Πηγή: kala-nea.gr

Συνέχεια»

Έρευνα: Το συχνό σεξ κάνει τον εγκέφαλο να λειτουργεί καλύτερα

Όσο πιο συχνά κάνετε σεξ τόσο καλύτερα και γρηγορότερα λειτουργεί ο εγκέφαλός σας. Αυτό έδειξε πρόσφατη επιστημονική έρευνα του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, σύμφωνα με την οποία το σεξ διευρύνει τον εγκέφαλο και πολλαπλασιάζει τις συνάψεις του.

Ο έρευνες που είχαν γίνει μέχρι τώρα είχαν δείξει ότι οι λειτουργίες του εγκεφάλου εμποδίζονται όταν βιώνουμε αγχωτικές και άβολες καταστάσεις. Έτσι, οι ερευνητές από το Πρίνστον θέλησαν να διαπιστώσουν κατά πόσο ισχύει και το αντίστροφο: αν δηλαδή ο εγκέφαλός μας μεγαλώνει σε καταστάσεις που ναι μεν προκαλούν ως ένα βαθμό άγχος αλλά ταυτόχρονα είναι ευχάριστες, όπως η σεξουαλική επαφή.

Για τη διεξαγωγή της έρευνας οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων σε ποντίκια. Αρχικά, οι ερευνητές χώρισαν τα αρσενικά ποντίκια σε τρεις ομάδες: στα ποντίκια που είχαν καθημερινά σεξουαλική επαφή με θηλυκά, στα ποντίκια που έκαναν σεξ μια φορά ανά δυο εβδομάδες και στα ποντίκια που δεν έκαναν καθόλου σεξ.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: ο εγκέφαλος των αρσενικών ποντικιών που έκαναν σεξ τακτικά μεγάλωσε και οι συνάψεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων τους πολλαπλασιάστηκαν. Αντίθετα, στα ποντίκια που δεν έκαναν καθόλου σεξ, δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή. Πηγή: cosmo.gr

Συνέχεια»

H πρώτη «σεξουαλική επανάσταση» που έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης οικογένειας

Οι ρίζες της σύγχρονης οικογένειας - με το ζευγάρι να επιθυμεί το μεταξύ του δέσιμο καθώς και τη φροντίδα των παιδιών - είναι ασαφής. Ωστόσο, μια νέα μελέτη φαίνεται να ρίχνει κάποιο φως, αφού υποστηρίζει ότι το δέσιμο του ζευγαριού άρχισε να στηρίζεται στην παροχή υλικών και υπηρεσιών στα θηλυκά και όχι στον ανταγωνισμό αρσενικών (man to man).

Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα θεμέλια για τη δημιουργία του ζευγαριού και της οικογένειας, με τη σύγχρονη μορφή, τέθηκαν όταν οι γυναίκες άρχισαν να έχουν ως προτεραιότητα στην επιλογή συντρόφου τη δυνατότητα που είχε να παρέχει υλικά αγαθά, υπηρεσίες και φροντίδα.

Η μελέτη αυτή συντελεί στο να δοθούν απαντήσεις σε μακροχρόνιες ερωτήσεις της εξελικτικής βιολογίας για το πώς η σύγχρονη οικογένεια, που χαρακτηρίζεται έντονα από πρότυπα για αποκλειστικούς συντρόφους, προέκυψε από τις παλαιότερες εποχές, που οι σχέσεις των δύο φύλων ήταν τελείως διαφορετικές. Εκτός από τη δημιουργία σταθερών και μακροχρόνιων σχέσεων, η μετάβαση σε δεμένα ζευγάρια συνδέεται επίσης από μια μείωση του ανταγωνισμού στα αρσενικά.

Η μελέτη δείχνει ότι οι πιο κοινές προτεινόμενες θεωρίες για τη μετάβαση στο ανθρώπινο ζευγάρι με τη σύγχρονη μορφή του δεν είναι βιολογικά εφικτές. Ωστόσο, προτείνεται ένα νέο μοντέλο που δείχνει ότι η μετάβαση αυτή μπορεί να συμβεί με μία αλλαγή στις επιλογές των γυναικών.

Οι γυναίκες αρχίζουν σταδιακά να αλλάζουν επιλογές, ενώ οι άνδρες με τη σειρά τους προσαρμόζουν τον ανταγωνισμό τους στις νέες επιθυμίες των γυναικών, προβάλλοντας τον εαυτό τους ως τον σύντροφο που θα μπορέσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Αυτή η μεταστροφή είναι πιο εμφανής σε αρσενικά με χαμηλή πιθανότητα να κερδίσουν σύντροφο σε ανταγωνισμό με αρσενικά με υψηλή πιθανότητα προσέλκυσης συντρόφου.

Όπως σημειώνει ο ερευνητής Sergey Gavrilets, αναπληρωτής διευθυντής για τις επιστημονικές δραστηριότητες στο Εθνικό Ινστιτούτο Μαθηματικών και Βιολογικών Συνθέσεων και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Knoxville στο Τενεσί. τα αρσενικά που αρχικά βρισκόντουσαν σε δυσχερή θέση στο πλαίσιο του ανταγωνισμού την προηγούμενη περίοδο αρχίζουν να κερδίζουν και να μετατρέπονται σε πρότυπα παρέχοντας φροντίδα στα θηλυκά.

Αυτή η αλλαγή στις επιλογές των θηλυκών οδηγεί και σε μία εξασθένιση του ανταγωνισμού μεταξύ των ανδρών, και όπως σημειώνει ο Sergey Gavrilets, πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη «σεξουαλική επανάσταση». «Η ολοκλήρωση αυτών των αλλαγών οδήγησε σε ένα είδος αυτοεξημέρωσης και ουσιαστικά δημιουργεί τις πρώτες κοινωνίες ζευγαριών που αποτελούνται από «άντρες κουβαλητές» και «πιστά θηλυκά».

Τελικά, όπως προκύπτει από την έρευνα, η γυναικεία αυτή επιλογή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου και οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να περιλαμβάνουν σε αυτές και την ατομική διακύμανση ώστε να εξηγήσουν κοινωνικές συμπεριφορές και διλήμματα, εξήγησε ο Gavrilets. Πηγή: tvxs.gr

Συνέχεια»

Τα πτηνά «είναι στην πραγματικότητα νεαροί δεινόσαυροι»

Με την πρώτη ματιά, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την ομοιότητα ανάμεσα σε έναν παπαγάλο και έναν τυραννόσαυρο. Κι όμως, σύμφωνα με μια νέα μελέτη τα πτηνά δεν είναι απλά απόγονοι των δεινόσαυρων, αλλά είναι πραγματικοί δεινόσαυροι με χαρακτηριστικά μωρού.

Οι περισσότεροι εξελικτικοί βιολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι τα πτηνά κατάγονται από τα θηρόποδα δεινοσαύρια, την ομάδα στην οποία ανήκει και ο Tyrannosaurus rex. Απολιθώματα δεινόσαυρων με πούπουλα και μακριές ουρές, όπως ο διάσημος Archaeopteryx, καθιστούν απόλυτα σαφή τη σχέση ανάμεσα στα προϊστορικά ερπετά και τα σημερινά πετούμενα.

Τώρα, μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature έρχεται να αποσαφηνίσει το πώς συνέβη η εξελικτική μετάβαση από τους δεινόσαυρους στα πτηνά: οι ερευνητές του Χάρβαρντ καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εμφάνιση των πτηνών ήταν το αποτέλεσμα μιας μεταβολής στη διαδικασία ανάπτυξης των δεινόσαυρων.

«Αυτό που μάθαμε είναι ότι τα πτηνά είναι ζώντα θηρόποδα δεινοσαύρια» αναφέρει ο εξελικτικός βιολόγος Δρ Άρκατ Αμπζάνοφ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι περισσότεροι δεινόσαυροι χρειάζονταν πολλά χρόνια μέχρι να φτάσουν στη σεξουαλική ωρίμανση, τα πουλιά όμως επιτάχυναν τη διαδικασία και ενηλικιώνονται έτσι σε διάστημα μερικών μηνών. Και αυτή η «επιτάχυνση» της ανάπτυξης επέτρεψε στα πτηνά να διατηρούν τα ανατομικά χαρακτηριστικά των νεαρών δεινόσαυρων.

Αυτό σημαίνει ότι, ενώ οι ενήλικοι δεινόσαυροι παρουσίαζαν μεγάλες μορφολογικές διαφορές από τα νεαρά άτομα του είδους τους, τα ενήλικα πτηνά μοιάζουν πολύ περισσότερο με τους νεοσσούς τους.

To φαινόμενο της διατήρησης νεανικών χαρακτηριστικών στα ενήλικα άτομα ονομάζεται παιδομορφισμός και μπορεί να εκδηλωθεί κυρίως μέσω δύο μηχανισμών. Ο πρώτος ονομάζεται νεοτενία και συνίσταται στην επιβράδυνση της ωρίμανσης. Τα πτηνά φαίνεται όμως ότι ακολούθησαν τον αντίθετο μηχανισμό της προγένεσης, στον οποίο η σεξουαλική ωρίμανση έρχεται νωρίτερα.

Το συμπέρασμα προκύπτει από αξονικές τομογραφίες εκατοντάδων κρανίων δεινόσαυρων και πτηνών σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης, οι οποίες δείχνουν ότι η μορφολογία των δεινόσαυρων άλλαζε δραματικά στην πορεία της ανάπτυξης, ενώ των πτηνών αλλάζει σε πολύ μικρότερο βαθμό.

Η τελευταία έρευνα δείχνει το πώς η προγένεση μπορεί να γίνει βασικό εργαλείο της εξέλιξης και της εμφάνισης νέων ειδών. «Το ενδιαφέρον με αυτή τη μελέτη είναι το γεγονός ότι παρουσιάζει την εξέλιξη ως αναπτυξιακό φαινόμενο» σχολιάζει ο Δρ Αμπζάνοφ.

«Στην περίπτωση των πτηνών, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι τα ενήλικα άτομα ενός είδους μοιάζουν όλο και περισσότερο με τα νεαρά άτομα του προγονικού είδους».

«Αλλάζοντας την αναπτυξιακή βιολογία ενός αρχικού είδους, η φύση παρήγαγε το σύγχρονο πτηνό -ένα εντελώς νέο πλάσμα, το οποίο, με περίπου 10.000 σύγχρονα είδη, είναι πλέον η πιο πετυχημένη ομάδα χερσαίων σπονδυλωτών στον πλανήτη». Πηγή: in.gr

Συνέχεια»

Η Olympus δημιουργεί το λεπτότερο σύστημα ενδοσκόπησης στον κόσμο

Η Olympus δημιούργησε το λεπτότερο βιομηχανικό σύστημα ενδοσκόπησης στον κόσμο με διάμετρο μόλις 2.4 χιλιοστών. Η υπέρλεπτη συσκευή ονομάζεται iPLEX TX και είναι εξοπλισμένη με έναν μικροσκοπικό αισθητήρα CMOS στην άκρη της καθώς και τεχνολογία HDR (με την ονομασία WiDER).

Σύμφωνα με την εταιρεία, το αποτέλεσμα είναι η εικόνα να είναι πολύ πιο ευκρινής από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι σήμερα. Επιπλέον, η συσκευή είναι περίπου 200 φορές πιο ανθεκτική στη φθορά τριβής από τα αντίστοιχα μηχανήματα οπτικών ινών. Περισσότερες λεπτομέρειες για το Olympus iPLEX TX στο video που ακολουθεί:


Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Ολυμπικένιο: το... ολυμπιακό χημικό μόριο

Βρετανοί και άλλοι ερευνητές - ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου - κατάφεραν να δημιουργήσουν και να φωτογραφήσουν ένα νέο συνθετικό χημικό μόριο, το οποίο έχει μήκος περίπου ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου, αλλά μοιάζει καταπληκτικά με το γνώριμο σύμβολο των Ολυμπιακών αγώνων με τους πέντε δακτυλίους. Ακριβώς για αυτό το λόγο, άλλωστε, το μόριο πήρε την κατάλληλη ονομασία: ολυμπικένιο.

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Γουόργουικ, μ’ επικεφαλής τους χημικούς Ντέηβιντ Φοξ και Άνις Μίστρι, σε συνεργασία με ερευνητές του εργαστηρίου της ΙΒΜ στη Ζυρίχη, με επικεφαλής τον Λίο Γκρος, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Daily Mail», δημιούργησαν το χημικό μόριο και στη συνέχεια το φωτογράφισαν χρησιμοποιώντας ένα πολύ ισχυρό μικροσκόπιο.

Οι εικόνες δείχνουν πέντε συνδεδεμένους μεταξύ τους δακτυλίους που αποτελούνται από άτομα άνθρακα (μεταξύ αυτών και γραφένιου), τα οποία μοιάζουν πολύ με τους Ολυμπιακούς δακτυλίους.

Την αρχική ιδέα για τη δημιουργία ενός τέτοιου «Ολυμπιακού» μορίου είχε ο καθηγητής Γκράχαμ Ρίτσαρντς, πρώην επικεφαλής του Τμήματος Χημείας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μέλος της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας Χημείας.

Όπως είπε, ο στόχος, πέρα από την πιθανή εμπορική αξιοποίηση ενός τέτοιου μορίου, ήταν κυρίως να εξάψει το ενδιαφέρον των νέων για τη Χημεία και ειδικότερα για τις δυνατότητες της συνθετικής χημείας, σε συνδυασμό με την λάμψη -και την επικαιρότητα φέτος- των Ολυμπιακών αγώνων.

Είχε προηγηθεί από τους ερευνητές της IBM Research στην Ελβετία, με τη βοήθεια ενός ατομικού μικροσκοπίου, η δημιουργία ενός μορίου που ονομάσθηκε πεντακένιο και αποτελείται από πέντε εξαγωνικού σχήματος αλληλοπλεγμένα άτομα άνθρακα.

Το «ολυμπικένιο» ουσιαστικά αποτελεί μια μετεξέλιξη αυτού του μορίου, με την τεχνητή τοποθέτηση τριών δακτυλίων πάνω από άλλους δύο, όλοι μαζί συνδεμένοι σε ένα ενιαίο «Ολυμπιακό» σύμπλεγμα.

Το μόριο έχει πλάτος 1,2 νανόμετρα και είναι περίπου 100.000 φορές πιο λεπτό από μία ανθρώπινη τρίχα.

Το «ολυμπικένιο» έρχεται να προστεθεί σε μία τεράστια βάση χημικών δεδομένων που περιλαμβάνει ήδη περισσότερα από 26 εκατομμύρια μόρια.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, δυνητικά έχει ενδιαφέρουσες ηλεκτρικές και οπτικές ιδιότητες και θα μπορούσε μελλοντικά να αξιοποιηθεί σε νέου τύπου φωτοβολταϊκά κύτταρα και σε πηγές φωτισμού όπως οι φωτοδίοδοι (LED). Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

To FBI παρακολουθεί και επίσημα τη διαδικτυακή μας δραστηριότητα

Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, το FBI έχει δημιουργήσει ένα νέο τμήμα με την ονομασία National Domestic Communications Assistance Center (NDCAC), το οποίο θα ασχολείται αποκλειστικά με την παρακολούθηση της δραστηριότητας μας στο Διαδίκτυο.

Πιο συγκεκριμένα, βασικές αρμοδιότητες του NDCAC θα είναι να κατασκοπεύει τις συνομιλίες μας στο Skype και στα κοινωνικά δίκτυα, να αναλύει τα traffic data του Internet και να αναπτύσσει νέα προηγμένα συστήματα παρακολούθησης.

Θυμίζουμε ότι παλαιότερα το FBI είχε γνωστοποιήσει τις προθέσεις του να παρακολουθεί τη δραστηριότητα των χρηστών στα social networks για την πρόβλεψη ενδεχόμενων μελλοντικών εγκλημάτων, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό. Ο λόγος είναι ότι τα συλλεχθέντα δεδομένα δε θα χρησιμοποιούνται για τις έρευνες του ίδιου του FBI αλλά για τη διευκόλυνση της παρακολούθησης των χρηστών από άλλες υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους.

Σύμφωνα με δήλωση του FBI:

“Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το NDCAC δε θα είναι υπεύθυνο για ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις από δικαστικές εντολές και δε θα παίζει κανένα απολύτως ρόλο στις έρευνες. Θα παρέχει απλά τεχνική υποστήριξη στα αιτήματα άλλων υπηρεσιών.“ Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Υγρές μπαταρίες λιθίου ψεκάζονται σε οποιαδήποτε επιφάνεια

Μια ασυνήθιστη μπαταρία λιθίου που μπορεί κυριολεκτικά να ψεκαστεί σε οποιαδήποτε επιφάνεια παρουσιάστηκε την Πέμπτη από μηχανικούς στο Τέξας, οι οποίοι τη δοκίμασαν ακόμα και σε πλακάκια μπάνιου και κούπες του καφέ.

Στο μέλλον, η υγρή μπαταρία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε μικρότερες, ελαφρύτερες ηλεκτρονικές συσκευές, ή ακόμα και να καλύπτει τις προσόψεις κτηρίων για να αποθηκεύει την ενέργεια που προσφέρουν τα φωτοβολταϊκά πάνελ.

«Μπορούμε βασικά να μετατρέψουμε σε μπαταρία οποιαδήποτε επιφάνεια ή αντικείμενο» δήλωσε ο Νίλαμ Σινγκ, φοιτητής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Rice του Τέξας και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Nature Scientific Reports.

Η ομάδα του Σινγκ δημιούργησε υγρές εκδόσεις των πέντε εξαρτημάτων από τα οποία αποτελείται κάθε μπαταρία ιόντων λιθίου: δύο ηλεκτρόδια, μια άνοδο, μια κάθοδο και ένα ενδιάμεσο διαχωριστικό από πολυμερές υλικό.

Τα «υγροποιημένα» εξαρτήματα ψεκάστηκαν ως διαδοχικά στρώματα πάνω σε μια ποικιλία υλικών, όπως γυάλινες πλάκες και φύλλα ανοξείδωτου χάλυβα, ακόμα και πάνω στην κυρτή επιφάνεια μιας κούπας για καφέ.

Σε ένα από τα πειράματα, η υγρή μπαταρία ψεκάστηκε σε εννέα κεραμικά πλακάκια μπάνιου που συνδέθηκαν σε ένα φωτοβολταϊκό στοιχείο κάτω από μια ισχυρή λάμπα. Όταν φορτίστηκαν πλήρως από το φως, τα πλακάκια «προσέφεραν αρκετή ενέργεια για να μπορούν να τροφοδοτούν 40 κόκκινα LED για περισσότερες από έξι ώρες» γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους.

«Τα κεραμικά πλακάκια που μετατρέψαμε σε μπαταρίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή των εξωτερικών τοίχων ενός σπιτιού» οραματίζεται ο Σινγκ.

«Ένας τοίχος κατασκευασμένος από τέτοιες μπαταρίες θα μπορούσε στη συνέχεια να καλυφθεί με ηλιακές κυψέλες. Αυτός ο συνδυασμός ηλιακών κυψελών και μπαταριών θα επέτρεπε τη συλλογή και αποθήκευση της ηλιακής ενέργειας» εξηγεί.

Το πρόβλημα, αναγνωρίζει ο ίδιος, είναι ότι η νέα μπαταρία περιέχει τοξικούς, εύφλεκτους και διαβρωτικούς υγρούς ηλεκτρολύτες, οι οποίοι πρέπει να ψεκάζονται σε περιβάλλον από το οποίο απουσιάζει το οξυγόνο και η υγρασία.

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η εφεύρεσή τους έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, και έχουν ήδη καταθέσει αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πηγή: in.gr

Συνέχεια»

Κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα από τον… Άρη

Μια εκπληκτική εικόνα έστειλε το όχημα Opportunity Rover, που εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη. Γιατί το ηλιοβασίλεμα έχει γαλάζια απόχρωση. Και όμως είναι ηλιοβασίλεμα! Δεν είναι όπως έχουμε συνηθίσει να το βλέπουμε στη γη αλλά είναι από άλλο πλανήτη.

H φωτογραφία τραβήχτηκε στον Άρη από το ρομποτικό όχημα Opportunity Rover, η σκιά του οποίου διακρίνεται κάτω δεξιά.

Η φωτογραφία όπως αναφέρει η Βρετανική Sun δόθηκε στη δημοσιότητα από τη NASA αυτή την εβδομάδα. Εστάλη από το εξερευνητικό όχημα τον Μάρτιο, συγκεκριμένα την 2.888η ημέρα του στον κόκκινο πλανήτη!

Τα ηλιοβασιλέματα στον Άρη έχουν μια γαλαζωπή απόχρωση γύρω από τον ήλιο, γιατί η σκόνη διαθλά το μπλε φως προς την κατεύθυνση του παρατηρητή περισσότερο από ό,τι την ακτινοβολία στο φάσμα του κόκκινου. Πηγή: otherside.gr

Συνέχεια»

Διάβαση της Αφροδίτης, η ευκαιρία μιας ζωής για τους αστρονόμους

Οι σπάνιες ευθυγραμμίσεις ανάμεσα στη Γη, την Αφροδίτη και τον Ήλιο επέτρεψαν στους αστρονόμους του 17ου και 18ου αιώνα να υπολογίσουν για πρώτη φορά με ακρίβεια την απόστασή μας από τον Ήλιο. Τώρα, αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο προετοιμάζονται για την επόμενη διάβαση της Αφροδίτης το διήμερο 5 και 6 Ιουνίου, ένα φαινόμενο που δεν θα επαναληφθεί για τα επόμενα 105 χρόνια.

Το απόγευμα της 5ης Ιουνίου, η Αφροδίτης θα αρχίσει να περνά ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, οπότε θα γίνει ορατή ως σκοτεινή κηλίδα που κινείται σε ένα ταξίδι 6,5 ωρών πάνω στον διάπυρο ηλιακό δίσκο.

«Εδώ και αιώνες, η διάβαση της Αφροδίτης θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στιγμές για τους αστρονόμους» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κλοντ Καταλά, επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Παρισιού.

Το απόγευμα της 5ης Ιουνίου, η πρώτη φάση της διάβασης θα γίνει ορατή στη Βόρειο Αμερική, την Κεντρική Αμερική και το βορειότερο τμήμα της Νοτίου Αμερικής.

Η Ευρώπη, η Μέση Ανατολή και η Νότια Ασία θα μπορέσουν να δουν μόνο την τελική φάση του φαινομένου λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα της 6ης Ιουνίου.

Οι μόνες περιοχές από τις οποίες η διάβασης θα είναι ορατή για όλη τη διάρκειά του θα είναι η ανατολική Ασία και ο Δυτικός Ειρηνικός.

Μόνο έξι διαβάσεις της Αφροδίτης έχουν καταγραφεί από τότε που ο Γερμανός μαθηματικός προέβλεψε θεωρητικά το φαινόμενο τον 17ο αιώνα.

Οι επιστήμονες σύντομα κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν θεωρητικά να υπολογίσουν τριγωνομετρικά την απόσταση Γης-Ήλιου, τη λεγόμενη Αστρονομική Μονάδα (AU), αν χρονομετρούσαν την ίδια διάβαση της Αφροδίτης από διαφορετικές περιοχές του κόσμου.

Για το λόγο αυτό, η Βρετανία και η Γαλλία, οι τότε υπερδυνάμεις του πλανήτη, έστειλαν αποστολές σε μακρινά μέρη για να καταγράψουν τις διαβάσεις του 1761 και του 1769.

Η βρετανική αποστολή του 1761 αναχώρησε από το Πλύμουθ, δέχθηκε όμως επίθεση από γαλλικά πλοία και τα μέλη της εξέφρασαν την επιθυμία να γυρίσουν πίσω. Έλαβαν όμως την προειδοποίηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας ότι η πρόωρη επιστροφή τους θα ήταν «σκάνδαλο» που θα οδηγούσε στο διασυρμό τους.

Εξίσου δραματική, αλλά με πιο θετική εξέλιξη, ήταν η βρετανική αποστολή του 1769, όταν ο μεγάλος εξερευνητής Τζέιμς Κουκ εστάλη στην Ταϊτή για να καταγράψει το σπάνιο φαινόμενο.

Όταν ολοκλήρωσε αυτό το έργο, ο Κουκ άνοιξε την επιστολή με τις οδηγίες για την πραγματική -και μυστική- αποστολή του: να ανακαλύψει και να χαρτογραφήσει τη μυστηριώδη «νότια ήπειρο», που αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία.

Ακόμα και σήμερα, όμως, η διάβαση της Αφροδίτης παραμένει χρήσιμη για την αστρονομία: ερευνητές σε όλο τον κόσμο θα την παρακολουθήσουν με προσοχή προκειμένου να τελειοποιήσουν τις μεθόδους τους για την ανακάλυψη πλανητών έξω από το Ηλιακό Σύστημα.

Η προηγούμενη διάβαση ήταν σχετικά πρόσφατα, το 2004. Η επόμενη όμως απέχει πολύ, αφού αναμένεται το Δεκέμβριο του 2117. Πηγή: in.gr

Συνέχεια»

Ο Άρης έχει δομικές μονάδες ζωής

Νέα στοιχεία από μετεωρίτες καταδεικνύουν ότι τα βασικά δομικά στοιχεία της ζωής εμφανίζονται στον Άρη. Η έρευνα εντόπισε ότι ο άνθρακας εμφανίζεται σε δέκα μετεωρίτες, οι οποίοι εκτείνονται σε περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια έτη της ιστορίας του Άρη, που προήλθαν από τον πλανήτη και δεν ήταν το αποτέλεσμα της μόλυνσης της Γης. Στοιχεία της έρευνας έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Science.

Ωστόσο η έρευνα δείχνει ότι ο άνθρακας του Άρη δεν προέρχεται από κάποια μορφή ζωής. Ομάδα επιστημόνων, που βασίζεται στο Ίδρυμα Carnegie για την Επιστήμη με έδρα την Ουάσιγκτον, διαπίστωσε μειωμένο άνθρακα στους μετεωρίτες και υποστηρίζει ότι δημιουργήθηκε από ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άρη.

Ο μειωμένος άνθρακας είναι άνθρακας που χημικά συνδεδεμένος με το υδρογόνο ή με τον ίδιο τον άνθρακα. Οι ερευνητές έχουν διαφωνία αν αυτό αποτελεί στοιχείο ότι στον Άρη παρασκευάζονταν οργανικές ενώσεις για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πλανήτη. Πηγή: skai.gr

Συνέχεια»

Μετρώντας το σύμπαν

To “Measuring the Universe” είναι ένα πολύ ενδιαφέρον animation που εξηγεί ουσιαστικά τους έξυπνους τρόπους με τους οποίους οι επιστήμονες μπορούν και υπολογίζουν το μέγεθος του σύμπαντος. Το βίντεο αυτό αποτελεί μέρος της δωρεάν έκθεσης Measuring the Universe: from the transit of Venus to the edge of cosmos στο Royal Observatory Greenwich της Αγγλίας που θα είναι ανοιχτή μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 2012.

Δείτε το βίντεο:


Measuring the Universe από TechGear
Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Γεγονός η πρώτη εμπορική αποστολή στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα

Περίπου στις 18.30 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή προγραμματιζόταν να προσδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το σκάφος ανεφοδιασμού Dragon, η πρώτη εμπορική αποστολή στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα.

Το Dragon, η κάψουλα της καλιφορνέζικης εταιρείας SpaceX, εκτοξεύτηκε την Τρίτη και υποβλήθηκε σε δοκιμές προτού ανυψωθεί σταδιακά στην τροχιά του ISS, περίπου 370 χλμ. από το έδαφος.

Η πιο κρίσιμη φάση της αποστολής ήταν στιγμή που o ρομποτικός βραχίονας Canadarm του σταθμού συνέλαβε την κάψουλα για να τη μεταφέρει στη θυρίδα πρόσδεσης.

Η επιχείρηση, όπως ανακοίνωσε η NASA, ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 16.56 ώρα Ελλάδας, την ώρα που ο σταθμός βρισκόταν πάνω από τη βορειοδυτική Αυστραλία.

Απελευθέρωση στις μεταφορές

Μετά την οριστική καθήλωση των διαστημικών λεωφορείων η NASA αποφάσισε να αναθέσει στον ιδιωτικό τομέα τις αποστολές ανεφοδιασμού του ISS και αργότερα τις μεταφορές πληρωμάτων από και προς το συγκρότημα προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα για την ανάπτυξη ενός σκάφους που θα μπορεί να φθάσει ως τους αστεροειδείς.

Αν η πρώτη δοκιμαστική αποστολή του Dragon δεν συναντήσει προβλήματα, η SpaceX θα λάβει συνολικά 1,6 δισ. δολάρια για τουλάχιστον 12 ακόμα αποστολές στον ISS.

Η εταιρεία, την οποία δημιούργησε ο εκατομμυριούχος συνιδρυτής του PayPal Ιλον Μασκ, αισιοδοξεί ότι σε διάστημα τριών - τεσσάρων ετών θα έχει τελειοποιήσει μια τροποποιημένη έκδοση του Dragon για επανδρωμένες αποστολές -σήμερα, τα μόνα επανδρωμένα σκάφη που μπορούν να προσεγγίσουν το σταθμό είναι τα ρωσικά Soyuz, και η Ρωσία χρεώνει εισιτήριο 60 εκατ. δολαρίων για κάθε αμερικανό αστροναύτη.

Εκτός από τη SpaceX, η NASA επιδοτεί ανάλογα προγράμματα και άλλων εταιρειών. Μια από αυτές είναι η Orbital Sciences Corp., η οποία σχεδιάζει να εκτοξεύσει τη δική της μη επανδρωμένη κάψουλα, με την ονομασία Cygnus, εντός του 2012.

Συλλαμβάνοντας το Δράκο

Την Πέμπτη το Dragon πλησίασε τον ISS σε απόσταση 2,5 χλμ. προκειμένου να δοκιμαστούν τα συστήματα πλοήγησης, προώθησης και επικοινωνιών.

Την Παρασκευή πέρασε κάτω από το τροχιακό συγκρότημα σε απόσταση 300 μ. προκειμένου να δώσει οπτική επαφή στο πλήρωμα του ISS, και έλαβε εντολή να ανάψει ένα στροβοσκοπικό προβολέα για λόγους ελέγχου.

Το Dragon διαφέρει σημαντικά σε σχέση με τα μη επανδρωμένα μεταγωγικά σκάφη της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, τα οποία είναι μίας χρήσης και συνδέονται αυτόματα στη θυρίδα πρόσδεσης.

Η βασική διαφορά είναι ότι το Dragon πρέπει πρώτα να συλληφθεί με τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού προκειμένου να συνδεθεί στην τελική του θέση.

Η δεύτερη διαφορά είναι ότι, μετά την αποχώρησή του από το σταθμό, 18 ημέρες μετά την άφιξή του, το Dragon δεν θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα, αλλά θα γεμίσει με περιττό εξοπλισμό και επιστημονικά πειράματα και θα πέσει με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό. Κάθε κάψουλα μπορεί έτσι να επαναχρησιμοποιηθεί έως και πέντε φορές.

To Dragon εκτοξεύθηκε την Τρίτη με πύραυλο Falcon 9 της SpaceX ο οποίος μετέφερε σε τροχιά και ένα δεύτερο, πιο ασυνήθιστο φορτίο: ένα κάνιστρο με τη στάχτη περίπου 300 ανθρώπων, ανάμεσά τους ο ηθοποιός Τζέιμς Ντούαν, γνωστός από τον ρόλο του μηχανικού Σκότι στο Star Trek.

Η παράξενη τελετή είναι μια υπηρεσία που προσφέρει το γραφείο διαστημικών τελετών Celestis.
Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Νιλ Άρμστρονγκ: "Άφησα μία κάμερα στη Σελήνη"

Είναι ένας από τους πιο γνωστούς ανθρώπους του πλανήτη και κάνει σπάνια δημόσιες εμφανίσεις. Ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη, ο Νιλ Άρμστρονγκ, παραχώρησε συνέντευξη και όπως είπε, μεταξύ άλλων, εύχεται σύντομα να πάει κάποιος ξανά, για να του φέρει την κάμερα που ξέχασε εκεί...

Ο 82χρονος σήμερα Άρμστρονγκ παραχώρησε συνέντευξη στο αυστραλιανό τηλεοπτικό δίκτυο CPA.

"Έναν μήνα πριν την απογείωση του Apollo 11, αποφασίσαμε ότι ήμασταν αρκετά αισιόδοξοι και έτοιμοι για την πραγματοποίηση της αποστολής.

"Η στιγμή ήταν ξεχωριστή και αλησμόνητη, αλλά ήταν μονάχα μία στιγμή. Δεν βρισκόμασταν εκεί για να συλλογιστούμε αλλά για να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα. Και αυτά κάναμε", είπε.

Ακόμη, απαντώντας σε όλους όσους πιστεύουν πως η προσελήνωση ήταν απλώς μία απάτη είπε:

"Οι άνθρωποι λατρεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας. Παρόλο που είναι ελκυστικές, προσωπικά δεν με απασχόλησαν ποτέ γιατί είμαι σίγουρος ότι μία μέρα κάποιος θα πετάξει ξανά ως εκεί και θα βρει την κάμερα που εγώ άφησα".

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε κατά την παραμονή του στην Αυστραλία το 2011, όμως τώρα δόθηκε στη δημοσιότητα.

Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

Μεγάλα μυστήρια που αναζητούν λύση

Τι κρύβουν άραγε οι ανεξήγητες επιγραφές και τα μυστηριώδη σήματα; Οι ιστορίες που μας καθηλώνουν και εξάπτουν περισσότερο τη φαντασία μας είναι εκείνες που παραμένουν ανεξιχνίαστες. Κώδικες, αινίγματα, κρυπτογραφημένα μηνύματα και βιβλία μας ιντριγκάρουν και γεννούν θεωρίες και θρύλους.

Παρά τις προσπάθειες αρχαιολόγων και ιστορικών, η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με γρίφους που παραμένουν άλυτοι και μας γοητεύουν.

Το χειρόγραφο του Βόινιτς

Το βιβλίο των 240 σελίδων πήρε το όνομά του από τον άνθρωπο που το αγόρασε το 1912, και όχι από τον συγγραφέα που παραμένει άγνωστος. Άγνωστη είναι και η γλώσσα στην οποία έχει γραφτεί το εγχειρίδιο, το οποίο φιλοξενεί εικόνες φυτών και διαγράμματα αστερισμών. Το εγχειρίδιο δεν αποκρυπτογραφήθηκε ποτέ και μόνο χάρη στη μέθοδο χρονολόγησης με άνθρακα, διαπιστώθηκε ότι έχει γραφτεί τον 15ο αιώνα. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, πρόκειται για βιβλίο φαρμακευτικής.

Γλυπτό «Κρύπτος»

Το γλυπτό «Κρύπτος» κοσμεί την είσοδο των κεντρικών γραφείων της CIA, ωστόσο, ακόμη και οι πλέον έμπειροι αμερικανοί πράκτορες δεν έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν το ένα από τα τέσσερα μηνύματα που «μεταφέρει». Ο μόνος που γνωρίζει είναι ο κατασκευαστής του, ο οποίος όμως, προτιμά να αφήνει τους άλλους να… παιδεύονται και δεν αποκαλύπτει τη λύση. Το μόνο στοιχείο που έχει δώσει είναι η λέξη «Βερολίνο».

Οι γρίφοι του Μπιλ

Οι γρίφοι του Μπιλ υποτίθεται ότι κρύβουν την τοποθεσία όπου βρίσκεται θαμμένος ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς στον κόσμο, στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Κάτω από το έδαφος, υπάρχουν τόνοι χρυσού, ασημιού και κσμημάτων, που ανήκαν σε κάποιον Τόμας Μπιλ. Τα λάφυρα δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη, καθώς από τους τρεις γρίφους, μόνο ο δεύτερος έχει αποκρυπτογραφηθεί.

Ο δίσκος της Φαιστού

Αυτό το μυστήριο είναι βγαλμένο από ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, αν και ακόμη και ο θρυλικός ήρωας μάλλον θα έσπαζε το κεφάλι του για να το λύσει. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων, η επιγραφή που έχει χαραχθεί πάνω στον πήλινο δίσκο παραμένει ένα μυστήριο. Κατά καιρούς, έχουν υπάρξει άνθρωποι που υποστήριξαν ότι έλυσαν το γρίφο, όμως καμία ερμηνεία δεν έχει γίνει ευρέως αποδεκτή.

Η επιγραφή του Σάγκμπορο

Εκ πρώτης όψεως, αυτό το μνημείο, στη Βρετανία, δεν έχει κάτι το παράξενο. Με μια πιο προσεκτική ματιά, ο παρατηρητής θα δει μία μυστηριώδη επιγραφή: DOUOSVAVVM. Εδώ και 250 χρόνια, κανείς δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει τι σημαίνουν αυτά τα γράμματα. Σύμφωνα με την πιο δημοφιλή εκδοχή, αυτή η ακολουθία γραμμάτων είναι ένας γρίφος που δημιούργησαν ιππότες και αποκαλύπτει το σημείο όπου βρίσκεται το Ιερό Δισκοπότηρο.

Η υπόθεση «Ταμάμ Σουντ»

Το 1948 ένας ανδρας βρέθηκε νεκρός σε μία παραλία της Αυστραλίας. Αναζητώντας την ταυτότητά του, οι Αρχές βρήκαν μόνο ένα χειρόγραφο μήνυμα με κρυπτογραφημένες λέξεις και τη φράση «Ταμάμ Σουντ», η οποία χρησιμοποιείται από Άραβες ποιητές και σημαίνει «Τέλος». Ο άνδρας δεν αναγνωρίστηκε και δεν αναζητήθηκε ποτέ και το μήνυμά του δεν ερμηνεύθηκε. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι ήταν απλώς ένα σημείωμα που άφησε πριν αυτοκτονήσει, δεν λείπουν και εκείνοι που θεωρούν ότι το χειρόγραφο είναι ένα είδος προφητείας.

Το μήνυμα «Wow!»

Το καλοκαίρι του 1977, ο Τζέρι Έχμαν ένας εθελοντής της Υπηρεσίας Αναζήτησης Εξωγήινης Ζωής μελετούσε ραδιοκύματα από το διάστημα, προσπαθώντας να βρει κάποιο ίχνος ζωής. Κάποια στιγμή, τα όργανα που είχε στη διάθεσή του «τρελάθηκαν» και του έδωσαν ένα σήμα, που όμοιό του δεν είχε ξανακούσει. Το σήμα ήταν διάρκειας 72 δευτερολέπτων και, σύμφωνα με τις ενδείξεις, προερχόταν από τον αστερισμό του Τοξότη και από ένα ουράνιο σώμα όπου – προφανώς – δεν είχε πατήσει ποτέ άνθρωπος. Ο ενθουσιασμένος Έχμαν αντέδρασε γράφοντας στο χαρτί του τη λέξη «Wow!» και το σήμα του έμεινε στην ιστορία ως «Σήμα Wow», αν και δεν ερμηνεύθηκε ποτέ.

Τα γράμματα του Ζόντιακ

Τα γράμματα του Ζόντιακ είναι 4 κρυπτογραφημένες επιστολές που φέρεται να είχε γράψει ο μυστηριώδης δολοφόνος Ζόντιακ, ο οποίος είχε τρομοκρατήσει Αρχές και πολίτες στο Σαν Φρανσίσκο, στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Μόνο ένα από τα γράμματα έχει αποκρυπτογραφηθεί και περιέχει απειλές κατά της Αστυνομίας και των δημοσιογράφων.

Οι επιγραφές του Νησιού του Πάσχα

Οι επιγραφές, γνωστές και ως Ρονγκορόνγκο είναι χαραγμένες σε διάφορα αντικείμενα που βρέθηκαν στο Νησί του Πάσχα, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι δείγματα ενός από τα πρώτα συστήματα γραφής πο επινόησε ο άνθρωπος. Οι επιγραφές δεν έχουν ερμηνευθεί, αλλά εικάζεται ότι περιγράφουν τις συνθήκες που έφεραν το τέλος του πολιτισμού στο Νησί του Πάσχα. Πηγή: otherside.gr

Συνέχεια»

Η αγαπημένη μας μουσική επιδρά σαν ναρκωτικό

Ο εγκέφαλος αντιδρά στο άκουσμα της αγαπημένης του μουσικής εκκρίνοντας δοπαμίνη, την ίδια ορμόνη που απελευθερώνει όταν το άτομο απολαμβάνει ένα εξαιρετικό γεύμα, παίρνει χρήματα στο χέρι ή ναρκωτικά.

Οι ερευνητές του Νευρολογικού Ιδρύματος στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ, με επικεφαλής τη Βαλορί Σαλιμπούρ και τον Ρόμπερτ Ζατόρ έκαναν δοκιμές σε οκτώ εθελοντές ηλικίας 19 έως 24 ετών, σε πρώτο στάδιο, καταγράφοντας την εγκεφαλική δραστηριότητα των εθελοντών με τομογράφο ποζιτρονίων (ΡΕΤ).

Παράλληλα, παρακολουθούσαν τον καρδιακό ρυθμό, την αναπνοή, τη θερμοκρασία και την ηλεκτρική αγωγιμότητα του δέρματος των εθελοντών όσο άκουγαν την αγαπημένη τους μουσική.

Διαπιστώθηκε ότι πριν καν αρχίσει η μουσική, μόνο με την προσμονή της ακρόασης, ο εγκέφαλος των εθελοντών άρχισε να απελευθερώνει δοπαμίνη, κάτι που όμως δεν συνέβαινεόταν οι εθελοντές άκουγαν ουδέτερη και αδιάφορη μουσική.

Στο δεύτερο στάδιο οι επιστήμονες μελέτησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα τωνεθελοντών με λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) και διαπίστωσαν ότι λίγοπριν την ακρόαση της αγαπημένης μουσικής, ενεργοποιούνταν μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, ο κερκοφόρος πυρήνας, ενώ την ώρα της αποκορύφωσης της απόλαυσης, ενεργοποιούνταν μια άλλη περιοχή, ο επικλινής πυρήνας. Και οι δύο περιοχές βρίσκονται στο όργανο του εγκεφάλου που ονομάζεται ραβδωτό σώμα.

Η έρευνα διαπίστωσε ότι η μουσική αυξάνει κατά μέσο όρο 8% την απελευθέρωση δοπαμίνης, ενώ σε ένα άτομο η αύξηση έφτασε το 21%, πράγμα πουσημαίνει ότι σε μερικούς ανθρώπους η μουσική είναι διεγέρτης μεγάλης απόλαυσης.

Η απελευθέρωση της δοπανίμης, σύμφωνα με τους ερευνητές, εξηγεί γιατί η μουσική γεννάει αίσθημα απόλαυσης, αν όχι ηδονής, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι σε όλες τις κοινωνίες και τις εποχές να την αγαπάνε.

Οι επιστήμονες θεωρούν τη δοπαμίνη μια χημική ουσία με αρχαία εξελικτική προέλευση στον εγκέφαλο, η οποία υπήρξε ουσιώδης για την επιβίωση.

Ο μηχανισμός της δοπαμίνης οδηγεί στην πρόκληση ευχάριστων αισθημάτων για δραστηριότητες που κατ’ εξοχήν στηρίζουν τη ζωή, όπως είναι το φαγητό, ενώ στην πορεία του χρόνου το ίδιο αίσθημα έχει συνδεθεί με άλλα πράγματα, όπως το χρήμα και τα ναρκωτικά.

Φαίνεται πως κάτι ανάλογο συμβαίνει με την μουσική, η οποία επίσης δεν έχειάμεση σχέση με την επιβίωση του ανθρώπου. Η μουσική ξυπνάει το ίδιο εγκεφαλικό κύκλωμα της ανταμοιβής και ευχαρίστησης.

H μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Neuroscience. Πηγή: ygeianews.gr

Συνέχεια»

Η ίριδα των ματιών μεταβάλλεται με το χρόνο

Η ίριδα των ματιών κάθε ανθρώπου είναι μοναδική όπως ακριβώς και τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Κάθε ένα από τα μάτια μας έχει τη δική του ίριδα με μοναδικούς χρωματικούς σχηματισμούς, που μέχρι τώρα θεωρούνταν ότι παραμένουν αμετάβλητοι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame της Αυστραλίας κατόρθωσε να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς η ίριδα των ματιών μας μεταβάλλεται με το πέρασμα των χρόνων.

Κάνοντας χρήση ειδικού software αναγνώρισης της ίριδας, οι ερευνητές συγκέντρωσαν 20.000 εικόνες από 644 ίριδες που είχαν τραβηχτεί με χρονική απόκλιση από ένα μήνα έως και τρία χρόνια. Ακόμα και στο διάστημα του ενός μήνα, υπήρχαν ορισμένες περιπτώσεις που το σύστημα αδυνατούσε να αντιστοιχίσει πλήρως τις ίριδες του ίδιου ανθρώπου.

Όσο η χρονική διαφορά λήψης των φωτογραφιών αυξανόταν, παρατηρούνταν όλο και περισσότερες τέτοιες λανθασμένες αναντιστοιχίες. Πιο συγκεκριμένα, στα τρία χρόνια οι περιπτώσεις αυτές ήταν 153% υψηλότερες από το διάστημα του ενός μήνα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο ‘IEEE Computer Vision and Pattern Recognition Conference’ που θα διεξαχθεί στις 16-21 Ιουνίου στο Rhode Island. Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Γιατί δεν θυμόμαστε τα "βρεφικά" μας χρόνια;

Για διάφορους λόγους, σπανίως θυμόμαστε αυτό που μας συνέβη την πρώτη περίοδο της ζωής μας. Πρώτα απ’ όλα γιατί ο φλοιός, η περιοχή του εγκεφάλου όπου συντελούνται οι πιο σημαντικές γνωστικές λειτουργίες, δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί.

Για να αποθηκευτεί στη μνήμη μας ένα συμβάν πρέπει να ενταχθεί σ’ ένα πλαίσιο και να αποκτήσει κάποια σημασία.

Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής μας οι ενδεχόμενες αναμνήσεις βιώνονται με τρόπο παρόμοιο με τα όνειρα, σαν σύνολα αισθητηριακών αισθημάτων και όχι σαν αλληλουχία συμβάντων.

Συνεπώς οι αρχαιότερες αναμνήσεις ενός ατόμου φτάνουν περίπου στα τρία του χρόνια, όταν χάρη στη γλώσσα τα συμβάντα και τα βιώματά του αποκτούν συγκεκριμένη μορφή.

Μεγαλώνοντας, το παιδί μαθαίνει να αντιλαμβάνεται το χρόνο και να διακρίνει τα πιο πρόσφατα από τα πιο παλιά συμβάντα. Σ’ αυτή τη διαδικασία συμβάλλουν και οι γονείς που μιλούν στο παιδί για το πώς ήταν πριν, βοηθώντας το έτσι να δώσει μια ενιαία μορφή στις αποσπασματικές αναμνήσεις του. Έτσι μαθαίνει τι είναι και πώς να χρησιμοποιεί την αυτοβιογραφική μνήμη. Πηγή: ygeianews.gr

Συνέχεια»

Ο ήλιος σύμμαχος της θετικής ψυχολογίας

Μήπως, παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, τις τελευταίες μέρες, νιώθετε ότι αλλάξατε διάθεση και έχετε «πάρει τα πάνω σας»; Αν η απάντηση είναι θετική, αλλά δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αλλαγή στη ζωή σας, που να σας φτιάχνει τη διάθεση, τότε μάλλον φταίει ο ήλιος!

Αυτή η απλή εξήγηση τεκμηριώνεται επιστημονικά, αφού, συμφωνά με τους ειδικούς, η ηλιακή ακτινοβολία αποτελεί το πιο φυσικό αντικαταθλιπτικό, το οποίο αυξάνει την παραγωγή ενδορφινών και σεροτονίνης, μιας ορμόνης που είναι γνωστή και ως «ορμόνη της ευφορίας»

Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που ηρεμεί το σώμα μας, μάς βοηθά να νιώθουμε καλά, να έχουμε αισιοδοξία και διάθεση για ζωή. Έτσι, μια βόλτα στον ήλιο ή μια μέτρια ηλιοθεραπεία (με την κατάλληλη προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία) μπορεί να βελτιώσει την εργασιακή παραγωγικότητα, να λειτουργήσει θεραπευτικά για όσους «έχουν τις μαύρες τους» αλλά και να συμβάλλει στη διατήρηση μιας ήδη καλής διάθεσης.

Πέρα όμως από το να μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα, το ηλιακό φως βοηθά και στο αδυνάτισμα, αφού, και πάλι μέσω της σεροτονίνης, μπορεί να συμβάλλει στην απώλεια λίπους! Όπως είπαμε παραπάνω, η έκθεση στον ήλιο διεγείρει την παραγωγή σεροτονίνης. Η έλλειψη ηλιακού φωτός, από την άλλη πλευρά, μπορεί να ρίξει τα επίπεδα σεροτονίνης τόσο, ώστε να προκαλούνται καταθλιπτικά συμπτώματα και έντονη επιθυμία για υδατάνθρακες, ιδιαίτερα σε επιρρεπή άτομα. Η ακατάσχετη επιθυμία για υδατάνθρακες είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα αρκετών μορφών κατάθλιψης που σχετίζονται με τη σεροτονίνη, αφού τα γεύματα που είναι πλούσια σε υδατάνθρακες ανυψώνουν τα επίπεδα της ορμόνης αυτής.

Όμως, αντίθετα με την έκθεση στον ήλιο, η υπερβολική πρόσληψη υδατανθράκων συμβάλλει στην αύξηση βάρους και τοπικού λίπους, ενώ αποτελεί αιτία για μια σειρά άλλων παθήσεων, όπως ο διαβήτης. Αντί, λοιπόν, να καταφύγετε σε ένα γλυκό σνακ ή μια μερίδα τηγανητές πατάτες, για να σας «φτιάξουν» τη διάθεση, βγείτε έξω, περπατήστε, κολυμπήστε, χαρείτε τον ήλιο (πάντα με αντηλιακό και καπέλο!), που βγήκε επιτελούς για τα καλά, συνδυάζοντας τη σωματική και την ψυχική ευεξία που προσφέρουν οι μέτριες «δόσεις» του ηλιακού φωτός. Πηγή: kala-nea.gr

Συνέχεια»

Βρέθηκε τι προξενεί το φόβο;

Η Σ.Μ. είναι µια 44χρονη γυναίκα µε τρία παιδιά που κυριολεκτικά δεν ξέρει τι σηµαίνει φόβος. ∆εν φοβάται να πιάσει φίδια και αράχνες, δεν φοβάται να παρακολουθήσει θρίλερ, δεν φοβάται µην τη σκοτώσουν. Ολα αυτά, εξαιτίας µιας σπάνιας γενετικής ασθένειας που κατέστρεψε στον εγκέφαλό της την αµυγδαλή που παίζει σηµαντικό ρόλο στο να αισθανόµαστε φόβο όταν απειλούµαστε.

Σε µελέτη που δηµοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση «Σύγχρονη Βιολογία», ο ερευνητής Τζάνστιν Φάινσταϊν περιγράφει πως παρακολουθεί την ασθενή Σ.Μ. επί 20 χρόνια και πως λόγω της έλλειψης αµυγδαλής, η οποία σχετίζεται µε τη συναισθηµατική εκµάθηση, δεν µπορεί ούτε να αναγνωρίζει τον φόβο στις εκφράσεις του προσώπου, νιώθει όµως τα άλλα συναισθήµατα. Η ασθενής αγγίζει άνετα φίδια και αράχνες, ακόµα και ταραντούλες και δεν είχε φοβηθεί ούτε όταν ένας άγνωστος την είχε απειλήσει ότι θα τη σκοτώσει βάζοντας το µαχαίρι του στον λαιµό της. Μάλιστα όταν µαζί µε πέντε άλλες γυναίκες τις είχαν βάλει σε ένα «σπίτι του τρόµου», εκείνη παρέµενε ατάραχη όταν οι άλλες ούρλιαζαν και αντί να προσπαθεί να αποφύγει τα τέρατα πήγαινε και τα έπιανε.

Στην έρευνα αναφέρεται ότι η απουσία της αµυγδαλής από τον εγκέφαλο της γυναίκας µπορεί να βοηθήσει τους επιστήµονες να ανακαλύψουν θεραπείες για το µετατραυµατικό στρες. Πάντως, άλλη ερευνήτρια που µελετά µια γυναίκα η οποία επίσης δεν έχει αµυγδαλή στον εγκέφαλο, δήλωσε πως εκείνη αισθάνεται κανονικά φόβο. Οι επιστήµονες θεωρούν πως η εξήγηση για τη διαφορά µεταξύ των δύο γυναικών µπορεί να είναι το επίπεδο της ανάπτυξης του εγκεφάλου όταν σηµειώνεται η βλάβη στην αµυγδαλή. Πηγή: ygeianews.gr

Συνέχεια»

Βόρεια πετούν οι πεταλούδες λόγω θερμών καλοκαιριών

Τα σπάνια είδη πεταλούδων στο Ηνωμένο Βασίλειο μετακινούνται σε πιο βόρειες περιοχές εξαιτίας των ζεστών καλοκαιριών, υποστηρίζουν οι ερευνητές. Η καφέ argus, ένα από τα μικρότερα είδη της Βρετανίας, περιορίστηκε σε θάμνους που φυτρώνουν σε έδαφος πλούσιο σε ασβέστιο. Ωστόσο από τη δεκαετία του ’90 το είδος έχει επεκτείνει το εύρος του, χρησιμοποιώντας διαφορετικά φυτά για να πληθύνουν τα αυγά τους.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του York το αποδίδουν στην αύξηση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι.
Αναλύοντας τις καταγραφές που έκαναν εθελοντές, το έργο της Οργάνωσης για τη Διατήρηση της Πεταλούδας, η Ρέιτσελ Πάτεμαν και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο του York και το Κέντρο Οικολογίας Υδρολογίας NERC προσδιόρισαν ότι οι πληθυσμοί πεταλούδων έχουν εξαπλωθεί 79 χιλιόμετρα πιο βόρεια μέσα σε 20 χρόνια.

«Η πεταλούδα παρίσταται σε μεγάλη έκταση της νότιας και ανατολικής Αγγλίας και από το Βορρά μέχρι το Νότο και το Ανατολικό Γιορκσάιρ» εξηγεί η κυρία Πάτεμαν, της οποίας η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.

«Αυτό είναι ασυνήθιστο για είδη που θεωρούνται αρκετά σπάνια fairly και ιδιαίτερα και για το λόγο αυτό ενδιαφερθήκαμε να ανακαλύψουμε ποια αιτία προκάλεσε αυτή την ταχύτατη σε εύρος εξάπλωση» συμπληρώνει η κ. Πάτεμαν.

Αρχεία ερασιτεχνών αποτέλεσαν άλλο ένα στοιχείο για τους ερευνητές καθώς οι πεταλούδες φέρονταν να έχουν διευρύνει την όρεξή τους σε πλήθος φυτών. Στο παρελθόν τα έντομα τρέφονταν μόνο από κίστο (είδος θάμνου), ενώ τώρα έχουν προτίμηση σε γεράνια.

«Το γεγονός ότι τα γεράνια είναι ευρέως διαδεδομένα στο φυσικό τοπίο, έχει ενισχύσει την ταχύτατη εξάπλωση των πεταλούδων» διευκρινίζει η ερευνήτρια.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες του καλοκαιριού είναι υπεύθυνες για την εξέλιξη των πεταλούδων που αγαπούν τη ζέστη. Πηγή: skai.gr

Συνέχεια»

Το Δέλτα του Μισισιπί συρρικνώνεται

Η τελευταία εικόνα που λάβαμε από την ESA, την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, δείχνει τα ιζήματα που συγκεντρώνονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια στις εκβολές του μεγαλύτερου ποταμού των ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα υδάτινο οικοσύστημα μεγάλης οικονομικής σημασίας. Σήμερα, όμως, το Δέλτα του Μισισιπί χάνει έκταση που αντιστοιχεί σε δύο γήπεδα ποδοσφαίρου κάθε τρεις ώρες.

Στην ψευδοχρωματική εικόνα του δορυφόρου Landsat, η χερσαία βλάστηση εμφανίζεται ροζ, ενώ η ιλύς του ποταμού που συσσωρεύεται στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού εικονίζεται με μπλε και πράσινο.

Στα αρκετά εκατομμύρια χρόνια ζωής του Μισισιπί, η συνεχής συσσώρευση ιζημάτων έχει δημιουργήσει τους παράκτιους υγροτόπους της νότιας Λουιζιάνας, οι οποίοι λειτουργούν ως ανάχωμα που προστατεύει την ενδοχώρα από τις τροπικές καταιγίδες του Ατλαντικού.

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, ο όγκος της λάσπης που φθάνει κάθε χρόνο στο δέλτα έχει μειωθεί δραματικά, λόγω φυσικών αλλά και ανθρώπινων παραγόντων. Ενας βασικός παράγοντας είναι οι χιλιάδες γεωτρήσεις που αντλούν πετρέλαιο και αέριο από το υπέδαφος, με αποτέλεσμα η επιφάνεια του δέλτα να βυθίζεται.

Στο πρόβλημα αυτό έρχεται να προστεθεί η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, εξαιτίας της οποίας το αλμυρό νερό εισβάλλει στο δέλτα και το κάνει υφάλμυρο και πιο εχθρικό για τη ζωή.

Ομως η περιοχή αυτή έχει μεγάλη σημασία για την οικονομία των ΗΠΑ, καθώς αντιστοιχεί στο 17% της παραγωγής πετρελαίου και στο 16% των αλιευμάτων, όπως γαρίδες, καβούρια και οστρακοειδή. Από το Δέλτα του Μισισιπί προέρχεται επίσης το ένα τρίτο της αμερικανικής παραγωγής στρειδιών.

Τα οικοσυστήματα και η οικονομία της περιοχής δέχτηκαν πρόσφατα δύο σοβαρά πλήγματα: τον τυφώνα Κατρίνα που έφερε τη θάλασσα στη στεριά το 2005, και το ατύχημα στην υπεράκτια εξέδρα Deepwater Horizon το 2010, το οποίο προκάλεσε τη χειρότερη πετρελαιοκηλίδα της αμερικανικής ιστορίας. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Μειωμένη ικανότητα ακοής μετά τις συναυλίες παρουσιάζουν οι έφηβοι

Το 72% των εφήβων που συμμετείχαν σε μια μελέτη παρουσίασαν μειωμένη ικανότητα ακοής μετά από έκθεσή τους σε ποπ - ροκ συναυλίας γνωστής τραγουδίστριας. Η M. Jennifer Derebery, σε συνεργασία με το House Research Institute, εξέτασαν την ακοή των εφήβων πριν και μετά της συναυλίας και παρουσίασε τα αποτελέσματα στο American Otologic Society. Η απώλεια ακοής που μπορεί μα προκύψει μετά από μια ποπ - ροκ συναυλία δεν είναι πιθανό να είναι μόνιμη. Ονομάζεται "προσωρινή μετατόπιση ορίου" και συνήθως εξαφανίζεται μέσα σε 16 με 48 ώρες, όπου η ακοή ενός ανθρώπου επιστρέφει στο κανονικό επίπεδο.

«Οι έφηβοι πρέπει να καταλάβουν ότι μια μεμονωμένη έκθεση σε δυνατό θόρυβο σε μια συναυλία ή η συχνή χρήση ηλεκτρικών συσκευών μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ακοής», δήλωσε η M. Jennifer Derebery, η επικεφαλής συγγραφέας και γιατρός. «Με την πολλαπλή έκθεση σε θόρυβο άνω των 85 ντεσιμπέλ, τα μικροσκοπικά τριχωτά κύτταρα στο αυτί, μπορεί να σταματήσουν να λειτουργούν σωστά και η απώλεια ακοής να γίνει μόνιμη.»

Για αυτή τη μελέτη, δόθηκαν σε 29 εφήβους εισιτήρια για μια ροκ συναυλία. Για να εξασφαλιστεί ένα παρόμοιο επίπεδο στην έκθεση θορύβου για τους εφήβους, υπήρχαν δύο μπλοκ των θέσεων σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Οι θέσεις βρίσκονταν σε μπροστινό σημείο στη σκηνή μεταξύ 15ης και 18ης σειράς.

Για τη συμμετοχή των εφήβων στη μελέτη αυτή χρειάστηκε γονική συναίνεση. Τονίστηκε στους εφήβους η σημασία της χρήσης των ωτοασπίδων. Στη συνέχεια οι ερευνητές πρότειναν στους εφήβους να φορέσουν τις ωτοασπίδες, όμως μόνο τρεις επέλεξαν να τις χρησιμοποιήσουν.

Τρεις ενήλικοι ερευνητές κάθισαν μαζί με τους εφήβους. Χρησιμοποιώντας ένα βαθμονομημένο μετρητή πίεσης ήχου, κατέγραψαν 1.645 μετρήσεις κατά τη διάρκεια της τρίωρης συναυλίας. Τα επίπεδα ήχου ξεκινούσαν από 82 με 110 ντεσιμπέλ, με μέσο όρο 98,5 ντεσιμπέλ. Η μέση στάθμη ήταν μεγαλύτερη από 100 ντεσιμπέλ στα 10 από τα 26 τραγούδια.

To επίπεδο των ντεσιμπέλ στη συναυλία ξεπέρασε τα επιτρεπόμενα όρια που έχει ορίσει το Occupational Safety and Health Administration στον εργασιακό χώρο. Στη συναυλία το όριο αυτό (85 ντεσιμπέλ) ξεπεράστηκε για 30 λεπτά. Συγκεκριμένα, το 1/3 των εφήβων που συμμετείχαν στη μελέτη, παρουσίασαν μια προσωρινή μετατόπιση που δε θα ήταν επιτρεπτή σε ένα εργασιακό χώρο.

Μετά τη συναυλία, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων, παρουσίασαν μια σημαντική μείωση σε μια ακουστική δοκιμή. Αυτή η εξέταση ελέγχει τη λειτουργία των μικροσκοπικών τριχωτών κυττάρων στο εσωτερικό του αυτιού που είναι γνωστό ότι είναι το πιο ευαίσθητο όργανο αυτιού σε ενδεχόμενη βλάβη από τη συχνή έκθεση σε δυνατό θόρυβο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το όργανο, για τη φυσιολογική μας ακοή και τη δυνατότητα να ακούμε χαμηλά επίπεδα ήχου και τη δυνατότητα να κατανοούμε ομιλίες κυρίως σε θορυβώδη περιβάλλοντα. Με την έκθεση σε θορύβους, τα τριχωτά κύτταρα παρουσιάζουν μια μείωση στην ικανότητα να λειτουργούν, η οποία μπορεί αργότερα να ανακαμφθεί. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι με την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε δυνατό θόρυβο τα μικροσκοπικά αυτά κύτταρα μπορούν να υποστούν μόνιμη βλάβη.

Το 53,6% των εφήβων δήλωσαν ότι δεν άκουγαν το ίδιο καλά στο τέλος της συναυλίας. Το 25% των συμμετεχόντων, ανέφεραν ότι κατά τη διάρκεια τη συναυλίας παρατήρησαν βούισμα ή κουδούνισμα στα αυτιά, που δεν είχαν πριν την έναρξη της συναυλίας.

Οι ερευνητές ανησυχούν ιδιαίτερα, γιατί στην πιο πρόσφατη έρευνα που έγινε για την υγεία στις Ηνωμένες Πολιτείες που έγινε το 2005 - 2006, όπου το 20% των εφήβων βρέθηκαν να έχουν υποστεί τουλάχιστον ελαφρά απώλεια ακοής, ποσοστό το οποίο αυξήθηκε κατά 31% από την τελευταία παρόμοια έρευνα που έγινε το 1988-1994.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν σαφώς ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να καθοριστεί αν οι κατευθυντήριες γραμμές για την έκθεση στο θόρυβο πρέπει να αναθεωρηθούν για τους εφήβους. Βέβαια, χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν η ακοή των εφήβων είναι πιο ευαίσθητη στο θόρυβο σε σχέση με τους ενηλίκους.

«Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να διασφαλιστεί το επίπεδο ήχου στις συναυλίες ώστε να μην μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής ούτε νευρολογικές βλάβες στους εφήβους ούτε στους ενήλικες», δήλωσε η Derebery. «Μόνο 3 από του 29 εφήβους δέχτηκαν να χρησιμοποιήσουν ωτοασπίδες, παρόλο που τους ενθάρρυναν να τις χρησιμοποιήσουν. Πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτή είναι η τυπική συμπεριφορά των εφήβων ακροατών, για αυτό έχουμε την ευθύνη να διατηρούμε τα επίπεδα θορύβου σε ασφαλέστερα επίπεδα θορύβου.»

Οι ερευνητές πρότειναν στους εφήβους και στους νεαρούς ενήλικες να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην προστασία της ακοής τους χρησιμοποιώντας πολλές εφαρμογές που υπάρχουν στα smartphones για τη μέτρηση ήχου. Οι μετρητές ήχου μπορούν να δώσουν μια πρόχειρη εκτίμηση του επιπέδου θορύβου που επιτρέπουν σε κάποιον να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να προστατέψει την ακοή του, όπως για παράδειγμα να φορέσουν ωτοασπίδες.

Επιπλέον, η Derebery και οι συγγραφείς της έρευνας θα επιθυμούσαν οι προωθητές συναυλιών καθώς και οι ίδιοι οι μουσικοί να λάβουν μέτρα για τη μείωση του επιπέδου ήχων, καθώς και να ενθαρρύνουν τους νέους θεατές των συναυλιών να χρησιμοποιούν ωτοασπίδες. Πηγή: tvxs.gr

Συνέχεια»

Ισπανία: Τεχνητό ψάρι ενάντια στη θαλάσσια ρύπανση

Ένα «ψάρι» από μέταλλο αποτελεί το νέο όπλο της επιστήμης κατά της θαλάσσιας ρύπανσης! Μεγάλο και κατακίτρινο, το καινοτόμο μηχανικό «ψάρι» εξερευνεί το λιμάνι Χιχόν στη Βόρεια Ισπανία. Με αυτόματο σύστημα καταφέρνει να εντοπίσει κάθε πιθανή μόλυνση του νερού και να ενημερώσει τους ειδικούς μέσα από την αποστολή πληροφοριών.

Σαν ένα υπερσύγχρονο «λιμενικό», το ψάρι έχει μήκος 1,5 μέτρα και οι κινήσεις του έχουν εμπνευστεί από τις κινήσεις μεγάλων θαλάσσιων όντων.

«Η ιδέα είναι ότι θα μπορούμε να παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τη ρύπανση και να αντιλαμβανόμαστε αμέσως την ύπαρξη χημικών ή κάποιας διαρροής. Έτσι, θα μπορούμε να μάθουμε ακριβώς τις αιτίες της μόλυνσης και να καταπολεμήσουμε πλήρως τη ρύπανση των υδάτων», αναφέρει ο Luke Speller, ένας αρμόδιος επιστήμονας της εφεύρεσης.

Οι Ισπανοί συνεχίζουν τις δοκιμές στο λιμάνι τους για να μπορέσουν να αποδείξουν τη σωστή λειτουργία του υπερσύγχρονου «ψαριού» που θα προστατέψει το θαλάσσιο κόσμο. Με πηγή έμπνευσης τη θάλασσα, το «ψάρι – ρομπότ» διαθέτει όχι μόνο υδροδυναμικό σχήμα αλλά και την ευελιξία των πραγματικών ψαριών, ακόμη και στα ρηχά νερά. Από τη στιγμή που τα «ψάρια» εντοπίσουν μια πιθανή μόλυνση, έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μέσω ηχητικών σημάτων και να στείλουν τις πληροφορίες πίσω στο λιμάνι.

Είτε μόνα τους, είτε σε ομάδα, τα «ρομποτόψαρα» αναμένεται να εξελιχθούν περισσότερο στο μέλλον και να μπορούν ακόμη και να προχωρήσουν σε έρευνα ή διάσωση δυτών. Σήμερα, η πρωτοβουλία στοιχίζει περίπου 20.000 λίρες και σκοπεύει να μειώσει κατά πολύ τη δαπανηρή αντιμετώπιση της ρύπανσης των υδάτων στα ποτάμια και τις λίμνες. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι στην Αγγλία και την Ουαλία το συνολικό κόστος ανέρχεται σε 1,3 δις ετησίως. Παρόλα αυτά, το κύριο μειονέκτημά τους είναι η χαμηλή διάρκεια της μπαταρίας τους, η οποία εξαντλείται σε 8 ώρες περίπου και χρειάζεται επαναφόρτωση. Πηγή: kala-nea.gr

Συνέχεια»

Με ενδυμασίες... ηλεκτρικές

Σε λίγες ημέρες ελπίζω να έχω σε κάποια από τις μπλούζες μου, στο μέρος της καρδιάς, μια μικρή λαμπίτσα που θα στέλνει το φως της στον γύρω χώρο όταν εγώ θα πατάω ένα αόρατο κουμπάκι. Θα αναβοσβήνει τρελά όταν θα συναντώ κάποιο πρόσωπο που μου έχει κινήσει πολύ το ενδιαφέρον και θα στέλνει με έναν νυσταγμένο ρυθμό φως όταν κάποιος θα με έχει κάνει να βαρεθώ με την πολυλογία του. Χωρίς περιττές γκριμάτσες, χειρονομίες και λόγια θα εκφράζω αυτό που θέλω. Η τεχνολογία μού το επιτρέπει και το πώς θα το κάνω μπορώ να το μάθω χάρη σε ένα εργαστήριο που ξεκινάει αύριο Δευτέρα και είναι μέρος των δράσεων που διοργανώνει η ομάδα Ahylo Lab (www.ypokataskevi.gr) στον χώρο «Βυρσοδεψείο» (Ορφέως 174, Βοτανικός).

Φορώντας τα κυκλώματα

Η Leah Buechley είναι επίκουρη καθηγήτρια στο διάσημο ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης), όπου διευθύνει την ερευνητική ομάδα High-Low Tech, υλοποιώντας μια ιδέα η οποία βασίζεται στην παρατήρηση ότι ήρθε η ώρα να υπάρξουν «εις σάρκα μίαν» ερασιτεχνικές δραστηριότητες, όπως το ράψιμο ρούχων, η κατασκευή επίπλων ή ακόμη το να φτιάχνεις το δικό σου ραδιόφωνο, με δραστηριότητες υψηλής τεχνολογίας, όπως το να χρησιμοποιείς ένα δικό σου υπολογιστικό μηχάνημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες σου. Ετσι, ανάμεσα στα άλλα, προέκυψαν και φορέματα που «δείχνουν» να αντιδρούν στις αλλαγές της περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα του χώρου, έπιπλα φτιαγμένα με συγκεκριμένη συνταγή, υπολογιστές επάνω σε χαρτί, πιάνα επάνω σε ύφασμα, ρούχα ποδηλάτη που δείχνουν στην πλάτη του το αν θα στρίψει αριστερά ή δεξιά. Νέα και απλά στη δομή τους εργαλεία κάνουν προσιτές στον καθημερινό άνθρωπο διαδικασίες που πρώτα ήταν κτήμα αποκλειστικά εταιρειών με σεβαστούς προϋπολογισμούς. Καρπός αυτής της νοοτροπίας ήταν, μεταξύ άλλων, και το Lilypad Arduino, από το 2007 στην κυκλοφορία. Ενα πασίγνωστο πια στους μυημένους πακέτο που έκανε διάσημη και τη Leah Buechley, ενώ επιτρέπει και σε νεοφώτιστους στον χώρο να μπορούν να ράψουν επάνω σε ένα ύφασμα μικροεπεξεργαστές προγραμματισμένους να κάνουν διάφορα πράγματα. Από το να λάμπουν όταν πέφτει το σκοτάδι ως το να μετακινούν διάφορα τμήματα σε ένα κατάλληλα σχεδιασμένο ρούχο.

Η προσπάθεια προγραμματισμού και χρήσης διαφόρων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, όπως οι φωτεινές δίοδοι (LEDs) και οι αγώγιμες κλωστές, από όπου διέρχονται τα ηλεκτρικά φορτία, επικεντρώνεται στις δυνατότητες δημιουργίας προσωπικών συμβόλων μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας. Οι διοργανωτές της δράσης «Υφανση 0,1 Εργαστήριο Διαδραστικού Ενδύματος» Ελισάβετ Αντάπαση, σκηνοθέτρια και σχεδιάστρια με ένα ευρύ πεδίο δράσης, και Θάνος Ελευθεράκος, προγραμματιστής (thanos eleftherakos.blogspot.gr), βλέπουν κάτι πέρα από τον απλό εμπλουτισμό του ρούχου με ένα ακόμη στολίδι. Οπως αναφέρουν, «ο τρόπος παραγωγής, διαχείρισης, τροποποίησης και κατασκευής του ρουχισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την τεχνολογική δυνατότητα του ανθρώπου. Από τις διεργασίες βαφής και επεξεργασίας των υφασμάτων στην αρχαία Αίγυπτο ως την κατασκευή των πρώτων συνθετικών ινών στο εργαστήριο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι τεχνολογικοί πειραματισμοί συνέβαλαν στη διαρκώς βελτιούμενη φόρμα του ρούχου και στην αυτοματοποίηση των τεχνικών κατασκευής των ενδυμάτων, περνώντας ταυτόχρονα από την ατομική παραγωγή στην κυριαρχία του κεφαλαίου. Στις μέρες μας, η βιομηχανία ειδών ρουχισμού αποτελεί τεράστια οικονομική δύναμη τόσο στον δυτικό όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, κατέχοντας το “κύρος” ενός συστήματος επιβολής πλασματικών αξιών». Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ήδη έχει γίνει πολλή δουλειά στον τομέα της «σύντηξης»υπολογιστικών συστημάτων και ρουχισμού για διάφορους επαγγελματίες σε ερευνητικό επίπεδο.

Tι θα γίνει στο εργαστήριο;

Πρώτα οι στολές των στρατιωτών που επιχειρούν σε διάφορα μέτωπα εφοδιάστηκαν με κατάλληλους μηχανισμούς ώστε να κρατούν στα χέρια μόνο το όπλο τους, ενώ προχωρημένες είναι και οι έρευνες για ρούχα ψαράδων που θα διαθέτουν μηχανισμούς σήμανσης θέσης, αυτόματο άνοιγμα σωσιβίου, σταμάτημα της μηχανής του πλοίου αν συμβεί να βρεθούν άθελά τους στη θάλασσα μια νύχτα με τρικυμία! Οσοι θα βρεθούν στο εργαστήριο, μέσα σε επτά ημέρες, δεν θα ασχοληθούν με τέτοιες προχωρημένες έρευνες αλλά θα διδαχθούν βασικές αρχές συγγραφής κώδικα (σε κάπως απλοποιημένη γλώσσα C) για τη δημιουργία του διαδραστικού αντικειμένου που οι ίδιοι θα σχεδιάσουν, θα γνωρίσουν τις δυνατότητες νέων υλικών (ηλεκτρονικά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, LEDs κτλ.) που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός ηλεκτρονικού κυκλώματος σε συνδυασμό με παραδοσιακά υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του ρούχου, και θα προχωρήσουν στην κατασκευή του τελικού προϊόντος.

Τα βασικά εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν στο εργαστήριο είναι ο μικροεπεξεργαστής Arduino Lillypad* (http://web.media.mit.edu/~leah/LilyPad/index.html), αγώγιμη κλωστή και ύφασμα, muscle wires, αισθητήρες διαφόρων κατηγοριών, κουμπιά, διακόπτες και συμβατικά υφάσματα.

Βασικά στάδια

* Γνωριμία με το Arduino Lilypad και τις λειτουργίες του.

* Σχεδιασμός του ρούχου-αντικειμένου.

* Συγγραφή κώδικα.

* Δημιουργία κυκλώματος (ηλεκτρονικά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, LEDs κτλ.).

* Διαδικασία παραγωγής Do It Yourself.

Και για να επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε: το να ράψεις ένα λαμπάκι στο ρούχο σου μπορεί αυτό καθαυτό να μη σημαίνει και πολλά πράγματα, μπορεί όμως να είναι το σημείο εκκίνησης για χρήσιμες σκέψεις και δράσεις. Από το να αρχίσεις να επεμβαίνεις σε πράγματα που ως τώρα δεν είχες σκεφθεί να αγγίξεις, όπως είναι τα ρούχα ή τα έπιπλα, ως το να προβληματιστείς για το πού οδηγούν όλα αυτά. Γιατί μπορεί να λέω έτσι αστόχαστα ότι θα μιλάει ένα λαμπάκι αντί για εμένα αλλά την ίδια στιγμή ξεχνάω πως βγάζω ίσως εκτός τη... γλώσσα, ένα όργανο που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να τελειοποιηθεί.

Η καρδιά του συστήματος

Το LilyPad Arduino είναι ένα σύστημα ειδικά σχεδιασμένο για τα υφάσματα. Αναπτύχθηκε στο εργαστήριο High-Low Tech του MIT από την Leah Buechley και τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μια σημαντική άνθιση στον τομέα των ηλεκτρονικών υφασμάτων (eTextiles) και μαλακών κυκλωμάτων (soft-circuits) και μπορεί να εφαρμοστεί στην δημιουργία διαδραστικών κεντημάτων, ρούχων και κοστουμιών για το θέατρο, την performance ή ακόμα και καθημερινά gadgets και αξεσουάρ. Στην καρδιά του χτυπάει ένας οκτάμπιτος επεξεργαστής ο Arduino, που συνδέεται μέσω λεπτών μεταλλικών νημάτων με διάφορα ηλεκτρονικά εξαρτήματα, όπως φωτεινές διόδους, κυκλώματα ήχου, αισθητήρες θερμοκρασίας, πίεσης, ακόμη και GPS. Μπορεί να προγραμματιστεί με τη βοήθεια γλωσσών όπως η C και η C++ και όλα μαζί τα σύνεργα κοστίζουν γύρω στα 100 Ευρώ ενώ αναμένεται και μια 32-μπιτη έκδοση. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

"Περίμενε" 25 αιώνες, αλλά τελικά αθωώθηκε ο Σωκράτης

Είκοσι πέντε αιώνες μετά την καταδίκη σε θάνατο του Αθηναίου φιλόσοφου Σωκράτη, διακεκριμένοι ανώτατοι δικαστές από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και πλήθος κοινού, αθώωσαν σήμερα τον αρχαίο στοχαστή, στην αναπαράσταση της δίκης του που έγινε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Οι δικαστές ισοψήφισαν στην απόφασή τους, με ψήφους πέντε υπέρ και πέντε κατά της καταδίκης του Σωκράτη και ως εκ τούτου δεν καταδίκασαν τον Σωκράτη. Περισσότερο ένθερμο υπέρ του Αθηναίου φιλοσόφου ήταν το κοινό που ψήφισε με 584 ψήφους υπέρ της αθώωσής του, έναντι 282 που ψήφισαν την ενοχή του.

Το 399 π.Χ. ο Σωκράτης αντιμετώπισε στην Αθήνα τις κατηγορίες της διαφθοράς των νέων και της ασέβειας προς τους θεούς. Δικάστηκε από το Δικαστήριο της Ηλιαίας που απαρτιζόταν από 500 Αθηναίους πολίτες. Κατά τη σημερινή αναπαράσταση της δίκης κατήγοροι και συνήγοροι του Σωκράτη εξέθεσαν στο δικαστήριο τις απόψεις τους, σκιαγραφώντας και το γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής, που στιγματίστηκε από την επιβολή της τυραννίας των Τριάκοντα το 404 π.Χ. και την επαναφορά του δημοκρατικού καθεστώτος σε λιγότερο από ένα χρόνο. Ο Σωκράτης κατηγορήθηκε ότι γνώριζε προσωπικά ορισμένους από τους τυράννους και διατέλεσε δάσκαλός τους.

Εκπροσωπώντας την κατηγορούσα αρχή, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου, εξήγησε ότι ο Σωκράτης φέρει την ευθύνη πράξεων που οι κατηγορίες δεν έχουν αποδώσει στην έκταση και το βάθος που πρέπει.

«Ο Σωκράτης ήταν ο πνευματικός, ο ιδεολογικός ηγέτης των Τριάκοντα Τυράννων της Αθήνας, που εγκατέστησαν την ολιγαρχία το 404 π.Χ και εκτέλεσαν 1.500 δημοκράτες Αθηναίους. Ο Σωκράτης διαφθείρει τους νέους κάνοντάς τους οπαδούς της ολιγαρχίας και εχθρούς της δημοκρατίας. Επίσης, κατηγορείται γιατί δεν σέβεται τους θεούς αυτής της πόλης, δηλαδή τους δημοκρατικούς θεούς και άρα τους δημοκρατικούς θεσμούς», είπε.

Ο κατήγορος Ηλίας Αναγνωστόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, συμπλήρωσε ότι «μόλις τέσσερα χρόνια πριν από τη δίκη, το 403 π.Χ. είχε αποκατασταθεί η αθηναϊκή δημοκρατία και οι Αθηναίοι ήξεραν ότι η δημοκρατία ήταν τρωτή και υπήρχαν εχθροί μέσα στην πόλη και από άλλες πόλεις που επιχειρούσαν να βλάψουν το πολίτευμα».

Καταλήγοντας στην αγόρευσή τους οι δύο κατήγοροι παρατήρησαν: «Σας ζητούμε να μην καταδικάσετε την Αθήνα, να μην πιστέψετε ότι η Αθήνα αδίκησε τον Σωκράτη, αλλά ότι ο πολίτης Σωκράτης έβαλε σε κίνδυνο την αθηναϊκή δημοκρατία. Η Δημοκρατία κινδύνεψε και αμύνθηκε ως όφειλε».

Τις κατηγορίες επιχείρησαν να αντικρούσουν οι συνήγοροι του Σωκράτη, Μάικλ Μπέλοφ και Πατρίκ Σιμόν.

Ο κ. Σιμόν επισήμανε ότι ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για διαφθορά των νέων, ωστόσο «το να εκπαιδεύεις τους νέους δεν είναι αδίκημα, το να εκφέρεις την άποψή σου δεν είναι αδίκημα. Γιατί να ποινικοποιήσουμε την έκφραση των ιδεών που δεν ήταν σύμφωνες με την εποχή τους;»

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Μπορεί ανάμεσα στους μαθητές του Σωκράτη να βρίσκονταν κάποιοι από τους Τριάκοντα, ωστόσο είχε τόσους άλλους μαθητές. Ο Σωκράτης δεν πίστευε στη δημοκρατία, ήταν σκεπτικιστής, αλλά δεν πίστευε και στην ολιγαρχία. Εξάλλου, δεν έχουμε κανένα στοιχείο για συμμετοχή του σε βίαιη πράξη».

Οι δύο συνήγοροι του Σωκράτη κατέληξαν την αγόρευσή τους λέγοντας: «Η Ιστορία των Αθηνών θα πει ότι η Αθήνα ήταν η κοιτίδα της ελευθερίας του λόγου, της δημοκρατίας και των τεχνών. Από εσάς εξαρτάται να μην πουν ότι η πόλη αυτή δολοφόνησε τον μεγαλύτερό της φιλόσοφο».

Αιτιολογώντας την απόφασή της να ψηφίσει την ενοχή του Σωκράτη, η πρόεδρος των δικαστών, Λορέττα Πρέσκα, πρόεδρος του Αμερικανικού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης, επισήμανε: «Η άρνηση του σεβασμού προς τους θεούς και την πόλη σημαίνει προδοσία από τον Σωκράτη και με τη διδασκαλία του δηλητηριάζει και τις ψυχές των νέων. Για τη δημοκρατία, τις αξίες, τις παραδόσεις και την ευσέβεια που οι Αθηναίοι πιστεύουμε, θα πρέπει να ψηφίσω την ενοχή του».

Ο Φρανσουά Τερέ, μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας, που ψήφισε υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη, υπογράμμισε: «Ο Σωκράτης ήταν φιλόσοφος και ένας φιλόσοφος είναι εύκολος στόχος. Ωστόσο, μας έδωσε το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου, το δικαίωμα στην αμφιβολία».

Σημειώνεται ότι αντίστοιχη εκδήλωση είχε διοργανώσει το Ίδρυμα Ωνάση και πριν από ένα χρόνο στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, το οποίο είχε αθωώσει τον Σωκράτη. Πηγή: tvxs.gr

Συνέχεια»