Ο «πατέρας» του Σύμπαντος είναι ένα άστρο;

Τα άστρα γεννιούνται μέσα στο Σύμπαν. Είναι δυνατόν να συμβαίνει και το αντίστροφο; Μια νέα πραγματικά ανατρεπτική θεωρία αναφέρει ότι ο Κόσμος όπως τον γνωρίζουμε είναι ίσως προϊόν της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων.

Κοσμικό «σκουπίδι»

Η αναζήτηση για το πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και διάφορες θεωρίες έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα. Ολες αυτές οι θεωρίες είναι εντυπωσιακές και εξάπτουν τη φαντασία αλλά αυτή που ρίχνει τώρα στο τραπέζι μια ομάδα επιστημόνων από τον Καναδά είναι πραγματικά ανατρεπτική. Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία υποστηρίζουν ότι το Σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κοσμικό «σκουπίδι» ενός μεγαλύτερου και διαφορετικού σύμπαντος.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία το Σύμπαν (μας) σχηματίστηκε από τα υπολείμματα της ύλης που διασκορπίστηκε όταν ένα άστρο τεσσάρων διαστάσεων του μεγαλύτερου σύμπαντος κατέρρευσε και μετατράπηκε σε μελανή οπή. Ορισμένοι ειδικοί αναφέρουν ότι αυτό το σενάριο μπορεί να δώσει απάντηση στο άλυτο μέχρι στιγμής μυστήριο της ομοιομορφίας του Σύμπαντος.

Η μεμβράνη

Τη νέα θεωρία ανέπτυξαν επιστήμονες του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Γουότερλου στον Καναδά. Οπως αναφέρουν η θεωρία τους βασίστηκε σε μια ιδέα που είχε διατυπώσει διεθνής ομάδα επιστημόνων το 2000. Η ιδέα εκείνη ανέφερε ότι το δικό μας τρισδιάστατο σύμπαν είναι μια μεμβράνη που πλέει μέσα σε ένα γιγάντιο τετραδιάστατο σύμπαν. Οι επιστήμονες στον Καναδά προχώρησαν την ιδέα αυτή ένα βήμα περισσότερο.

Σκέφτηκαν ότι αν υπάρχει αυτό το τετραδιάστατο σύμπαν τότε μέσα σε αυτό θα περιέχονται και τετραδιάστατα άστρα. Η κατάρρευση αυτών των άστρων όπως συμβαίνει και στο δικό μας σύμπαν θα έχει ως συνέπεια την εκδήλωση μιας έκρηξης σουπερνόβα. Μια έκρηξη σουπερνόβα έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση της ύλης των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου στο διαστημικό κενό και τη μετατροπή των εσωτερικών στρωμάτων σε μια μελανή οπή.

Η υπερσφαίρα

Στο Σύμπαν οι μελανές οπές έχουν τον λεγόμενο «ορίζοντα γεγονότων», ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» από όπου τίποτε (ούτε καν το φως) δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μελανές οπές στο Σύμπαν έχουν ένα σφαιρικού σχήματος ορίζοντα γεγονότων. Οι τριών διαστάσεων μαύρες τρύπες του Σύμπαντος δημιουργούν ορίζοντες γεγονότων δύο διαστάσεων. Η νέα θεωρία αναφέρει ότι σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν μελανές οπές τεσσάρων διαστάσεων ο ορίζοντας γεγονότων τους πιθανώς να είναι ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων, μια δομή που οι επιστήμονες ονομάζουν υπερσφαίρα.

Όταν οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων είδαν ότι η ύλη που εκτοξεύεται μπορεί να δημιουργήσει μια μεμβράνη τριών διαστάσεων. Η μεμβράνη αυτή περιβάλλει τον τρισδιάστατο ορίζοντα γεγονότων της μελανής οπής που έχει σχηματιστεί και μάλιστα είναι μια μεμβράνη που διαστέλλεται. Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό το δικό μας σύμπαν να είναι στην πραγματικότητα μια υπερσφαίρα ενός άλλου σύμπαντος. Η νέα θεωρία δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arxiv.org». Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Γρηγορότερα από τη Γη περιστρέφεται ο πυρήνας της

Έναν γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες για περισσότερο από τρείς αιώνες κατάφεραν να λύσουν ερευνητές του πανεπιστημίου Leeds στη Βρετανία, σε συνεργασία με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας, υποστηρίζοντας ότι προσδιόρισαν την κατεύθυνση προς την οποία περιστρέφεται το κέντρο της Γης.

Σύμφωνα με τη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), ο εσωτερικός πυρήνας της Γης, που αποτελείται από στερεό σίδηρο, περιστρέφεται με ανατολική κατεύθυνση, κάτι που σημαίνει ότι περιστρέφεται γρηγορότερα από όλον τον πλανήτη.

Αντίθετα, ο εξωτερικός πυρήνας της Γης, που αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο, περιστρέφεται προς τα δυτικά, με πιο αργούς ρυθμούς.

Το 1962, ο επιστήμονας Edmund Halley είχε υποστηρίξει ότι το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης κινείται προς τα δυτικά, ωστόσο αυτή είναι η πρώτη φορά που επιστήμονες συνδέουν την περιστροφή του εσωτερικού πυρήνα με τη συμπεριφορά του εξωτερικού πυρήνα.

Οι ερευνητές του Leeds εκτιμούν πως ο πλανήτης συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο γιατί ανταποκρίνεται στις μεταβολές του γεωμαγνητικού πεδίου της Γης.

Τις τελευταίες δεκαετίες σεισμογράφοι που κατέγραψαν σεισμούς που «ταξίδεψαν» μέσα από τον πυρήνα της Γης αναγνώρισαν ότι ο στερεός εσωτερικός πυρήνας της Γης κινείται προς τα ανατολικά.

Όπως αναφέρει ο Δρ. Philip Livermore, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, η συμπεριφορά του εξωτερικού και του εσωτερικού πυρήνα «εξηγείται με όρους ίσης και αντίθετης δράσης».

Πιο συγκεκριμένα, το μαγνητικό πεδίο πιέζει τον εσωτερικό πυρήνα προς τα ανατολικά, κάνοντάς τον να κινείται γρηγορότερα από τη Γη, ενώ ταυτόχρονα πιέζει τον εξωτερικό υγρό πυρήνα προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάτι που τον αναγκάζει να κινείται προς τα δυτικά.

Ο στερεός εσωτερικός πυρήνας σιδήρου έχει περίπου το μέγεθος της Σελήνης και περιβάλλεται από τον υγρό πυρήνα, ένα κράμα σιδήρου, του οποίου η κίνηση παράγει το γεωμαγνητικό πεδίο.

Αν και ο εσωτερικός πυρήνας βρίσκεται σε βάθος 5.200 χλμ., επηρεάζει σημαντικά την επιφάνεια της Γης.

Ειδικότερα, καθώς ο εσωτερικός πυρήνας μεγαλώνει, η θερμότητα που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της στερεοποίησης μεταφέρεται στον υγρό εξωτερικό πυρήνα, δημιουργώντας το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης.

Χωρίς το μαγνητικό πεδίο, η επιφάνεια της Γης δεν θα μπορούσε να προστατευτεί από την ηλιακή ακτινοβολία και δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη.

Η έρευνα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τη δυναμική του πυρήνα και του μαγνητικού πεδίου της Γης. Πηγή: econews.gr

Συνέχεια»

Ερευνητές της NASA κατέγραψαν για πρώτη φορά το εντυπωσιακό Νεφέλωμα Γαρίδα

Ερευνητές της NASA κατάφεραν να απαθανατίσουν για πρώτη φορά το εντυπωσιακό Νεφέλωμα Γαρίδα, το οποίο έχει μήκος στον ουρανό όσο 4 γεμάτα φεγγάρια, αλλά είναι ορατό μόνο σε πολύ συγκεκριμένες συνθήκες. Η μοναδική λήψη έγινε από το τηλεσκόπιο VLT στο παρατηρητήριο Πάραναλ της Χιλής και όπως αναφέρουν οι ερευνητές, είναι ίσως η πρώτη καθαρή λήψη του συγκεκριμένου νεφελώματος.



Ακολουθεί η σχετική ανακοίνωση που έβγαλαν οι αστρονόμοι, μετά τον εντοπισμό του Νεφελώματος:

«Το Νεφέλωμα Γαριδα βρίσκεται περίπου 6.000 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Σκορπιού και είναι επισήμως γνωστό ως IC 4628. Πρόκειται για μια τεράστια περιοχή γεμάτη με φυσικό αέριο και μάζες σκοτεινής σκόνης. Αυτά τα νέφη αερίου είναι περιοχές σχηματισμού άστρων τα οποία εκπέμπουν έντονη ακτινοβολία και σε άλλα μέρη του φάσματος - κυρίως στο υπεριώδες.

Αυτό το υπεριώδες φως από τα αστέρια κάνει τα σύννεφα αερίου να λάμπουν. Αυτή η ακτινοβολία οφείλεται σε άτομα υδρογόνου, τα οποία στη συνέχεια ανασυνδυάζονται και απελευθερώνουν ενέργειας υπό τη μορφή φωτός. Κάθε χημικό στοιχείο εκπέμπει φως σε χαρακτηριστικά χρώματα, όταν η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα. Για το υδρογόνο το κυρίαρχο χρώμα είναι το κόκκινο κι έτσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι το IC 4628 είναι ένα παράδειγμα περιοχής υδρογόνου». Πηγή: iefimerida.gr

Συνέχεια»

«Μακραίνει» η γαλαξιακή… Κόμη

Με τη βοήθεια δύο διαστημικών τηλεσκοπίων διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε ένα γιγάντιο νέφος αερίων σε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά γαλαξιακά σμήνη του Σύμπαντος, το σμήνος της Κόμης. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για τη δομή και την εξέλιξη του σμήνους.

Το σμήνος

Επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γερμανία χρησιμοποίησε τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra X-ray και XMM-Newton για να μελετήσει το γαλαξιακό σμήνος Abell 1656 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 320 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό της Κόμης της Βερενίκης. Για τον λόγο αυτό το σμήνος έχει λάβει και την ονομασία «Σμήνος της Κόμης».

Το σμήνος της Κόμης είναι ένα από τα μεγαλύτερα, πιο πυκνά και πιο ενδιαφέροντα γαλαξιακά σμήνη που υπάρχουν στο Σύμπαν. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί σε αυτό περισσότεροι από χίλιοι γαλαξίες, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι μεγάλοι ελλειπτικοί και φακοειδείς γαλαξίες. Κυρίαρχοι του σμήνους είναι δύο γιγάντιοι ελλειπτικοί γαλαξίες που βρίσκονται στο κέντρο του.

Λίγοι σπειροειδείς γαλαξίες (σαν τον δικό μας) έχουν εντοπιστεί μόνο στην περιφέρεια του σμήνους. Το σμήνος της Κόμης είναι τόσο μεγάλο που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το φως χρειάζεται εκατομμύρια έτη για να ταξιδέψει από τη μια πλευρά του στην άλλη. Σε αυτό λαμβάνουν συνεχώς χώρα συγκρούσεις γαλαξιών ενώ οι ειδικοί πιστεύουν ότι και το ίδιο το σμήνος είναι προϊόν συγκρούσεων ανάμεσα σε γαλαξιακά σμήνη.

Τα νέφη

Με τη βοήθεια των δύο τηλεσκοπίων οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία γιγάντιων νεφών καυτού αερίου στο κέντρο του σμήνους. Πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα νέφος που περιβάλλει τους δύο γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες στο κέντρο του. Το νέφος διαθέτει πλήθος βραχιόνων που εκτείνονται σε διάφορες περιοχές του σμήνους, γεγονός που οπτικά δημιουργεί την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύνολο από διαφορετικά νέφη. Οι ερευνητές αναφέρουν όμως ότι το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για ένα μόνο νέφος ή το πολύ δύο.

Εκτιμούν ότι το νέφος αυτό σχηματίστηκε πριν από περίπου 300 εκατομμύρια έτη και είναι προϊόν γαλαξιακών συγκρούσεων. Η μελέτη του αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς εξελίχθηκε το εντυπωσιακό και μυστηριώδες σμήνος της Κόμης καθώς και καινούργια δεδομένα για διάφορες κοσμικές διεργασίες όπως η γέννηση άστρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

(Στη φωτογραφία εικονίζεται το γιγάντιο νέφος που περιβάλλει τους δύο ελλειπτικούς γαλαξίες στο κέντρο του Σμήνους της Κόμης. Το νέφος έχει πολλούς βραχίονες που εκτείνονται προς κάθε κατεύθυνση του σμήνους. Credit: X-ray: NASA/CXC/MPE/J. Sanders et al; Optical: SDSS)
Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Νέες εκτιμήσεις για τις αιτίες της "Μεγάλης Έκρηξης"

Το εξελικτικό «Μπιγκ-Μπανγκ», η «Μεγάλη Έκρηξη» της ζωής κατά την Κάμβρια περίοδο, πριν από περίπου 520 εκατ. χρόνια, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια και ένα από τα σημαντικότερα συμβάντα στην ιστορία του πλανήτη μας. Γιατί άραγε, σχεδόν από το πουθενά, όπως δείχνουν τα αιφνιδίως εμφανιζόμενα πολυπληθή απολιθώματα, η Γη γέμισε από μια πρωτοφανή ποικιλία μορφών ζωής, όταν μέχρι τότε υπήρχαν μόνο λίγα και απλά έμβια όντα;

Τώρα μια νέα επιστημονική έρευνα καταλήγει στο ολιστικό συμπέρασμα ότι τελικά η Κάμβρια «άνθηση» της εξέλιξης (που εμφάνισε ταχύτητα πενταπλάσια σε σχέση με σήμερα) δεν είχε μία αλλά πολλές και αλληλένδετες αιτίες, που η μία τροφοδότησε την άλλη.

Τα πρώτα απλούστατα ζώα εμφανίστηκαν πριν από περίπου 750 εκατ. χρόνια, όμως ήταν πριν από 520 εκατ. χρόνια που η ποικιλομορφία και η πολυπλοκότητα της ζωής «απογειώθηκαν». Αν και η Κάμβρια «έκρηξη» (πήρε το όνομά της από την ομώνυμη γεωλογική περίοδο όπου συνέβη) περιγράφεται σαν ένα στιγμιαίο «Μπιγκ-Μπανγκ», στην πραγματικότητα ήταν μια αρκετά παρατεταμένη εξελικτική διαδικασία, που διήρκεσε τουλάχιστον 20 εκατ. χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοβιολογίας Πολ Σμιθ, διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», αναφέρουν ότι μια σειρά από γενετικές αλλαγές που επέτρεψαν την ανάπτυξη πολύπλοκων σωμάτων, συνδυάστηκαν με τις κλιματικές αλλαγές που οδήγησαν στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών και στη διοχέτευση ζωτικών χημικών ουσιών στους ωκεανούς. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν οι θάλασσες να αποτελέσουν το λίκνο μιας θεαματικής αλυσίδας πολύπλοκων όντων, που έμελλε να μεταμορφώσουν το πρόσωπο του πλανήτη μας. Έτσι, εμφανίστηκαν σταδιακά οι πρώτοι σκληροί εξωσκελετοί και άρχισε μέσα στο νερό το εξίσου σκληρό παιγνίδι της επιβίωσης ανάμεσα στους θηρευτές και στα θηράματα.

Πάνω από 30 επιστημονικές θεωρίες (βιολογικές, οικολογικές, γεωλογικές, περιβαλλοντικές κ.α.) έχουν μέχρι τώρα προταθεί για να εξηγήσουν το αίνιγμα της απότομης «έκρηξης» της ζωής, τις οποίες όλες αξιολόγησαν ο Πολ Σμιθ και οι συνεργάτες του. Οι Βρετανοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατ’ αρχήν οι γενετικές αλλαγές ήσαν ο αναγκαίος «καταλύτης» που έθεσε τα θεμέλια για την απότομη επιτάχυνση της εξέλιξης της ζωής. Οι πρώτες γονιδιακές μεταλλάξεις που ευνόησαν την ανάπτυξη εξελιγμένων σωμάτων, εκτιμάται ότι έλαβαν χώρα μέχρι και 150 εκατ. χρόνια πριν την «έκρηξη» της Κάμβριας περιόδου.

Ακολούθησαν οι ευνοϊκές μεταβολές στο περιβάλλον, καθώς η θερμοκρασία ανέβηκε, οι πάγοι έλιωσαν και η στάθμη των θαλασσών υψώθηκε, με συνέπεια να πλημμυρίσουν πολλές ρηχές και επίπεδες περιοχές της ξηράς.

Τέλος, υπεισήλθαν οι γεωχημικοί παράγοντες, καθώς η επαφή των επιφανειακών έως τότε πετρωμάτων με το νερό οδήγησε στη διάβρωση των βράχων και στη διαρροή στις θάλασσες κρίσιμων μετάλλων και χημικών στοιχείων, τα οποία σταδιακά τα αρχέγονα ζώα ενσωμάτωσαν στον σκελετό και στον οργανισμό τους, αναπτύσσοντας με αυτό τον τρόπο πιο πολύπλοκα σώματα. Πηγή: nooz.gr

Συνέχεια»

Δεν βρίσκει μεθάνιο στον Αρη το Curiosity

Απογοήτευση έχουν προκαλέσει στην επιστημονική κοινότητα τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της αναζήτησης μεθανίου στον Αρη από το Curiosity. Ο ρομποτικός εξερευνητής δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει μέχρι στιγμής την παρουσία του μεθανίου η παρουσία του οποίου συνδέεται με την παρουσία της ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.

Πάντως οι επιστήμονες διατηρούν ακόμη τις ελπίδες τους για τον εντοπισμό του μεθανίου στον Αρη αφού σειρά μετρήσεων και μελετών τόσο από τη Γη όσο και από τον στόλο των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη έχουν υποδείξει την παρουσία του εκεί.

Το μεθάνιο

Στη Γη το 95% του μεθανίου παράγεται από μικροοργανισμούς και ζώα. Αν λοιπόν διαπιστωθεί η παρουσία του στον Αρη οι ελπίδες για την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο εκεί θα είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Ορισμένοι ειδικοί πάντως υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν τελικά εντοπιστεί μεθάνιο στον Κόκκινο Πλανήτη αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προέρχεται από ζωντανούς οργανισμούς αλλά από άλλες πηγές όπως για παράδειγμα, από την πτώση αστεροειδών ή κομητών στον Αρη ή από γεωλογικές διεργασίες στο εσωτερικό του πλανήτη. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Μικροσκοπικό υποβρύχιο της NASA θα ψάξει για δείγματα ζωής σε δορυφόρο του Δία

Ένας από τους πρώτους επισκέπτες στον παγωμένο δορυφόρο του Δία «Ευρώπη», θα είναι ένα μικρό υποβρύχιο ελαφρώς μεγαλύτερο από δύο κουτάκια αναψυκτικού, το οποίο θα ψάξει για εξωγήινη ζωή στον ωκεανό που κρύβεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της «Ευρώπης».

Η ιδέα για το μικροσκοπικό υποβρύχιο ήρθε αρχικά από το Jet Propulsion Laboratory της NASA (JPL) στην Καλιφόρνια και το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία. Ένα τέτοιο όχημα θα κρατήσει χαμηλά έξοδα αποστολής του στο διάστημα, ενώ θα χρειάζεται μία πολύ μικρή γεώτρηση του πάγου για να εισχωρήσει στον ωκεανό.

Οπως αναφέρει ο Τζόνας Τζονσον, μηχανικός στο Ερευνητικό Κέντρο της NASA στην Καλιφόρνια, «Το συναρπαστικό με αυτό το υποβρύχιο είναι οτι θα εξερευνήσει προηγουμένως απρόσιτες περιοχές, όπου κανένα ανθρώπινο εργαλείο δεν έχει φτάσει μέχρι σήμερα»

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι πιθανότατα υπάρχει ζωή στην «Ευρώπη», η οποία σύμφωνα με προηγούμενα στοιχεία κρύβει κάτω από τον πάγο της ένα τεράστιο σώμα νερού μεγαλύτερό από όλους τους ωκεανούς της Γης μαζί.

Η ύπαρξη αρκτικών βακτηρίων που ζουν κάτω από ακραίες ψυχρές συνθήκες στη Γη σημαίνει ότι αντίστοιχη ζωή θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβιώσει στην παγωμένη «Ευρώπη», προστατευμένη από την ακτινοβολία που της βομβαρδίζει η μαγνητόσφαιρα του Δία.





Πηγή: iefimerida.gr

Συνέχεια»

Xρήστης παίζει Doom με ένα παλιό πιάνο

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε τρία μουσικά όργανα να αναπαράγουν σε πραγματικό χρόνο τη μουσική και τα εφέ κλασικών video games και τώρα ένα νέο τροποποιημένο πιάνο δεν παίζει απλά μουσική αλλά το ίδιο το παιχνίδι Doom.

Όπως θα δείτε, ο χρήστης που εμφανίζεται στο παρακάτω video χειρίζεται το δημοφιλές FPS game χωρίς controller, πατώντας απλά τα πλήκτρα του πιάνου. Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι όλη η μετατροπή πραγματοποιήθηκε σε μόλις μια μέρα:



Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Προσεχώς promoted pins και στο Pinterest

Μετά από 4 περίπου χρόνια επιτυχημένης πορείας, η δημοφιλής υπηρεσία Pinterest γνωστοποίησε τα σχέδια της να εισάγει τα λεγόμενα promoted pins ή με άλλα λόγια pins προωθητικού χαρακτήρα που θα της επιφέρουν τα απαραίτητα για την επιβίωση της έσοδα.

Όπως ανακοίνωσε ο CEO της Pinterest, Ben Silberman, αρχικά τα promoted pins θα προέρχονται από συγκεκριμένες κατηγορίες εταιρειών, θα είναι σχετικά με τα ενδιαφέροντα του χρήστη και θα εμφανίζονται στα αποτελέσματα αναζήτησης και τα category feeds. Μάλιστα, διαβεβαίωσε ότι δε θα περιέχουν ενοχλητικές pop-up διαφημίσεις ή flash banners μη θέλοντας να θέσει σε κίνδυνο την εμπειρία χρήσης της υπηρεσίας.

Προς το παρόν το νέο μοντέλο λειτουργεί δοκιμαστικά και δε γνωρίζουμε πότε θα κάνει την εμφάνιση του… Πηγή: secnews.gr

Συνέχεια»

Google: Αλλαγές στο λογότυπο αλλά και τη Google bar

Σε μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές προχωράει η Google όσον αφορά το λογότυπο της και κυρίως τη γνωστή Google bar. Με αναφορά της στο επίσημο της blog, η Google δηλώνει αρχικά ότι η εμπειρία χρήσης της Google bar, της μαύρης μπάρας που βρίσκεται στο άνω μέρος κάθε υπηρεσίας της Google, χρειάζεται να έχει ένα κοινό περιβάλλον μεταξύ όλων των υπηρεσιών και των συσκευών.

Έτσι μόλις πατήσετε το χαρακτηριστικό grid εικονίδιο το οποίο συναντάμε και στις Android συσκευές αλλά και στα Chromebooks, τότε εμφανίζονται τα εικονίδια των πιο δημοφιλών υπηρεσιών της Google κάνοντας πιο εύκολο τον εντοπισμό της υπηρεσίας που θέλετε κάνοντας όμως ένα κλικ παραπάνω. Η γνωστή μαύρη μπάρα που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα θα καταργηθεί τις επόμενες εβδομάδες.

Επίσης η Google προχώρησε σε μερικό ανασχεδιασμό του λογότυπου της μετά από χρόνια, κάνοντας το πιο "επίπεδο" και αλλάζοντας το σχήμα των γραμμάτων όπως μπορείτε να δείτε και από τη φωτογραφία.



Οι αλλαγές θα γίνουν σταδιακά διαθέσιμες τις επόμενες εβδομάδες σε όλους τους Google λογαριασμούς. Πηγή: insomnia.gr

Συνέχεια»

Ηλεκτρονικό «βιβλιολαγωνικό» ξετρυπώνει μελλοντικά μπεστ σέλερ

Έχετε τελειώσει όλα τα βιβλία του αγαπημένου σας συγγραφέα και αναρωτιέστε τι θα διαβάσετε τώρα; Ενα σύστημα που αναπτύχθηκε από βρετανούς ερευνητές μπορεί να σας βοηθήσει. Ελέγχοντας το ύφος και τη δομή ενός κειμένου μπορεί να εντοπίσει ποια άλλα κείμενα «ταιριάζουν» με αυτό.

Αν και ανάλογα συστήματα υπάρχουν ήδη για τη μουσική, το ηλεκτρονικό «βιβλιολαγωνικό» των βρετανών επιστημόνων είναι μάλλον το πρώτο που μπορεί να συγκρίνει το στυλ της γραφής. Εκτός από «οδηγός» για αναγνώστες και εκδοτικούς οίκους σε αναζήτηση του επόμενου μπεστ σέλερ, μπορεί επίσης να προσφέρει καλύτερη «συνέχεια» στις τηλεοπτικές σειρές, καθώς και συνοχή στην ομαδική συγγραφή λογοτεχνικών έργων.

Ανάλυση των λέξεων
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Royal Holloway του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Τζόζεφ Ρέντινγκτον, ανέπτυξαν ένα σύστημα ανάλυσης το οποίο συγκρίνει διαφορετικά κείμενα ανιχνεύοντας τη συχνότητα με την οποία εμφανίζονται σε αυτά ορισμένες λέξεις και οπτικοποιώντας τα δεδομένα σε διαγράμματα. Αν, π.χ., είστε λάτρεις μυθιστορημάτων όπως το «Λυκόφως» (ένα από τα έργα που εξέτασαν οι επιστήμονες), το σύστημα μπορεί να σας δείξει ποια άλλα βιβλία είναι γραμμένα σε στυλ παρόμοιο με αυτό της Στέφανι Μέγερ. Η σύγκριση του ύφους, λένε οι δημιουργοί του, γίνεται με βάση λεπτούς συσχετισμούς των λέξεων που χρησιμοποιούνται στα διάφορα μυθιστορήματα ή ακόμη και σε διαφορετικά αποσπάσματα του ίδιου μυθιστορήματος.

Αυτό σημαίνει ότι τα αποσπάσματα που είναι π.χ. γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο θα απεικονίζονται διαφορετικά από εκείνα που είναι γραμμένα σε τρίτο πρόσωπο, το ίδιο όπως τα κεφάλαια που είναι στον παρατατικό από εκείνα που είναι στον ενεστώτα. Αυτά είναι τα απλούστερα παραδείγματα, η ανάλυση όμως μπορεί να κάνει και άλλες διακρίσεις με βάση τις λέξεις αναδεικνύοντας διαφορετικά είδη και μοτίβα γραφής. «Βοηθάει να αποκτήσει κανείς μια εικόνα, λέει "να πώς φαίνεται το μυθιστόρημά σας"» δήλωσε ο δρ Ρέντινγκτον στο «New Scientist». «Σε καμία περίπτωση όμως δεν κρίνει ή αξιολογεί ένα βιβλίο».

«Λυκόφως» και «True Blood»
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το σύστημά τους για να συγκρίνουν μεταξύ άλλων διάφορα - δημοφιλή και μη - βιβλία με βρικόλακες, μεταξύ των οποίων τα μυθιστορήματα της σειράς «Λυκόφως», τα μυθιστορήματα της σειράς «Vampire Chronicles» της Αν Ράις και τα μυθιστορήματα της σειράς «True Blood» της Σαρλίν Χάρις, καθώς και το «Carpe Jugulum» από τη σειρά «Δισκόκοσμος» του Τέρι Πράτσετ. Οπως ανέφερε ο δρ Ρέντινγκτον στην εφημερίδα «Telegraph», τα διαγράμματα έδειξαν ότι τα μυθιστορήματα της Στέφανι Μέγερ είχαν από την αρχή ως το τέλος σταθερά τον ίδιο τόνο και στυλ. Το μυθιστόρημα του Τέρι Πράτσετ ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτά, ενώ τα μυθιστορήματα της Αν Ράις διέφεραν επίσης αλλά όχι τόσο πολύ. «Τα βιβλία της Σαρλίν Χάρις είχαν εκπληκτικά όμοιο στυλ» τόνισε ο επιστήμονας. «Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι επελέγησαν για να γίνουν διάσημα στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη».

Βοήθημα για βιβλία και σενάρια
Ο δρ Ρέντινγκτον συνέλαβε την ιδέα για την ανάπτυξη του συστήματος κατά τη διάρκεια ενός εργαστηρίου συλλογικής συγγραφής βιβλίων που είχε διοργανώσει υπό τον τίτλο «TooManyCooks». Στο πλαίσιο του προγράμματος ομάδες φοιτητών συγκεντρώνονταν για να γράψουν συλλογικά ένα μυθιστόρημα μέσα σε μία εβδομάδα συνεισφέροντας ο καθένας ένα απόσπασμα. Εξω από τα πανεπιστημιακά εργαστήρια η συλλογική συγγραφή αυτού του είδους είναι πολύ συνηθισμένη στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση - οι σεναριογράφοι της σειράς «Στην Εντατική», π.χ., κατέβαλλαν μεγάλο κόπο προσπαθώντας να διατηρήσουν το ίδιο ύφος στους διαλόγους από τον πρώτο ως τον τελευταίο κύκλο - και το σύστημα, όταν τελειοποιηθεί, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό βοήθημα στον συγκεκριμένο χώρο.

Μπορεί επίσης να βοηθήσει τους νέους συγγραφείς να συγκρίνουν το στυλ τους με εκείνο των επιτυχημένων εμπορικά συγγραφέων και τους εκδοτικούς οίκους να «διαγνώσουν» σε ποια αγορά απευθύνεται ένα βιβλίο. Τέλος, μπορεί να βοηθήσει και τους αναγνώστες προτείνοντάς τους το επόμενο ανάγνωσμα κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ο διαδικτυακός ραδιοφωνικός μουσικός σταθμός Pandora, χρησιμοποιώντας το σύστημα Music Genome Project, «διαλέγει» το επόμενο άκουσμα του χρήστη με βάση τις ομοιότητες με το πρώτο κομμάτι, το είδος μουσικής ή τον καλλιτέχνη που αυτός επέλεξε. «Θα μπορούσε να γίνει κάτι σαν τον Pandora για βιβλία» ανέφερε ο δρ Ρέντινγκτον. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Η Facebook αναπτύσσει νέα τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης για να καταλαβαίνει καλύτερα τα posts των χρηστών

Αν νιώθετε ότι το Facebook σας παρακολουθεί στενά επειδή οι διαφημίσεις, οι προτεινόμενοι φίλοι και τα sponsored posts είναι “κομμένα και ραμμένα” στις δραστηριότητες σας, τότε καλό θα είναι να προετοιμάζεστε για ακόμα μεγαλύτερη “διείσδυση” στην προσωπικότητα σας.

Συγκεκριμένα, οι ανησυχίες του Mark Zuckerberg επεκτείνονται στο χτίσιμο μιας νέας τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης για τη βαθύτερη κατανόηση όλου του περιεχομένου που μοιράζεται ο χρήστης (posts, comments, likes, φιλίες κλπ.) και ήδη μια μικρή ερευνητική ομάδα προσπαθεί να προσομοιώσει τον τρόπο λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων για την επεξεργασία των δεδομένων.

Σύμφωνα με τον CTO, Mike Schroepfer, τα δεδομένα που θα συλλέγονται μέσω αυτής της τεχνολογίας θα αποδειχτούν ιδιαίτερα χρήσιμα για τη βελτίωση του News Feed κάθε χρήστη, με τις διαφημίσεις και τις προτάσεις να είναι ακόμα πιο σχετικές στις προτιμήσεις του. Ο ίδιος, μάλιστα, παραδέχεται ότι πρέπει να γίνεται καλύτερο “ξεσκαρτάρισμα” της ολοένα μεγαλύτερης ροής δεδομένων του κοινωνικού δικτύου.

Ακόμη, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την αυτόματη οργάνωση των φωτογραφιών, αλλά μάλλον ο σημαντικότερος λόγος ανάπτυξης είναι η βελτίωση των στοχευμένων διαφημίσεων… Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Κλείνουν μαζικά προφίλ στο Facebook: Οι χρήστες φοβούνται για τα προσωπικά τους δεδομένα

Την ανάγκη για περισσότερη προστασία των προσωπικών δεδομένων των χρηστών στο Facebook δείχνει το μαζικό κλείσιμο λογαριασμών, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον Μαρκ Ζουκερμπεργκ.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στον έγκυρο επιστημονικό ιστοχώρο Cyberpsychology, Behavior and Social Networking και εκπονήθηκε από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων του πανεπιστημίου της Βιέννης, το φαινόμενο αυτό, που χαρακτηρίζεται ως «διαδικτυακή αυτοκτονία» (Virtual Identity Suicide (VIS) ) είναι πολύ πιο έντονο φέτος, σε σχέση με κάθε προηγούμενη χρονιά.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, μέσα στο 2013 έχουν κλείσει 28% περισσότεροι προσωπικοί λογαριασμοί στο Facebook σε σχέση με ολόκληρο το 2012.

Βασική αιτία για το αυξανόμενο κλείσιμο λογαριασμών στο Facebook αποτελεί ο φόβος για την έλλειψη ιδιωτικότητας και η εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων, ενώ σε μικρότερο ποσοστό παίζουν ρόλο και αιτίες με βαθύτερο ψυχολογικό υπόβαθρο, όπως ο φόβος για εθισμό στο ίντερνετ, η ανεπιθύμητη εξωστρέφεια, το άγχος για να γίνει κανείς αποδεκτός και συμπαθής, αλλά και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνται όσοι νιώθουν ότι ψυχαναγκαστικά πρέπει να απαντούν σε όλα τα σχόλια και να συμμετέχουν σε όλες τις συζητήσεις. Πηγή: iefimerida.gr

Συνέχεια»

Ο θυμός το πιο έντονο online συναίσθημα

Από όλα τα συναισθήματα, ο θυμός είναι αυτός που είναι ο πιο «μεταδοτικός» και εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά στο διαδίκτυο, από χρήστη σε χρήστη, μετά τα αρχικά θυμωμένα online μηνύματα σχετικά με κάποιο θέμα ή περιστατικό, σύμφωνα με μια νέα κινεζική επιστημονική έρευνα.

Τα ευρήματα

Ερευνητές του πανεπιστημίου Beihang, με επικεφαλής τον Ρούι Φαν ανέλυσαν περίπου 70 εκατ. μηνύματα (tweets) του μεγάλου κινεζικού κοινωνικού δικτύου Weibo, αντίστοιχου του Twitter, τα οποία προέρχονταν από περισσότερους από 200.000 χρήστες και αφορούσαν μια περίοδο έξι μηνών.

Η μελέτη συνέκρινε τα online μηνύματα με βάση το βασικό συναισθηματικό περιεχόμενό τους (οργή, λύπη, χαρά, αηδία) και σε ποιο βαθμό επηρέαζαν άλλους χρήστες να εκφράσουν ανάλογα συναισθήματα με δικά τους πλέον μηνύματα. Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι στον ψηφιακό κόσμο κανένα άλλο συναίσθημα δεν έχει τόσο μεγάλη επιρροή όσο ο θυμός.

Μετά το θυμό ακολουθεί σε επιρροή η χαρά, ενώ η λύπη έχει μάλλον μηδαμινή επιρροή. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο θυμός «εξαπλώνεται με ταχύτητα και σε εύρος στο διαδίκτυο», πράγμα που, όπως αναφέρουν, «μπορεί να εξηγήσει γιατί πραγματικά γεγονότα όπως η έλλειψη τροφίμων, η δωροδοκία κυβερνητικών αξιωματούχων ή κάποιο άλλο σκάνδαλο αποτελούν πάντα «καυτά» θέματα online συζήτησης στην Κίνα» - και στις άλλες χώρες θα πρόσθετε κανείς.

Η μελέτη καταλήγει με το συμπέρασμα ότι «ο θυμός παίζει ένα μη αμελητέο ρόλο στην μαζική προπαγάνδιση αρνητικών ειδήσεων για την κοινωνία». Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Τέλεια βλαστικά κύτταρα από δέρμα!

Για πρώτη φορά ερευνητές πέτυχαν να μετατρέψουν κύτταρα δέρματος σε βλαστικά με επιτυχία 100%! Το επίτευγμα, για το οποίο δεν απαιτήθηκε παρά η αποσιώπηση ενός και μόνο γονιδίου, ανοίγει το δρόμο για τη μαζική παραγωγή καθαρών βλαστικών κυττάρων για τις εφαρμογές που ευαγγελίζεται η αναγεννητική ιατρική.

Από το 2006 που αποδείχθηκε ότι όντως διαφοροποιημένα κύτταρα μπορούν να «γυρίσουν πίσω» και να γίνουν βλαστικά (δηλαδή, κύτταρα όπως τα εμβρυϊκά που μπορούν να δώσουν όλους τους ιστούς και τα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού), οι ερευνητές προσπαθούσαν να πετύχουν μεγαλύτερες αποδόσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το αρχικό πρωτόκολλο μετατροπής ενήλικων κυττάρων σε βλαστικά απαιτούσε την παρέμβαση σε 4 γονίδια και η απόδοση του ήταν της τάξεως του 1%. Με άλλα λόγια, αν οι ερευνητές ξεκινούσαν με 1000 ώριμα κύτταρα θα κατέληγαν στην καλύτερη περίπτωση με 10 βλαστικά τα οποία ήταν αναμεμειγμένα με τα υπόλοιπα.

Κυτταρική «χορογραφία»!

Από τότε οι αποδόσεις αυξήθηκαν χωρίς ποτέ να ξεπεράσουν το 10%. Σύμφωνα όμως με το σχετικό άρθρο ισραηλινών επιστημόνων του Ινστιτούτου Weizmann το οποίο δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature, η απόδοση μπορεί να αγγίξει το 100% και μάλιστα να είναι συγχρονισμένη!

Για να πετύχουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα οι ισραηλινοί ερευνητές δεν είχαν παρά να απενεργοποιήσουν το γονίδιο Mbd3. Σύμφωνα με τον Jakob Hanna που ήταν επικεφαλής των ερευνών το γονίδιο λειτουργεί σαν φρένο στην μετατροπή των διαφοροποιημένων κυττάρων σε βλαστικά. Αυτό εξηγεί τους λόγους αποτυχίας των προηγουμένων πρωτοκόλλων: έμοιαζε να πατά κανείς γκάζι, αλλά και φρένο ταυτόχρονα.

Τώρα όμως που το φρένο έχει απενεργοποιηθεί, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι θα μπορέσουν να παράξουν όσα κύτταρα χρειάζονται για να τεθούν σε εφαρμογή κυτταρικές θεραπείες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αρχικός πειραματισμός των ισραηλινών επιστημόνων έγινε σε κύτταρα δέρματος ποντικών και επαναλήφθηκε εξίσου επιτυχώς με ανθρώπινα κύτταρα. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Νέα γενιά αντιβιοτικών με βακτήρια-κανίβαλους

Βακτήρια-«ντόμπερμαν», γενετικά τροποποιημένα και προγραμματισμένα να σκοτώνουν άλλα παθογόνα βακτήρια που προκαλούν βαριές λοιμώξεις, μεταξύ των οποίων και ωτίτιδες, κατασκεύασαν βιοτεχνολόγοι από τη Σιγκαπούρη.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, η ομάδα του Matthew Chang, από το Nanyang Technological University, δημοσίευσε μία εργασία, η οποία περιγράφει τη χρήση ενός μη παθογόνου στελέχους του βακτηρίου Escherichia coli ως φονικού όπλου απέναντι σε παθογόνα βακτήρια, όπως το Pseudomonas aeruginosa, το οποίο προκαλεί ωτίτιδες και διάφορες άλλες λοιμώξεις, όπως σε τραύματα ή εγκαύματα. Μάλιστα, το εν λόγω βακτήριο μπορεί να οδηγήσει ασθενείς, που βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή, και σε πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως η πνευμονία ή η σηψαιμία.

Το σενάριο «μικροοργανισμοί εναντίον μικροοργανισμών» δεν είναι κάτι καινούργιο. Για παράδειγμα, η χρήση βακτηριοφάγων, δηλαδή ιών που προσβάλλουν και σκοτώνουν συγκεκριμένα βακτήρια, εξετάστηκε από τις αρχές κιόλας του 20ού αιώνα, όμως αποδείχθηκε αναποτελεσματική σε κλινικό επίπεδο. Επίσης, ο άνθρωπος ανακάλυψε και χρησιμοποίησε τα αντιβιοτικά, φυσικές ουσίες από μύκητες ή βακτήρια που δρουν ενάντια σε παθογόνα βακτήρια.

Αυτό που κάνει συγκλονιστική την ανακάλυψη του Matthew Chang και της ομάδας του είναι το γεγονός ότι με μεθόδους γενετικής μηχανικής τροποποίησε το γενετικό υλικό του βακτηρίου Escherichia coli, αλλάζοντας κατά τέτοιον τρόπο τη «συμπεριφορά» του προς τα γειτονικά μικρόβια, ώστε να εξυπηρετεί τους σκοπούς μας, δηλαδή την εξουδετέρωση του παθογόνου μικροβίου Pseudomonas aeruginosa.

Γενετική μηχανική

Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε περιελάμβανε αρχικά την εισαγωγή ενός γονιδίου στο γονιδίωμα του βακτηρίου Escherichia coli, το οποίο κωδικοποιεί την τοξίνη microcin S (MccS), που σκοτώνει τα μικρόβια Pseudomonas aeruginosa. Επειτα, ακολούθησε η εισαγωγή και ενός άλλου γονιδίου που κωδικοποιεί το ένζυμο DNase Ι, το οποίο διαλύει το προστατευτικό κάλυμμα πολυσακχαριτών που συνθέτουν τα μικρόβια Pseudomonas aeruginosa, για να αποφύγουν την επίθεση από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού (βιοϋμένια). Τέλος, προστέθηκε και ένα τρίτο γονίδιο που κωδικοποιεί έναν υποδοχέα, ο οποίος αναγνωρίζει τα μόρια που χρησιμοποιούν τα κύτταρα του Pseudomonas aeruginosa, για να επικοινωνούν.

Ο όλος μηχανισμός είναι άκρως εξειδικευμένος κατά του Pseudomonas aeruginosa, χωρίς να επηρεάζει τα ανθρώπινα κύτταρα ή τα φιλικά μικρόβια που συμβιώνουν με τον ανθρώπινο οργανισμό. Αυτό αποτελεί και το σημαντικότερο πλεονέκτημα της μεθόδου σε σύγκριση με τα αντιβιοτικά, τα οποία συχνά έχουν τοξικές παρενέργειες για τον ασθενή, προκαλούν την εμφάνιση ανθεκτικών μικροβιακών στελεχών και σκοτώνουν τα φιλικά μικρόβια του εντέρου που είναι ωφέλιμα για πολλές λειτουργίες μας.

Οι προοπτικές μιας τέτοιας προσέγγισης είναι τεράστιες. Για παράδειγμα, τα βακτήρια της εντερικής μας μικροχλωρίδας θα μπορούσαν να τροποποιηθούν με τέτοιον τρόπο ώστε να μας προστατεύουν από τα 10-20 πιο παθογόνα γένη μικροβίων. Ετσι θα αποφεύγαμε τα αντιβιοτικά που, πρώτον, επιβαρύνουν τον οργανισμό μας και, δεύτερον, έχουν αποτελεσματικότητα με ημερομηνία λήξης.

Επιπλέον, άλλες ομάδες, όπως αυτή του William Bentley στο University of Maryland, στις ΗΠΑ, έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες τεχνικές και για την αντιμετώπιση ασθενειών, όπως ο καρκίνος, οπότε είναι πολύ πιθανό αυτή η κυτταρικά στοχευμένη μέθοδος να βοηθήσει και στην καταπολέμηση πολλών διαφορετικών ασθενειών. Σήμερα, ο Chang και ο Bentley συνεργάζονται σε ένα κοινό ερευνητικό πρόγραμμα για τη γενετική τροποποίηση ενός νέου βακτηρίου Escherichia coli, που θα είναι αποτελεσματικό ενάντια σε ένα μεγαλύτερο φάσμα παθογόνων μικροβίων.

Φυσικά, για την κλινική εφαρμογή μιας τέτοιας μεθόδου, πρέπει να επιβεβαιωθεί και η ασφάλειά της, αφού δεν είναι γνωστό αν οι διάφορες γενετικές τροποποιήσεις στα μικρόβια αυτά έχουν πιθανές αρνητικές επιδράσεις για τον ασθενή. Πάντως, είναι σίγουρα μία πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από τους μπελάδες των παθογόνων βακτηρίων που γίνονται ολοένα πιο ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.

*διδάκτορος Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Surrey και επιστημονικού συνεργάτη στο Τμήμα Βιολογίας του ΕΚΠΑ

gefthimiou@biol.uoa.gr
Πηγή: enet.gr

Συνέχεια»

Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι στα χέρια μας;

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με μια χολιγουντιανή κουλτούρα που τα προετοιμάζει για ανθρώπους μεταλλαγμένους, υπεράνθρωπους ή... βρικόλακες. Και ενώ όλα αυτά υπήρχαν από παλιά ως αποκυήματα φαντασίας, τα τελευταία χρόνια έχουν χρισθεί «προβλέψεις επιστημονικής φαντασίας» και, πολύ πρόσφατα, επώνυμοι μελλοντολόγοι τα θεωρούν πιθανή εξέλιξη του είδους μας.

Ο μέσος νους ταλανίζεται από αυτόν τον βομβαρδισμό επιστημονικοφανών «προσεχώς» και αποζητεί νησίδες ασφαλείας. «Το Βήμα» προσφέρει στους αναγνώστες του μια νηφάλια ματιά στο πού πραγματικά έχει φθάσει σήμερα η δυνατότητα παρέμβασης στον τρόπο με τον οποίο εξελισσόμαστε ως είδος. Το θέμα δεν εξαντλείται βέβαια σε λίγες σελίδες καθώς αφορά μια κοσμογονική αλλαγή εν εξελίξει, αλλά το άρθρο μας δίνει μια πρώτη χαρτογράφηση του νέου κόσμου της ανθρωπότητας παραθέτοντας επιτεύγματα όπως η ηλεκτρομαγνητική ακοή, η τηλεσκοπική όραση, η βιονική κόλλα, το σταμάτημα της απώλειας μνήμης και η ενίσχυσή της, το «παράθυρο στον εγκέφαλο», η καλλιέργεια εγκεφάλου στο εργαστήριο, η τηλεπικοινωνία εγκεφάλων και οι νοητικά ελεγχόμενοι εξωσκελετοί.

Μελλοντολόγοι, όπως ο διευθυντής τεχνολογίας της Google, Ray Kurzweil, μας έχουν προϊδεάσει για το πώς θα επιτελεσθεί ως τη δεκαετία του 2040 η πλήρης ζεύξη του οργανισμού του ανθρώπου με τα τεχνουργήματά του. Τώρα, μια ταινία του Χόλιγουντ - το Elysium, με τον Matt Damon - μας δίνει και την οπτικοποίησή της: Μηχανικός εξωσκελετός, εμφυτευμένος στο νευρικό μας σύστημα, θα πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις μας, ενώ οι πληροφορίες που φωλιάζουν στον εγκέφαλό μας θα «ανεβοκατεβαίνουν» ως αρχεία σε υπολογιστές. Είναι όντως «εν τω γεννάσθαι» όλα αυτά και πρόκειται να τα βιώσει στην καθημερινότητά της η γενιά των «millenials»;

Η εξέλιξη της εξέλιξης


Η επιστημονική φαντασία έχει αρχίσει να πραγματώνεται: το είδος μας προχωρεί στον αυτοσχεδιασμό της εξέλιξής του

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 οι απανταχού μηχανικοί είχαν κάθε δικαίωμα να νιώθουν δικαιωμένοι. Αποδείχθηκε ότι η φύση εξέλιξε γρανάζια όμοια με εκείνα που είχαν εφεύρει και εκείνοι. Οπως περιέγραψε στο περιοδικό «Science» (www.sciencemag.org/content/341/6151/1254) o καθηγητής ζωολογίας του Πανεπιστημίου Cambridge, Malcolm Burrows, το είδος Issus coleoptratus των ψύλλων των φυτών διαθέτει πίσω πόδια με οδοντωτά γρανάζια που «κλειδώνουν» προτού επιχειρήσουν άλμα. Αξίζει να δείτε το βίντεο στη διαδικτυακή www.youtube.com/watch?v=xQk-lP2R04Y/.

Τι σημαίνει αυτό το θαυμαστό εύρημα; Οτι ο έλλογος άνθρωπος (Homo Sapiens), έπειτα από μόλις 60.000 χρόνια εξέλιξης πολιτισμού, μπόρεσε να σχεδιάσει τεχνουργήματα που η φύση «εν σοφία εποίησεν» μέσω εξελικτικών δοκιμών εκατομμυρίων ετών. Οπότε - καταπώς θα έλεγε ο Kurzweil - είναι πλέον ορατή η προοπτική να «προσπεράσουμε» μελλοντικά τον σχεδιασμό της φύσης και να «παρέμβουμε δραστικά στην εξέλιξη»... αρχίζοντας από την εξέλιξη του δικού μας είδους! Με άλλα λόγια, ο μαθητευόμενος θεός που λέγεται άνθρωπος τολμά να επιχειρεί την αυθαίρετη βελτίωση των σωματικών και νοητικών του δυνατοτήτων, είτε ενισχύοντας τεχνητά τις βιολογικές του λειτουργίες ή επιβοηθώντας τις με πρόσθετα δικά του κατασκευάσματα.

Το κατά πόσον ένας τέτοιος στόχος συνιστά ύβριν και ολέθριο βήμα για την ανθρωπότητα είναι κάτι που απασχολεί φιλοσόφους, θεολόγους, κοινωνιολόγους και ψυχολόγους από τα χρόνια της πρώτης έκδοσης του «Φρανκενστάιν». Το καινοφανές όμως της εποχής μας είναι ότι τώρα πλέον τα βήματα παρέμβασης στην εξέλιξή μας είναι απτά και συνιστούν ήδη επιστήμη. Το όνομα αυτής: εμβιομηχανική (bioengineering, αγγλιστί). Διδάσκεται ήδη στα πανεπιστήμια, με κύριες συνιστώσες της τη μοριακή βιολογία, τη βιοχημεία, τη νευροχειρουργική, την πληροφορική, τη μικροηλεκτρονική και τη νανοτεχνολογία. Ξεκίνησε στην αρχή ως τομέας επικουρικός της ιατρικής και της βιολογίας. Ομως, αν όντως αναδειχθεί σε εργαλείο μετεξέλιξης του ανθρώπου, αυτή η σχέση επικουρίας θα αντιστραφεί.

Συνεργείο «Ο άνθρωπος»

Οι πρώτες αλλαγές ήρθαν ανύποπτα. Τεχνητά τμήματα των άκρων του ανθρωπίνου σώματος αναπτύχθηκαν, προκειμένου να αντιμετωπισθούν ακρωτηριασμοί από ατυχήματα ή ασθένειες. Η αναζήτηση μεθόδων «πλήρους αντιγραφής» των βιολογικών τμημάτων που υποκαθιστούσαν οδήγησε αφενός στην εύρεση υλικών ιστο-συμβατών και, αφετέρου, στην ανάπτυξη συστημάτων τρισδιάστατης μοντελοποίησης και εκτύπωσης των πρόσθετων στοιχείων. Οπως γνωρίζουν πολύ καλά πλέον οι χειρουργοί, για οποιοδήποτε οστό του ανθρώπου μπορεί πλέον να «παραγγελθεί το ανταλλακτικό του». Αλλά, είπαμε, αυτό ήταν μόνο η αρχή...

Ενόσω το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου αυξάνεται, αυξάνονται και οι ανάγκες του για αναπλήρωση των γερασμένων αισθητικών του αντιλήψεων. Πασίγνωστο θέμα για όσους έχουν ακουστικά στα αφτιά, ή γυαλιά πρεσβυωπίας στα μάτια. Τα τεχνητά αυτά βοηθήματα υπάρχουν από την εποχή τού... Σωκράτη, αλλά η εμβιομηχανική τα μετατρέπει τώρα σε υπερενισχυτές των αισθήσεών μας. Δείτε, για παράδειγμα, την ανακοίνωση για «βιονικά αφτιά, εκτυπωμένα τρισδιάστατα» που εμφανίστηκε την Πρωτομαγιά στο επιστημονικό περιοδικό NanoLetters (http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/nl4007744): Ομάδα ερευνητών του αμερικανικού Πανεπιστημίου Princeton δόμησαν με 3D-εκτυπωτή ένα βιονικό αφτί ικανό να ανιχνεύει συχνότητες ένα εκατομμύριο φορές υψηλότερες από το φυσιολογικό εύρος της ακοής.



Το πρώτο βιονικό αφτί συνδυάζει κύτταρα και κύκλωμα για να μας δώσει ηλεκτρομαγνητική ακοή

Όχι, δεν πρόκειται ακόμη για κλινικό υποκατάστατο του κανονικού μας αφτιού. Είναι μεν ιστο-συμβατό (με εμφύτευση κυττάρων σε πλέγμα από ζελέ σιλικόνης) αλλά παραμένει για την ώρα ένα πείραμα εκτύπωσης βιολογικών κυττάρων μαζί με ηλεκτρονικά στοιχεία από νανοσωματίδια. Για να δομηθεί το τεχνητό αφτί, ο εκτυπωτής ψέκασε εναλλακτικά με τρία «μελάνια»: ένα μείγμα κυττάρων βόειου χόνδρου και κόλλας από υδρογέλη, ένα εναιώρημα νανοσωματιδίων αργύρου (για τον σχηματισμό του πηνίου και ηλεκτροδίων) και σιλικόνη που ενθυλακώνει τα ηλεκτρονικά. Αφού εκτυπωθεί, το τεχνητό αφτί λούζεται σε ζωμό θρεπτικών συστατικών, ώστε να αναπτυχθούν τα κύτταρα, να παράξουν κολλαγόνο και άλλα μόρια και να αντικαταστήσουν το αρχικό περιβάλλον τους με κανονικό χόνδρο.

Προς το παρόν, το βιονικό αφτί ανιχνεύει και μεταδίδει ραδιοσήματα, αλλά όχι ηχητικά κύματα. Ο επικεφαλής των ερευνητών Michael McAlpine δήλωσε ότι αυτή η λειτουργία μπορεί να προστεθεί μελλοντικά, με την ενσωμάτωση πιεζοηλεκτρικών υλικών που θα μετατρέπουν τη μηχανική ενέργεια σε ηλεκτρική. Αλλά αυτό είναι κάτι απλό, που γίνεται ήδη με τα γνωστά ακουστικά ενίσχυσης της ακοής. Εκείνο που δείχνει πραγματικά να ενδιαφέρει τον McAlpine είναι η παροχή μιας έκτης αίσθησης, αυτής της ηλεκτρομαγνητικής ακοής. «Θα μας είναι επιθυμητή αυτή η επιπλέον αίσθηση» είπε «προκειμένου να επικοινωνούμε άμεσα με τα κινητά μας τηλέφωνα και τους υπολογιστές μας, χωρίς την ανάγκη κυμάτων ήχου».

Μάτια αετού



Τηλεφακός επαφής υπάρχει ήδη. Προσεχώς, η σύνδεσή του με κάμερα και υπολογιστή...

Τα γυαλιά όρασης και οι φακοί επαφής σαφώς είναι τεχνουργήματα που διορθώνουν την όρασή μας προς το φυσιολογικό, αλλά δεν την κάνουν καλύτερη από αυτό το όριο. Επίσης, δεν δίνουν λύση στην κύρια αιτία τύφλωσης των ηλικιωμένων, την ηλιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδος, καθόσον δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την κεντρική όραση που χάνεται από τον κατεστραμμένο αμφιβληστροειδή.

Με ερέθισμα ακριβώς αυτή την αναπάντητη πάθηση, ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ και την Ελβετία, υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, δημιούργησε έναν λεπτό τηλεσκοπικό φακό επαφής που μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ κανονικής και μεγεθυσμένης όρασης. Στην εργασία τους, που δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουνίου 2013 στο περιοδικό Optics Express (www.opticsinfobase.org/oe/abstract.cfm?uri=oe-21-13-15980), περιγράφεται ένας φακός πάχους 1,17 χιλιοστών που με την «κόρη του» βλέπει κανονικά, αλλά με τον εξωτερικό του δακτύλιο μεγεθύνει τα αντικείμενα 2,8 φορές. Για την εναλλαγή μεταξύ κανονικής και μεγεθυσμένης όρασης είναι αναγκαίο να φορά κανείς ένα ζευγάρι πολωτικά γυαλιά, όπως εκείνα της τρισδιάστατης τηλεόρασης. Οι υγροί κρύσταλλοι των γυαλιών αυτών πολώνονται ηλεκτρικά, ώστε να επιτρέπουν άλλοτε να περνά το φώς στην κεντρική περιοχή των φακών επαφής και άλλοτε στον περιφερειακό τους δακτύλιο. Βεβαίως, όλα αυτά σημαίνουν πως ο εν λόγω φακός δεν έχει τίποτε που να τον ενσωματώνει μόνιμα στον ανθρώπινο οργανισμό. Αλλά ο επικεφαλής της ομάδας, καθηγητής Joseph Ford, ευελπιστεί ότι μελλοντικά ο φακός θα προστίθεται στον αμφιβληστροειδή με εγχείρηση.

Βιονική κόλλα DNA
Καθαρά βιολογική παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα - αλλά και... παντού - συνιστά η εργασία που ανακοίνωσε στις 11 Σεπτεμβρίου 2013 (βλ. www.nature.com/ncomms/2013/130909/ncomms3275/full/ncomms3275.html) μια άλλη ομάδα ερευνητών, από το Ινστιτούτο Wyss του Πανεπιστημίου Harvard. Κατόρθωσαν να φτιάξουν την πρώτη παγκοσμίως «προγραμματιζόμενη κόλλα DNA». Οπως δήλωσαν οι επικεφαλής καθηγητές, Peng Yin και Ali Khademhosseini, βρήκαν τρόπο αυτοσυναρμολόγησης πολύπλοκων δομών με τουβλάκια μικρότερα σε μέγεθος από κόκκο αλατιού. Η πρώτη κύρια εφαρμογή του θα μπορούσε να είναι η αναγέννηση της ανθρώπινης επιδερμίδας σε περιπτώσεις εγκαυμάτων.

Το εκπληκτικό με αυτή την κόλλα είναι ότι απαρτίζεται από DNA που καθοδηγεί «τουβλάκια ένυδρης γέλης» στο να στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο. Οι ζωντανοί οργανισμοί κατασκευάζουν τους ιστούς τους χρησιμοποιώντας μια παρόμοια στρατηγική, όπου διαφορετικοί τύποι κυττάρων στοιβάζονται σε λειτουργικά δομικά στοιχεία των ιστών. Για παράδειγμα, στο ήπαρ τα λειτουργικά δομικά στοιχεία είναι μικρές μονάδες ιστού που ονομάζεται λοβοί, ενώ στον μυϊκό ιστό τα λειτουργικά δομικά στοιχεία είναι μυϊκές ίνες.

Οι επιστήμονες προσπαθούσαν εδώ και χρόνια να μιμηθούν αυτόν τον μηχανισμό αναγέννησης που είχε βρει η φύση, αλλά τα «τουβλάκια» τους είχαν την κακή συνήθεια να κολλούν το ένα στο άλλο χωρίς τάξη. Και τότε... σκέφτηκαν τον μυστικό κώδικα του DNA: αποθηκεύει τη γενετική πληροφορία ως μια αλληλουχία τεσσάρων χημικών «γραμμάτων» - των νουκλεοτιδίων. Ενα κλωνάρι DNA προσκολλάται σφιχτά σε κάποιο άλλο μόνον εφόσον αυτό διαθέτει μια αλληλουχία νουκλεοτιδίων συμπληρωματική του πρώτου. «Παίζοντας» με τη σειρά των χημικών γραμμάτων του DNA μπορεί κανείς να πάρει πλήθος συνδυασμών πράγμα που καθιστά την κόλλα εξαιρετικά «προγραμματιζόμενη».

Οι ερευνητές του Harvard χρησιμοποίησαν ένζυμα για να πολλαπλασιάσoυν ένα κομμάτι DNA και να δομήσουν ένα «γιγαντοDNA». Επικάλυψαν με αυτό το «γιγαντοDNA» κύβους υδρογέλης και διαπίστωσαν ότι όντως οι κύβοι δεν κολλούσαν πια μεταξύ τους αδιάκριτα, αλλά μόνο με κύβους επιτρεπτούς από το DNA. Δηλαδή, η επικάλυψη με «γιγαντοDNA» λειτουργούσε πλέον ως προγραμματιζόμενη κόλλα.

Η άμεση προβλεπόμενη εφαρμογή αυτής της κόλλας είναι να εγχέουμε με ένεση στο σώμα μας μικρά τούβλα υδρογέλης γεμιστά με ανθρώπινα κύτταρα. Τα τουβλάκια θα αυτοσυναρμολογούνται και, καθώς η υδρογέλη θα αποδομείται, τα κύτταρα θα στήνουν το πλεχτό τους για να σχηματίσουν λειτουργικό ιστό. Αλλά, εκτός από την αναγέννηση του δέρματος, η βιονική αυτή κόλλα προσφέρει ένα απίστευτο πεδίο εφαρμογών: «Θα μπορούσε να λειτουργήσει οπουδήποτε, σε όποιον τομέα θα θέλατε προγραμματιζόμενη κόλλα για συναρμολόγηση δομών ανώτερης τάξης, με μεγάλο έλεγχο επί της τελικής αρχιτεκτονικής τους - και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό» δήλωσε ο Ali Khademhosseini. «Πέρα από χειρουργική κόλλα που θα δένει μαζί μόνο τους επιθυμητούς ιστούς, η προγραμματιζόμενη κόλλα DNA θα μπορούσε να συνδυαστεί με άλλα υλικά για να δημιουργήσει πλήθος μικροσκοπικών και αυτοσυναρμολογούμενων συσκευών, συμπεριλαμβανομένων φακών και μικροκυκλωμάτων που αναδιατάσσονται κατά το δοκούν» εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής του Harvard-MIT.

Service μνήμης
Το να έχουμε μελλοντικά δέρμα που αυτοεπουλώνεται ή και ενισχύεται ώστε να είναι άτρωτο σε ακτινοβολίες ή ανταλλακτικά οργάνων και μελών που «εκτυπώνονται» από τρισδιάστατους εκτυπωτές ιστών και οστών... είναι σίγουρα τεράστια υπόθεση. Θα μας έδινε μακροζωία με χαρακτηριστικά ημίθεων της ελληνικής μυθολογίας. Αλλά μια τέτοια μακροζωία του σώματος θα μας ήταν ανώφελη αν το μυαλό μας και οι μνήμες του μας εγκατέλειπαν. Στην πραγματικότητα μετράει ακριβώς το αντίστροφο. Το μυαλό μας και οι μνήμες του είναι η μοναδική ταυτότητά μας, ενώ το σώμα μας υπάρχει απλώς ως «δοχείο του». Οποιοδήποτε λοιπόν όραμα εξελικτικής βελτιστοποίησης του ανθρώπου μέσω της εμβιομηχανικής θα ήταν μισερό αν δεν επικέντρωνε τις προσπάθειές του στον εγκέφαλο και τις λειτουργίες του.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το ότι ακόμη κι αν δεν πάσχουμε από κάποια εγκεφαλική πάθηση, τα γηρατειά φέρνουν συνήθως μαζί τους και την απώλεια μνήμης. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτή και πώς θα μπορούσαμε να τη σταματήσουμε; Την απάντηση φαίνεται ότι βρήκε μια επταμελής ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Columbia (ανάμεσά τους και οι Ελληνες Ηλίας Παυλόπουλος και Στέλιος Κοσμίδης) με εργασία που δημοσίευσαν στο «Science Translational Medicine» της 28ης Αυγούστου 2013 (βλ. http://stm.sciencemag.org/content/5/200/200ra115). Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο νομπελίστας φυσιολογίας του 2000, νευροψυχίατρος Eric Kandel.

Από τη νευρολογική σκοπιά, τόσο η νόσος Αλτσχάιμερ όσο και η λόγω ηλικίας απώλεια μνήμης αρχίζουν στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, μια δομή που εμπλέκεται στη μετατροπή των μνημών από βραχυπρόθεσμες σε μακροπρόθεσμες. Ομως η απώλεια μνήμης είναι διακριτή από εκείνη της νόσου Αλτσχάιμερ στο ότι επηρεάζει κυρίως το μέρος του ιππόκαμπου που ονομάζεται οδοντωτή έλικα. Σημαντικό σημείο της όλης έρευνας στο πεδίο είναι ότι τα πειραματόζωά μας - τα ποντίκια - δεν παθαίνουν ποτέ Αλτσχάιμερ, αλλά υφίστανται την ηλικιακή απώλεια μνήμης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα μεγαλύτερα σε ηλικία ποντίκια παρουσίαζαν μείωση του γονιδίου της πρωτεΐνης RbAp48 στην οδοντωτή έλικα αντίστοιχη με εκείνη ανθρώπων που είχαν χάσει τη μνήμη τους. Στη συνέχεια, οι ερευνητές αποκατέστησαν την RbAp48 στα ποντίκια, προσβάλλοντάς τα με έναν ιό που περιείχε γενετικό υλικό ενίσχυσης της παραγωγής αυτής της πρωτεΐνης. Οταν τα επανέλεγξαν, η μνήμη τους ήταν σχεδόν τόσο καλή όσο και στα νεαρά ποντίκια.

Μέρος της τραγωδίας της νόσου Αλτσχάιμερ είναι ότι όταν πεθαίνουν τα κύτταρα του εγκεφάλου, δεν επιστρέφουν. Αντίθετα, στην περίπτωση της ηλικιακής απώλειας μνήμης, αντί να αντιμετωπίζουν πλήρη θάνατο, οι νευρώνες της οδοντωτής έλικας είναι «άρρωστοι» και απλά δεν επικοινωνούν σωστά. Το συγκεκριμένο ερευνητικό πείραμα απέδειξε πως θα μπορούσαν να «ξεκλειδωθούν» μέσω της επαναφοράς των φυσιολογικών επιπέδων της RbAp48, σώζοντας τις μνήμες μας από τον εκφυλισμό.

Στο άλλο άκρο της απώλειας μνήμης βρίσκεται η ενίσχυση της υπάρχουσας. Πασίγνωστο μεταξύ των φοιτητών είναι το φάρμακο Ritalin, που αυξάνει θεαματικά τις δυνατότητές τους αποστήθισης. Αλλά και ο ίδιος ο νομπελίστας Eric Kandel έχει ιδρύσει την εταιρεία Memory Pharmaceuticals, η οποία αναπτύσσει έναν ρυθμιστή υποδοχέων με κανάλι ασβεστίου που αυξάνει την ευαισθησία των νευρώνων και τους επιτρέπει να μεταδίδουν πληροφορίες πιο γρήγορα, καθώς και έναν ρυθμιστή υποδοχέων με νικοτίνη που παίζει ρόλο στην πλαστικότητα των συνάψεων. Και οι δύο αυτοί ρυθμιστές βελτιώνουν σημαντικά τη λειτουργία της μνήμης. Με την καταιγίδα πληροφοριών του διαδικτυωμένου πολιτισμού μας να βομβαρδίζει όλο και περισσότερο την ταλαίπωρη μνήμη μας, είναι περίπου βέβαιο πως τα επόμενα χρόνια θα γίνουμε όλοι μας χρήστες τέτοιων φαρμάκων μνήμης.

Διορθώνοντας τον εγκέφαλο
Εφόσον δεχθούμε ότι το κλειδί της τεχνητής επιτάχυνσης της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους βρίσκεται στην εμβιομηχανική παρέμβασή μας στον ίδιο τον εγκέφαλο, ανακύπτει το ερώτημα πώς μπορείς να έχεις τον έλεγχο της παρέμβασης σε ένα τόσο κλειστό και σύνθετο «κύκλωμα».

Είναι κατανοητό από όλους μας ότι η ως σήμερα μορφή μιας τέτοιας παρέμβασης λαμβάνει χώρα είτε μέσω φαρμακευτικών ουσιών είτε μέσω εγχειρήσεων στον εγκέφαλο ή μέσω εμφυτευμάτων - κυρίως πίσω από το αφτί. Αλλά η μη εγχειρητική επόπτευση του «τι τρέχει στον εγκέφαλο» είναι εφικτή μόνο μέσω εγκεφαλογραφήματος (EEG, MEG) ή σάρωσης από τομογράφους (CAT, PET, fMRI). Αυτά... ως τις 3 Σεπτεμβρίου 2013, οπόταν ερευνητές του αμερικανικού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Riverside παρουσίασαν το πρώτο «παράθυρο στον εγκέφαλο».

Πρόκειται για ένα εμφύτευμα κατασκευασμένο από το ίδιο κεραμικό υλικό που χρησιμοποιείται ήδη στα εμφυτεύματα ισχίου και τις οδοντιατρικές γέφυρες, τη ζιρκονία σταθεροποιημένη με ύττρια (YSZ). Η βασική διαφορά είναι ότι το υλικό του «παραθύρου» έχει υποβληθεί σε ειδική επεξεργασία ώστε να γίνει διαφανές. Καθόσον το YSZ έχει ήδη αποδειχτεί πως είναι καλά ανεκτό από τον οργανισμό μας, το νέο εμφύτευμα επιτρέπει τη χρήση του ως μόνιμου παραθύρου μέσω του οποίου οι γιατροί μπορούν να στοχεύουν με το λέιζερ για θεραπείες του εγκεφάλου, χωρίς να χρειάζεται να εκτελούν επαναλαμβανόμενες κρανιεκτομές.

Το ποιες θεραπείες θα επιτελούνται μέσω ενός τέτοιου παραθύρου φέρνει στο προσκήνιο και το ερώτημα πόσο καλά γνωρίζουμε τον τρόπο ανάπτυξης του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μια συγκλονιστική εξέλιξη στο θέμα προέκυψε επίσης πρόσφατα - στις 28 Αυγούστου 2013 - όταν στο περιοδικό «Nature» ανακοινώθηκε η πρώτη καλλιέργεια εγκεφάλου στο εργαστήριο (βλ. www.nature.com/news/stem-cells-mimic-human-brain-1.13617). Μη βιαστείτε να φανταστείτε πλήρη εγκέφαλο κατηγορίας «Φρανκενστάιν». Πρόκειται για έναν κόμπο βλαστοκυττάρων μεγέθους μπιζελιού, όπου «με το σωστό μείγμα των θρεπτικών ουσιών και λίγο καλόπιασμα, δερματικά βλαστικά κύτταρα συναρμολογήθηκαν αυθόρμητα σε κομμάτια ιστού σαν του εγκεφάλου» λέει το άρθρο.



Τα «γράμματα του DNA» επιτρέπουν την έξυπνη συναρμολόγηση οργανικών αλλά και ανόργανων υλικών

Ερευνητές έχουν προσπαθήσει και στο παρελθόν να αναπτύξουν στρώματα ιστού παρόμοια με του εγκεφάλου. Ομως σε αυτή την τελευταία προσπάθεια οι επιστήμονες ανέπτυξαν μεγαλύτερη και πιο πολύπλοκη συστάδα νευρικού ιστού, με καλλιέργεια των βλαστικών κυττάρων σε ένα συνθετικό πήγμα (γέλη), που προσομοίαζε με τους συνδετικούς ιστούς που βρίσκονται στον εγκέφαλο. Στη συνέχεια βύθισαν τις εκκολαπτόμενες συστάδες σε ένα περιστρεφόμενο λουτρό για να ποτίσουν τον ιστό με θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο. «Η μεγάλη έκπληξη ήταν ότι λειτούργησε» είπε ο ένας από τους συντάκτες της μελέτης, ο αναπτυξιακός βιολόγος στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιοτεχνολογίας της Βιέννης δρ Juergen Knoblich.

Οι αρχικές σταγόνες ιστού μεγάλωσαν σε σημείο που μοιάζουν με τον εγκέφαλο των εμβρύων στην ένατη εβδομάδα της ανάπτυξης. «Το οργανικό μας δημιούργημα είναι καλό ως μοντέλο ανάπτυξης του εγκεφάλου και ως αντικείμενο μελέτης τού τι προκαλεί κάποιο ελάττωμα στην ανάπτυξή του» εξήγησε ο Knoblich. «Τελικά θα θέλαμε να κινηθούμε προς τις πιο συχνές διαταραχές, όπως ο αυτισμός ή η σχιζοφρένεια. Η τελευταία εκδηλώνεται συνήθως μόνο σε ενηλίκους, αλλά έχει αποδειχθεί ότι οι υποκείμενες ανωμαλίες συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του εγκεφάλου» συμπλήρωσε.

Η τεχνική αυτή θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αντικαταστήσει τα ποντίκια στις έρευνες φαρμάκων, καθώς οι νέες θεραπείες θα μπορούν να δοκιμαστούν σε πραγματικό εγκεφαλικό ιστό. Η ερευνητική ομάδα της Βιέννης δεν πιστεύει ότι υπάρχουν ηθικά ζητήματα σε αυτό το στάδιο, αλλά ο δρ Knoblich είπε ότι δεν θα ήθελε να δει να αναπτύσσονται πολύ μεγαλύτεροι εγκέφαλοι, καθώς αυτό θα ήταν «ανεπιθύμητο».

Νοητική τηλεπικοινωνία
Την προηγούμενη ημέρα - 27 Αυγούστου 2013 - πέντε φοιτητές του Πανεπιστημίου Washington επέδειξαν με βίντεο στο Διαδίκτυο (www.youtube.com/watch?v=rNRDc714W5I) την πρώτη ασύρματη τηλεπικοινωνία... ανθρώπινων εγκεφάλων. Ο ένας φοιτητής φόρεσε ένα καπέλο με ηλεκτρόδια που ήταν συνδεδεμένα σε μηχάνημα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος. Επαιξε ένα βιντεοπαιχνίδι χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του, χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό του. Με το να φαντάζεται ότι κινεί το δεξί του χέρι, ο δείκτης στην οθόνη του υπολογιστή μετακινούνταν. Εν τω μεταξύ, σε ένα άλλο εργαστήριο του πανεπιστημίου, ένας άλλος φοιτητής φόρεσε επίσης ένα σκουφάκι και ένα πηνίο διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης τοποθετήθηκε πάνω από τον αριστερό κινητικό φλοιό του - το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση του χεριού. Η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου του πρώτου φοιτητή διαβάστηκε από το μηχάνημα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, το οποίο έστειλε μέσω Διαδικτύου τα αντίστοιχα μηνύματα στον εγκέφαλο του δεύτερου φοιτητή, μέσω του πηνίου διέγερσης. Το σήμα ενεργοποίησε τους νευρώνες του και ώθησε το δεξί του χέρι να κάνει την κίνηση που είχε σκεφθεί ο πρώτος.

Της επίδειξης αυτής είχε προηγηθεί κατά μερικούς μήνες εργασία ερευνητών του Harvard (με τον Μανώλη Φιλανδριανό μέλος της) που είχε κατορθώσει  επικοινωνία εγκεφάλων ανθρώπου - ποντικιού (βλ. www.plosone.org/article/info:doi/10.1371/journal.pone.0060410). Και οι δύο όμως εργασίες - όπως και όλες οι συναφείς - «πατούν» στα ίχνη που χάραξε από το 2003 ο βραζιλιάνος καθηγητής εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο Duke, Miguel Nicolelis, με τα πειράματά του τηλεκίνησης ρομποτικών βραχιόνων από εγκέφαλο πιθήκου.

Εφέτος τον Φεβρουάριο ο Nicolelis παρουσίασε αντίστοιχο πείραμα τηλεπικοινωνίας μεταξύ αρουραίων (βλ. www.nature.com/srep/2013/130228/srep01319/full/srep01319.html), όπου όμως η επικοινωνία ήταν αμφίδρομη: ο αρουραίος που έστελνε το αρχικό σήμα άλλαζε τη λειτουργία του εγκεφάλου του και τη συμπεριφορά του όταν ο αρουραίος-λήπτης του σήματος δεν κινούσε τον σωστό μοχλό. Αυτό το είδος αμφίδρομης επικοινωνίας εγκεφάλων δεν έχει ακόμη επιτευχθεί μεταξύ ανθρώπων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτή.

Η τεχνολογία βρίσκεται ακόμη στα αρχικά της στάδια, όμως οι φοιτητές των πειραμάτων φαντάζονται πολλές πρακτικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, ένας επιβλέπων χειρουργός θα μπορούσε να ελέγξει τα χέρια του άλλου χειρουργού στη φάση της εκπαίδευσής του, κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης. Ή, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες θα μπορούσε να μας σηματοδοτεί ότι του αρέσει το τάδε φαγητό, ή ένας πιλότος που χρειάζεται βοήθεια να καθοδηγείται από το έδαφος.


Μετά τις μακέτες, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές τυπώνουν ήδη ανθρώπινα μέλη, όργανα και ιστούς

Το πώς γίνεται και πού μπορεί να φτάσει αυτή η «τηλεπάθεια» μπορείτε να το απολαύσετε παρακολουθώντας την ομιλία του Nicolelis στο TED (www.ted.com/talks/miguel_nicolelis_a_monkey_that_controls_a_robot_with_its_thoughts_no_really.html). Από το κείμενο της ομιλίας του - που παρέχεται μεταφρασμένο στα ελληνικά - ανθολογώ το εξής: «Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να δημιουργούμε μια παράκαμψη, να χρησιμοποιούμε αυτές τις διεπαφές εγκεφάλου - μηχανής για να διαβάζουμε αυτά τα σήματα... τις μεγάλης κλίμακας ιδεοκαταιγίδες που εμπεριέχουν την επιθυμία να κινηθεί το άτομο ξανά... να παρακάμπτουμε τη βλάβη χρησιμοποιώντας υπολογιστική μικρομηχανική και να στέλνουμε τα σήματα σε ένα καινούργιο σώμα, ένα ολόκληρο σώμα που ονομάζεται εξωσκελετός - μια ολόσωμη ρομποτική στολή που θα γίνει το καινούργιο σώμα αυτών των ασθενών».

Ο φόβος της δυστοπίας
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η εμβιομηχανική παρέμβαση στην εξέλιξη του ανθρώπου συμβαίνει ήδη. Τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα την καθιστούν δυνατή και προχωρεί καλπάζοντας προτού καν το κοινωνιολογικό ή ηθικολογικό μας φίλτρο προλάβει να την αναλύσει. Η αντιμετώπισή της από τον κοινό νου παραπαίει μεταξύ της ελπίδας για λυτρωμό από ασθένειες, δυσμορφίες και άνοιες και του φόβου για απόλυτη ανελευθερία των επόμενων γενιών ανθρώπων, στα χέρια εκείνων που θα κατέχουν τα μυστικά σώματος, μνήμης και μυαλού τους. Η ταινία Elysium προβάλλει ακριβώς μια τέτοια δυστοπία, όπου οι κατέχοντες ζουν σε τεχνητό δορυφόρο της Γης, με συστήματα αυτόματης ίασης για πάσαν νόσον, ενώ οι μη έχοντες ζουν ως δουλοπάροικοι στον πλανήτη, χωρίς πρόσβαση σε τέτοιες θεραπείες.

Το σοκ προέρχεται από το συναίσθημα ότι «βαδίζουμε σε μονοπάτια πρωτόγνωρα». Αν σας παρηγορεί, μπορώ να πω ότι δεν είναι ακριβώς πρωτόγνωρα. Παρόμοια τεχνητή παρέμβαση στην εξέλιξη ενός είδους έχει διαπράξει ο άνθρωπος από τότε που υιοθέτησε για πρώτη φορά κάποια λυκόπουλα και τα έκανε κατοικίδιά του. Μέσω ευγονικών πειραματισμών, δημιούργησε τις δεκάδες ράτσες σκύλων που υπάρχουν τώρα γύρω μας. Αν είστε φιλόζωος, ίσως χαμογελάσετε τώρα, καθησυχασμένος. Ομως σας θυμίζω το μυστικό τού γιατί οι σκύλοι γαβγίζουν ενώ οι λύκοι όχι: ποτέ κανένας σκύλος, οσοδήποτε ενήλικος, δεν ξεπέρασε το στάδιο ωριμότητας του λυκόπουλου. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Γιατί η φωνή σου είναι διαφορετική όταν την ακούς ηχογραφημένη;

Αν έχει τύχει να ακούσεις τη φωνή σου ηχογραφημένη σε κάποιο μέσο, το πιθανότερο είναι ότι σου έχει φανεί πολύ παράξενη και διαφορετική από αυτό που ακούς καθημερινά την ώρα που μιλάς. Από την άλλη πλευρά οι γύρω σου δεν καταλαβαίνουν καμία απολύτως διαφορά. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό;

Όπως εξηγεί ο Greg Foot, όταν μιλάς ακούς όχι μόνο τη φωνή σου αλλά και έναν επιλέον ήχο που προέρχεται από τις δονήσεις των οστών του κρανίου σου με αποτέλεσμα αυτό που ακούς να είναι ελαφρώς διαφοροποιημένο από αυτό που ακούν οι άλλοι. Με άλλα λόγια η πραγματική σου φωνή δεν είναι αυτή που ακούς όταν μιλάς αλλά η ηχογραφημένη…


Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

Δέκα μόνο βασικές οσμές αναγνωρίζει η μύτη μας

Καθημερινά μυρίζουμε γύρω μας χιλιάδες μυρωδιές αλλά η πλούσια αυτή «υπερπαραγωγή» οσμών μπορεί να χωριστεί μόλις σε 10 βασικές κατηγορίες, με τον ίδιο τρόπο που η γεύση κατηγοριοποιείται σε πέντε βασικές γεύσεις. Αυτό υποστηρίζει νέα μελέτη η οποία προσέγγισε το μυστήριο της όσφρησης με μαθηματικό τρόπο προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Οι κατηγορίες περιλαμβάνουν «αναμενόμενους» χαρακτηρισμούς αρωμάτων – όπως π.χ. φρουτώδη ή λεμονάτα – αλλά και απρόσμενες μυρωδιές, όπως αυτή του ποπ κορν.

Αναλύοντας τις αισθήσεις

Άλλες αισθήσεις, όπως η γεύση, η ακοή και η όραση, έχουν μελετηθεί διεξοδικά και αναλυθεί ποσοτικά από τους επιστήμονες, οι μηχανισμοί της όσφρησης παραμένουν όμως σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδεις για τους ειδικούς. Ο Τζέισον Κάστρο από το Κολέγιο Μπέιτς και ο Τσάκρα Τσενουμπότλα από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ είδαν το ζήτημα από τη στατιστική-υπολογιστική πλευρά, αναλύοντας μια βάση δεδομένων που είναι γνωστή ως ο «Ατλας των προφίλ του χαρακτήρα των οσμών».

Τα προφίλ του Ατλαντα αυτού, ο οποίος συντάχθηκε το 1985 από τον Αντριου Ντράβνιεκς, περιλαμβάνουν μακροσκελείς περιγραφές εθελοντών για 144 διαφορετικές οσμές – όπως π.χ. «λουλουδάτη», «γλυκιά» ή «βαριά». Με μια τεχνική ανάλογη με αυτή που χρησιμοποιείται για τη συμπίεση ενός αρχείου, η οποία μειώνει το μέγεθός του χωρίς να παραποιεί χρήσιμες πληροφορίες που αυτό μπορεί να περιέχει, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα μαθηματικό μοντέλο για να προσδιορίσουν ποιοι συνδυασμοί χαρακτηρισμών ήταν οι πιο βασικοί.

Οι δέκα κατηγορίες

Η ανάλυση κατέληξε σε 10 βασικές κατηγορίες οσμών από τις οποίες «χτίζονται», όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, όλα τα οσφρητικά ερεθίσματά μας: ευωδιαστή, ξυλώδης/ρητινώδης, φρουτώδης (εκτός των εσπεριδοειδών), χημική, μέντας/δυόσμου, γλυκιά, λεμονάτη, ποπ κορν, ξινίλας και σήψης (οι δυο τελευταίες κρίνονται αηδιαστικές).

«Εχουμε αυτές τις δέκα βασικές κατηγορίες επειδή αντανακλούν σημαντικές ιδιότητες του κόσμου – κίνδυνος, τροφή και ούτω καθεξής» δήλωσε ο καθηγητής Κάστρο στο BBC. «Αν γνωρίζει κάποιος αυτές τις βασικές κατηγορίες τότε μπορεί να αρχίσει να εξετάζει πώς κατασκευάζονται οι οσμές».

Παρ’ όλα αυτά η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLoS ONE», έχει προκαλέσει αντιδράσεις – κάτι όχι σπάνιο στον χώρο της έρευνας γύρω από την όσφρηση. Ορισμένοι την κατηγορούν για ελλείψεις, άλλοι λένε ότι προσφέρει «τροφή για σκέψη» ενώ άλλοι απλώς περιμένουν να δουν αν θα επαληθευτεί. Ο δρ Κάστρο και οι συνεργάτες του ασχολούνται αυτή τη στιγμή με το ζήτημα από την αντίθετη κατεύθυνση, εφαρμόζοντας τη θεωρία τους στην πράξη για να «προβλέψουν» οσμές. «Δεν έχουμε λύσει το πρόβλημα του να μπορεί κάποιος να προβλέψει μια οσμή με βάση τη χημική δομή της, ελπίζουμε όμως ότι θα το κάνουμε» τόνισε ο καθηγητής. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Ο ύπνος θεραπεύει τον φόβο, μέσω χειραγώγησης των αναμνήσεων

Το δικό μας κρεβάτι μπορεί στο μέλλον να αποδειχτεί εξίσου χρήσιμο με τον καναπέ του ψυχοθεραπευτή για το ξεπέρασμα των φόβων μας. Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να μειώσουν τις φοβίες ανθρώπων, ενώ αυτοί κοιμόντουσαν. Το επίτευγμα ανοίγει τον δρόμο για την «χειραγώγηση» των συναισθηματικά φορτισμένων αναμνήσεων, όπως του φόβου, στη διάρκεια του ύπνου, προσφέροντας έτσι νέες εναλλακτικές δυνατότητες θεραπείας των φοβιών και των μετατραυματικών διαταραχών άγχους.

Η λεγόμενη «θεραπεία έκθεσης» είναι μια κοινή πρακτική για τη θεραπεία των φοβιών και σε αυτήν ο ασθενής σκοπίμως εκτίθεται σταδιακά όλο και περισσότερο σε αυτό ακριβώς που τον φοβίζει (π.χ. αν φοβάται τα φίδια, καλείται να βλέπει εικόνες τους ή πραγματικά φίδια από όλο και μικρότερη απόσταση). Η νέα ανακάλυψη επεκτείνει αυτού του είδους τη συμπεριφορική - γνωσιακή θεραπεία και στη διάρκεια της νύχτας.

Στην αρχή, οι επιστήμονες έδειξαν σε 15 εθελοντές εικόνες, τις οποίες συσχέτισαν τόσο με το αίσθημα του φόβου (μέσω ταυτόχρονων ήπιων ηλεκτροσόκ), όσο με δύο συγκεκριμένες οσμές. Στη συνέχεια, την ώρα του ύπνου, εξέθεσαν τους συμμετέχοντες στο πείραμα στις ίδιες μυρωδιές, εξοικειώνοντάς τους έτσι υποσυνείδητα με αυτές. Όταν οι εθελοντές ξύπνησαν, φοβούνταν πια πολύ λιγότερο τις εικόνες που συνδέονταν με αυτές τις οσμές.

Οι ερευνητές του Τμήματος Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Northwestern, με επικεφαλής την δρα Κατερίνα Χάουνερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Nature Neuroscience», σύμφωνα με το BBC, το «New Scientist» και το «Nature», διευκρίνισαν ότι η μείωση του φόβου που πέτυχαν, ήταν «μικρή αλλά σημαντική». Όπως είπαν, θα συνεχίσουν τις έρευνες, για να δουν επί πόσο χρόνο μπορεί να διαρκέσει η μείωση του φόβου.

Ο ύπνος θεωρείται ζωτική διαδικασία για τη εγκαθίδρυση μιας μνήμης, ιδίως κατά την περίοδο εμφάνισης των βραδέων εγκεφαλικών κυμάτων. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι διάφορες ικανότητες του εγκεφάλου μπορούν να βελτιωθούν κατά τον ύπνο, αλλά είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που φαίνεται πως είναι δυνατό να γίνει κάτι ανάλογο και με συναισθήματα όπως ο φόβος.

Όταν, κατά την ώρα του βαθιού ύπνου, ο εθελοντής εκτίθετο συνεχώς στην οσμή που είχε συσχετίσει με το φόβο όσο ήταν ξύπνιος, η αντίστοιχη μνήμη ενεργοποιείτο ξανά και ξανά στον κοιμισμένο εγκέφαλό του, με αποτέλεσμα σταδιακά να συνηθίζει και να «αποφορτίζει» αυτό το φόβο, κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στην τυπική «θεραπεία έκθεσης». Μάλιστα, όσο βαθύτερος και μακρύτερος ήταν ο ύπνος, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Μετά από αυτή την ιδιόμορφη «υπνοθεραπεία», η απόδειξη της μείωσης του φόβου έγινε μέσω της καταγραφής του λιγότερου ιδρώτα στο δέρμα των εθελοντών όταν ξαναέβλεπαν τις φοβιστικές εικόνες, καθώς και μέσω της απεικόνισης του εγκεφάλου τους με μαγνητική λειτουργική τομογραφία (fMRI), που έδειξε τις διαφορές τόσο στην αμυγδαλή, το θεωρούμενο «κέντρο του φόβου» στον εγκέφαλο, όσο και στον ιππόκαμπο, το θεωρούμενο «κέντρο της μνήμης». Σε όλες τις περιπτώσεις, η καταγραφή έδειξε μειωμένες νευρωνικές αντιδράσεις, που πρόδιδαν την μείωση του φόβου.

Για «πραγματικά παράδοξο φαινόμενο» έκανε λόγο ο νευροεπιστήμονας Γιαν Μπορν του γερμανικού πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν, ο οποίος επεσήμανε ότι η αυτόματη επανάληψη των αναμνήσεων στη διάρκεια του ύπνου κανονικά θεωρείται πως σχετίζεται με την ενίσχυσή τους και όχι με την εξασθένησή τους. Η Κατερίνα Χάουνερ όμως αντέτεινε ότι η επαναλαμβανόμενη ενεργοποίηση μιας φοβιστικής ανάμνησης στον ύπνο πιθανότατα «δουλεύει» όπως η «θεραπεία έκθεσης», δηλαδή θεραπευτικά, αν και παραδέχτηκε πως οι βαθιά τραυματικές εμπειρίες, ιδίως όσες έχουν συμβεί πριν από πολλά χρόνια, μπορεί να αντιμετωπιστούν πολύ πιο δύσκολα με την «υπνοθεραπεία».

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:

http://www.nature.com/neuro/journal/vaop/ncurrent/full/nn.3527.html

Πηγή: kathimerini.gr

Συνέχεια»

Μουσική και γλώσσα: oι άνθρωποι που κινούνται καλύτερα σε ένα ρυθμό έχουν καλύτερες γλωσσικές ικανότητες

Η ικανότητα ενός ανθρώπου να κινεί το σώμα του συντονισμένα μ' ένα μουσικό ρυθμό, συνδέεται -και μάλιστα στενά- με την απόκτηση καλύτερων γλωσσικών ικανοτήτων, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη δείχνει ότι η μουσική εκπαίδευση από την παιδική ηλικία μπορει να έχει θετική επίδραση και σε άλλα πεδία, όπως η γλώσσα. Όπως τονίζουν οι επιστήμονες, ο ρυθμός αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γλώσσας, άρα όσο πιο σωστά ανταποκρίνεται κανείς στον ρυθμό, τόσο βελτιώνει και τη γλωσσική δεξιότητά του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Νίνα Κράους του Εργαστηρίου Ακουστικής Νευροεπιστήμης του πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Journal of Neuroscience", σύμφωνα με το BBC, έκαναν ρυθμικά τεστ με πάνω από 100 εφήβους και διαπίστωσαν ότι όσοι «έπιαναν» καλύτερα το ρυθμό, ήσαν επίσης αυτοί που ο εγκέφαλός τους έδειχνε ανώτερες νευρωνικές αντιδράσεις στους ήχους της γλώσσας.

Οι νέοι κλήθηκαν να χτυπούν ρυθμικά τα δάχτυλά τους, ανάλογα με τους ήχους που άκουγαν. Η ρυθμική ακρίβεια των κινήσεών τους καταγραφόταν με ειδικό όργανο μέτρησης, ενώ σε επόμενη φάση καταγραφόταν μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος η δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων τους, έτσι ώστε να αξιολογηθεί η ικανότητα αντίδρασής τους στους ήχους της γλώσσας. Το συμπέρασμα ήταν ότι, όσοι νέοι είχαν καλύτερο «μουσικό αυτί» και σωστότερη αναπόκριση στον ρυθμό, είχαν επίσης καλύτερη αντίδραση στους γλωσικούς ήχους. Όπως είπε η Κράους, «διαπιστώθηκε πως τα παιδιά που δυσκολεύονται να διαβάσουν, έχουν επίσης δυσκολία να συντονίσουν τις κινήσεις τους με τον ρυθμό της μουσικής. Φαίνεται πως τα στοιχεία εκείνα που είναι σημαντικά για την ανάγνωση, ενδυναμώνονται με τη μουσική εμπειρία». Πηγή: skai.gr

Συνέχεια»

Παγωμένα αναψυκτικά με 80% λιγότερη ενέργεια υπόσχεται νέα τεχνολογία

Στη μείωση της ενέργειας που απαιτείται για την ψύξη των αναψυκτικών στο σημείο λιανικής πώλησης, εξοικονομώντας χρήματα για τους πωλητές, συμβάλλοντας, με τον τρόπο αυτόν, στην προστασία του περιβάλλοντος, στοχεύει το RapidCool, ένα πρωτοποριακό έργο, που χρηματοδοτείται από τα προγράμματα Έρευνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το αποτέλεσμα είναι μία χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης, χαμηλού κόστους τεχνολογία ψύξης που επιτρέπει στα συσκευασμένα αναψυκτικά να αποθηκεύονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και μετά να παγώνουν πολύ γρήγορα. Σε όλη την Ευρώπη, τα εμπορικά ψυγεία/καταψύκτες υπολογίζεται ότι καταναλώνουν 85 TWh ηλεκτρικής ενέργειας, ετησίως, που ισοδυναμεί με την ενέργεια που χρειάζεται, για να ηλεκτροδοτηθούν 20 εκατομμύρια νοικοκυριά.

Ενεργειακή Απόδοση

Το RapidCool έχει αναπτύξει μία συσκευή για την ψύξη αναψυκτικών σε μεταλλικά κουτάκια και μπουκάλια, από θερμοκρασία δωματίου στους 4 βαθμούς σε 45 δευτερόλεπτα ή λιγότερο.

Με τον τρόπο αυτόν, επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας έως 80%, σε σύγκριση με ορισμένα κλασικά ψυγεία και έως 54%, σε σύγκριση με ψυγεία που διαθέτουν γυάλινη πόρτα (τα στοιχεία αφορούν ψύξη για 200 κουτάκια περιεκτικότητας 500 ml κάθε μέρα). Η εν δυνάμει εξοικονόμηση σε κόστος ηλεκτρικής ενέργειας ισοδυναμεί με 832 ευρώ ανά ψυγείο τον χρόνο, σε σύγκριση με ψυγεία με μπροστινό άνοιγμα και 219 ευρώ, σε σχέση με τα ψυγεία με γυάλινες πόρτες (με μέση τιμή ηλεκτρικής κατανάλωσης 0,20 ευρώ/kWh).

Την ιδέα του RapidCool εμπνεύστηκε η βρετανική εταιρεία Enviro-Cool Limited, η οποία έλαβε επιχορήγηση, ύψους 903.000 ευρώ, για να μπορέσει να περάσει από την ιδέα στην εμπορική παραγωγή της τεχνολογίας. Το αποτέλεσμα είναι μία κορυφαία τεχνολογία που επιτυγχάνει ενεργειακή απόδοση και ταχύτατους χρόνους ψύξης.

Ο Μάικλ Τζένινγκς (Michael Jennings), εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα έρευνας, καινοτομίας και επιστήμης σχολίασε: «Πρόκειται για ένα προϊόν που θα εξοικονομήσει χρήματα στις επιχειρήσεις, θα έχει οφέλη για το περιβάλλον και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Η Επιτροπή έχει δεσμευτεί να επενδύσει ακόμη περισσότερα κεφάλαια της ΕΕ σε έργα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων».

Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Οι συνεργάτες του έργου έχουν συνάψει επίσημες συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων με δύο διεθνείς εταιρείες στον χώρο της διανομής ποτών και αναψυκτικών και την παραγωγή λευκών ηλεκτρικών συσκευών.

Οι μηχανικοί του RapidCool δημιούργησαν πρόσφατα έναν ρομποτικό βραχίονα, για να προστεθεί στην εμπορική μονάδα, ούτως ώστε η παράδοση και η παραλαβή του κουτιού να είναι πλήρως αυτοματοποιημένη. Πρόκειται να ξεκινήσουν δοκιμές σε υπεραγορά στην Ολλανδία, στο τέλος του Οκτωβρίου.

Έχουν, επίσης, δρομολογηθεί συναφή προϊόντα, τα οποία θα προορίζονται για οικιακή χρήση, καθώς και για εμπορικές και λιανικές εφαρμογές. Αυτά τα προϊόντα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο σπίτι, στην εργασία, σε μπαρ, εστιατόρια και ξενοδοχεία, για να ψύξουν μία ποικιλία αναψυκτικών και ποτών, από κουτάκια αναψυκτικών 150 ml μέχρι μπουκάλια κρασιού 750 ml. Πηγή: kathimerini.gr

Συνέχεια»

Στίβεν Χόκινγκ: «Η τεχνολογία θα μας χαρίσει αιώνια ζωή»

Η δυνατότητα κάποιου είδους αιώνιας ζωής είναι πιθανή, σύμφωνα με τον φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ο 71χρονος επιφανής επιστήμονας, μιλώντας στην πρεμιέρα μιας ταινίας με θέμα τη ζωή του, τόνισε πως αν ο εγκέφαλος λειτουργήσει εκτός του ανθρώπινου σώματος, τότε είναι πιθανή η αιώνια ζωή.

«Ο εγκέφαλος είναι όπως ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή. Θεωρητικά, είναι εφικτό να «αντιγράψουμε», όπως ένα λογισμικό, τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε ένα κομπιούτερ και να παρέχουμε με τον τρόπο αυτό ένα είδος μεταθανάτιας ζωής», επεσήμανε κατά τη διάρκεια του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Κέιμπριτζ ο βρετανός αστροφυσικός στην πρεμιέρα της ταινίας του Στίβεν Φίνιγκαν με τίτλο «Hawking».

«Ωστόσο, σήμερα αυτό με τις επικρατούσες συνθήκες, δεν είναι εφικτό. Θεωρώ πως η έννοια της συμβατικής ζωής μετά θάνατον είναι ένα παραμυθάκι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι», καταλήγει ο Χόκινγκ.

Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει και πριν από δυο χρόνια σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian, εν όψει μιας διάλεξής του στο Λονδίνο με θέμα «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;». «Θεωρώ τον εγκέφαλο ως έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα πάψει να λειτουργεί όταν χαλάσουν τα εξαρτήματά του. Και δεν υπάρχει Παράδεισος ή ζωή μετά θάνατον για χαλασμένους υπολογιστές», είχε πει το 2011. Αλλά, όπως φαίνεται, δυο χρόνια μετά βλέπει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το ενδεχόμενο αυτό.

Ταυτόχρονα με την ταινία, στις 30 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει και η αυτοβιογραφία του Χόκινγκ, με τίτλο «Το χρονικό της ζωής μου» (και σε ελληνική μετάφραση - εκδ. Τραυλός).

Ο Χόκινγκ το 1963, σε ηλικία 21 ετών, έμαθε ότι θα ζούσε «δύο έως τρία χρόνια ακόμη» καθώς η διάγνωση των γιατρών ήταν ρητή και κατηγορηματική: ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως νόσος Λου Γκέριγκ. Ωστόσο, το πείσμα και η θέληση του του επέτρεψαν να ζήσει όχι τρία, αλλά μισό αιώνα ακόμη, αν και η εξέλιξη της νόσου ήταν καταδικαστική για την καθημερινότητα του.

Η ασθένεια τού προκαλούσε τόσο μεγάλες δυσκολίες στην ομιλία και το 1985, εξαιτίας μιας τραχειοτομίας, έχασε ολοκληρωτικά την ικανότητα ομιλίας. Σήμερα επικοινωνεί μέσω μιας ειδικής συσκευής παραγωγής ομιλίας που κατασκευάσθηκε στο Κέιμπριτζ. Από το 1979 μέχρι το 2009 ο διακεκριμένος φυσικός κατείχε την έδρα του «Λουκασιανού καθηγητή Μαθηματικών» στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, μια έδρα που στο παρελθόν είχε και ο Ισαάκ Νεύτων, ο πατέρας της σύγχρονης φυσικής επιστήμης. Πηγή: tovima.gr

Συνέχεια»

Αρχιτέκτονας του MIT παρουσιάζει 7 ευρηματικές ιδέες επίπλων για ένα ψηφιακό μέλλον

Ο Carlo Ratti, αρχιτέκτονας και ερευνητής του MIT Media Lab, σε συνεργασία με τον ιταλικό οίκο Cassina σχεδίασε και παρουσιάζει όχι ένα ούτε δύο αλλά εφτά ευρηματικότατα concepts οικιακών επίπλων εμπνευσμένα από τον “ψηφιακό” τρόπο ζωής του μέλλοντος. Ας τα δούμε αναλυτικά:

1. The Looking Glass: Καθρέφτης Augmented Reality που σου επιτρέπει να βλέπεις τον εαυτό σου από όλες τις οπτικές γωνίες.




2. Μag Lev Lazy Susan: Δίσκος σερβιρίσματος που κάνει τα πιάτα να αιωρούνται πάνω του σε συγκεκριμένες τροχιές κάνοντας χρήση μαγνητών.




3. My Wing: Αρθρωτό βοηθητικό τραπεζάκι για φαγητό, διασκέδαση και δουλειά






5. Chain Sofa: Κρεβάτι που μεταμορφώνεται σε σεζλόνγκ ή πολυθρόνα.





6. MyMood Responsive Upholstory: Ταπετσαρία με ενσωματωμένα LEDs που ρυθμίζει τη φωτεινότητα της ανάλογα με την πίεση που της ασκείς η βάσει συγκεκριμένων gestures.






7. My Wall: Διακόσμηση τοίχων με τη βοήθεια ενός αυτοματοποιημένου ρομπότ και ειδικού software. Σχεδίασε το logo της εταιρείας σου στον τοίχο σου και μετάτρεψε το σπίτι σου σε γραφείο.



Πηγή: techgear.gr

Συνέχεια»

H Βρετανία επένδυσε $91.2 εκ. στην κατασκευή του απόλυτου επιβατικού υπερ-αεροσκάφους

Στόχος του πρότζεκτ είναι η κατασκευή ενός αεροσκάφους που θα έχει τη δυνατότητα να πετάξει στο απώτερο διάστημα, μεταφέροντας εκατοντάδες επιβάτες σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μέσα σε 4 ώρες.

Το επενδυτικό σχέδιο, το οποίο ανακοινώθηκε την Τετάρτη, αποτελεί πρωτοβουλία της Διαστημικής Υπηρεσίας του Ηνωμένου Βασιλείου, βοηθώντας έτσι την Βρετανική αεροδιαστημική εταιρεία Reaction Engines να κατασκευάσει ένα μηχανικό σύστημα προώθησης που θα μπορεί να αναπτύξει ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι είναι δυνατό σήμερα, φτάνοντας σε επίπεδα Mach 5!

H μηχανή θα φέρει την ονομασία Sabre και θα κινεί ένα σκάφος μήκους 85 μέτρων, ονόματι Skylon, το οποίο θα απογειώνεται και θα προσγειώνεται οριζόντια, ενώ το συνολικό κόστος κατασκευής του θα φτάσει το 1.1 δισ. δολάρια.

Οι πρώτες δοκιμές προγραμματίζονται για το 2020.

Δείτε το βίντεο:



Πηγή: iefimerida.gr

Συνέχεια»