Αστρονόμοι ίσως κατάφεραν να τραβήξουν την πρώτη φωτογραφία μαύρης τρύπας στην ιστορία

Άκρως ενδιαφέρουσες οι ειδήσεις που αφορούν το Διάστημα τις τελευταίες ώρες, αφού μετά την αποκάλυψη της NASA για πιθανότητα ανάπτυξης ζωής στον Εγκέλαδο (δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου), τώρα μαθαίνουμε ότι οι αστρονόμοι που χειρίζονται το EHT (Event Horizon Telescope) ετοιμάζονται να φωτογραφήσουν για πρώτη φορά μια μαύρη τρύπα!

Το Event Horizon Telescope είναι μια διάταξη πανίσχυρων παρατηρητηρίων σε όλο τον κόσμο, τα οποία μπορούν να ενώνουν τα τηλεσκόπια τους για να σχηματίσουν ένα τεράστιο εικονικό τηλεσκόπιο με διάμετρο σχεδόν όσο ο πλανήτης Γη. Οι αστρονόμοι έχουν εστιάσει στην παρατήρηση δύο σημείων, τη μαύρη τρύπα Τοξότης Α* στο κέντρο του γαλαξία μας και μια άλλη μαύρη τρύπα στο κέντρο του ενός κοντινού γαλαξία με ονομασία M87. Οι λήψεις θα ολοκληρωθούν σήμερα (14 Απριλίου 2017).

Σύμφωνα με τον Heion Falcke, ερευνητή του Rabood University στο Nijmegen της Ολλανδίας,

“Ακόμη και αν αποδειχθεί κακή η ποιότητα των πρώτων εικόνων, αυτό δεν θα αναιρέσει το γεγονός ότι για πρώτη φορά θα μπορέσουμε να ελέγξουμε ορισμένες από τις βασικές υποθέσεις του Einstein σχετικά με τη βαρύτητα στις ακραίες συνθήκες μιας μαύρης τρύπας. Παράλληλα, θα καταφέρουμε πλέον να μετατρέψουμε τις μαύρες τρύπες από μυθικές οντότητες σε κάτι χειροπιαστό που θα μπορούμε να μελετήσουμε”

Η “φωτογράφιση” της μαύρης τρύπας Τοξότης Α* δεν είναι βέβαια απλή υπόθεση. Οι ερευνητές θα χρειαστεί να ξοδέψουν πολλούς μήνες για να ελέγξουν τα δεδομένα που θα λάβουν τα 8 τηλεσκόπια του EHT, μιας και κάθε ένα από αυτά θα λάβει 500TB δεδομένων που θα μοιραστούν σε 1024 σκληρούς δίσκους. Τα ληφθέντα δεδομένα θα χρειαστεί να μεταφερθούν στο Haystack Observatory του MIT και στο Max Planck Institute for Radio Astronomy στη Γερμανία, για να αναλυθούν από τους υπερυπολογιστές των δύο ιδρυμάτων.

Αν όλα πάνε καλά, η πρώτη εικόνα μαύρης τρύπας θα μας παρουσιαστεί το 2018. Μην περιμένετε, πάντως, ότι θα δούμε κάτι τόσο εντυπωσιακό όσο η κεντρική εικόνα του άρθρου ή παρόμοιες εικόνες που δημιουργούν κατά καιρούς διάφοροι καλλιτέχνες.

(Πηγή: techgear.gr)

Συνέχεια»

Βρέθηκαν εκατοντάδες κρυμμένοι γειτονικοί γαλαξίες

Διεθνής ομάδας αστρονόμων ανακάλυψε εκατοντάδες γειτονικούς μας γαλαξίες που παρέμεναν όμως μέχρι σήμερα κρυμμένοι. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να δώσει λύση σε ένα μεγάλο κοσμικό γρίφο που προκαλεί πονοκέφαλο στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες.

Το βαρυτικό μυστήριο

Σ' ένα διαστελλόμενο σύμπαν, ο κάθε παρατηρητής βλέπει τον εαυτό του ως το κέντρο της διαστολής. Μεγάλες συγκεντρώσεις γαλαξιών απομακρύνονται από άλλες τέτοιες συγκεντρώσεις με ταχύτητες ανάλογες του παρατηρητή. Αυτό το κοσμικής κλίμακας φαινόμενο ονομάζεται «ροή Hubble». Αποδείχθηκε όμως ότι το τοπικό σμήνος γαλαξιών, που περιλαμβάνει τον γαλαξία μας, αποκλίνει από τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθεί σύμφωνα με αυτή την ροή Hubble. Στην πραγματικότητα κινούμαστε με ταχύτητα 600 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου.

Το 1990, οι αμερικανοί αστρονόμοι Αλαν Ντρέσλερ και Σάντρα Φέμπερ υποστήριξαν ότι ο Γαλαξίας μαζί με τους γειτονικούς του ρέουμε προς αυτή την κατεύθυνση σαν ένας ουράνιος ποταμός που έλκεται από το βαρυτικό πεδίο μιας μεγάλης συγκέντρωσης μάζας, που ονομάστηκε «Μεγάλος Ελκυστής». Υπολογίζεται ότι απέχει 147 εκατομμύρια έτη φωτός και το μεγαλύτερο μέρος του είναι καλυμμένο από τη σκόνη του δικού μας γαλαξία. Ο Μεγάλος Ελκυστής είναι μια περιοχή σε απόσταση περίπου 250 εκατ. ετών φωτός, η οποία φαίνεται να έλκει προς το μέρος της τον γαλαξία μας, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους γαλαξίες, με μια πανίσχυρη ελκτική δύναμη ισοδύναμη με εκείνη 5x1016 άστρων σαν τον Ηλιο. 

Η έκταση όπου βρίσκεται ο Μεγάλος Ελκυστής περιλαμβάνει 7.500 γαλαξίες και το 90% της ύλης είναι στην παράξενη και άγνωστη ακόμα μορφή της σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη ελέγχει ορισμένα χαρακτηριστικά της γαλαξιακής περιστροφής καθώς και τη βαρυτική αλληλεπίδραση μεταξύ των γαλαξιών. Δεν έχει ακόμα διαπιστωθεί αυτή η βαρυτική αλληλεπίδραση αλλά σίγουρα υπάρχει.

Η ανακάλυψη

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Λίστερ Στέϊβλι-Σμιθ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας στη Ραδιο-Αστρονομία (ICRAR) κατάφεραν να βρουν 883 γαλαξίες, από τους οποίους το ένα τρίτο ήταν άγνωστοι μέχρι σήμερα. Η ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου Παρκς διαμέτρου 64 μέτρων που είναι εγκατεστημένο στην Αυστραλία

Αν και απέχουν 250 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη - σχετικά μικρή απόσταση για τα αστρονομικά δεδομένα- οι εν λόγω γαλαξίες ήταν μέχρι σήμερα αόρατοι εξαιτίας του δικού μας γαλαξία, που εμποδίζει τις αστρονομικές παρατηρήσεις, παρεμβάλλοντας πυκνά στρώματα άστρων και διαστρικής σκόνης. «Ο γαλαξίας μας είναι πολύ όμορφος φυσικά, αλλά μπλοκάρει τελείως τη θέα των πιο μακρινών γαλαξιών πίσω του» ανέφερε ο Σμιθ.

Η έλξη 

Η ανακάλυψη μπορεί επίσης να ρίξει στο φως στο μυστήριο του Μεγάλου Ελκυστή. «Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε τι προκαλεί αυτή τη βαρυτική έλξη πάνω στον γαλαξία μας ή από πού προέρχεται. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι ο γαλαξίας μας κινείται προς μια περιοχή με ταχύτητα πάνω από δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα», δήλωσε ο Στέιβλι-Σμιθ.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, αφού κάθε γαλαξίας περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, η ανακάλυψη εκατοντάδων νέων γαλαξιών πίσω από τον δικό μας αποκαλύπτει μια τεράστια μάζα άγνωστη έως τώρα. Τα νέα δεδομένα μπορεί να επιτρέψουν στους ειδικούς να βρουν απαντήσεις στη κοσμική σπαζοκεφαλιά που προσπαθούν να λύσουν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

(Πηγή: tanea.gr)

Συνέχεια»

Διαστημόπλοιο-μεμβράνη για την περισυλλογή σκουπιδιών σε τροχιά

Ο όρος «διαστημικά σκουπίδια» (space debris) χρησιμοποιείται για την περιγραφή ενός μεγάλου εύρους και αριθμού αντικειμένων σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, από τμήματα πυραύλων μέχρι αχρηστευμένους δορυφόρους κ.ά.

Εδώ και καιρό θεωρείται ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα- ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η United States Strategic Command έχει εντοπίσει περίπου 18.000 τεχνητά αντικείμενα σε χαμηλή τροχιά, που αποτελούν απειλή για ενεργά σκάφη.

Η εταιρεία Aerospace έλαβε από τη NASA έγκριση για να προχωρήσει στη δεύτερη φάση της πρότασής στο συγκεκριμένο θέμα, στο πλαίσιο του 2017 NASA Innovative Advanced Concepts (NIAC). Πρόκειται για το Brane Craft, που είναι στην ουσία ένα διαστημόπλοιο δύο διαστάσεων, με ενσωματωμένες ηλιακές κυψέλες, σύστημα ενέργειας, τηλεπικοινωνίες, συστήματα διοίκησης και ελέγχου, ηλεκτρική προώθηση και συστήματα ελέγχου σχήματος. Πρακτικά, πρόκειται για ένα εύκαμπτο διαστημόπλοιο- διαστημική μεμβράνη, το οποίο τυλίγει τα διαστημικά σκουπίδια και τα απομακρύνει από την τροχιά του πλανήτη μας.

Το συγκεκριμένο concept αποτελεί μια ιδέα του Dr. Ζίγκφριντ Τζάνσον και το μέγεθος του Brane Craft είναι περίπου 1 μέτρο X 1 μέτρο, με πάχος αντίστοιχο αυτού μιας ανθρώπινης τρίχας. Σύμφωνα με την εταιρεία, είναι απίστευτα ευέλικτο, ελαφρύ και οικονομικό σε ό,τι αφορά στην κατανάλωση καυσίμου και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκκαθάριση του διαστήματος γύρω από τη Γη, τυλίγοντας τα σκουπίδια και στη συνέχεια τραβώντας τα προς την ατμόσφαιρα, όπου πέφτουν και καταστρέφονται.

Στο πλαίσιο της πρώτης φάσης του NIAC, δόθηκαν για την ανάπτυξη της ιδέας 100.000 δολάρια. Αυτοί που περνούν στη δεύτερη φάση λαμβάνουν 500.000 δολάρια, για εργασίες άλλων δύο ετών.

Με βάρος λίγων γραμμαρίων, το Brane Craft περιλαμβάνει ένα πειραματικό σύστημα προώθησης που αναπτύχθηκε από τη NASA, το οποίο θα επέτρεπε στο σκάφος να ταξιδεύει και σε μεγάλες αποστάσεις- ενώ, σύμφωνα με την εταιρεία, υπάρχουν επίσης προοπτικές για χρήση σε πιο μακρινούς προορισμούς, όπως σε αστεροειδείς ή στα φεγγάρια του Άρη, τον Φόβο και τον Δείμο. 

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Συνέχεια»

Κομήτης σε απόσταση αναπνοής από τη Γη

Κομήτης με διάμετρο ενός χιλιομέτρου αναμένεται να περάσει "ξυστά" από τη Γη, σύμφωνα με τη NASA.

Ο αστεροειδής "2014 JO25" πρόκειται να περάσει στις 19 Απριλίου και θα είναι το πρώτο σώμα που θα πλησιάσει σε τόσο κοντινή απόσταση από τον πλανήτη μας τα τελευταία 400 χρόνια, ενώ θα περιμένουμε ακόμη 480 χρόνια για να ξαναζήσουμε κάτι παρόμοιο.

Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε από το σκάφος Mt. Lemmon Survey, τον Μάιο του 2014 και μάλιστα οι αστρονόμοι το είχαν χαρακτηρίσει τότε ως ένα "φωτεινό αντικείμενο".

Έχει χαρακτηριστεί από τους ερευνητές ως "σχετικά ακίνδυνος" ενώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα περάσει σε απόσταση 1.8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

(Πηγή: nooz.gr)

Συνέχεια»

Mars Base Camp: Σχέδιο της Lockheed Martin για επανδρωμένο διαστημικό σταθμό γύρω από τον Άρη

Mars Base Camp είναι το όνομα του οράματος της Lockheed Martin όσον αφορά στην αποστολή ανθρώπων στον Άρη μέχρι το 2028: Η κεντρική ιδέα είναι η αποστολή αστροναυτών σε έναν διαστημικό σταθμό- εργαστήριο σε τροχιά γύρω από τον Άρη, όπου θα μπορούν να πραγματοποιούν επιστημονικές έρευνες και εξερευνήσεις σε πραγματικό χρόνο, να αναλύουν δείγματα από την επιφάνεια του «Κόκκινου Πλανήτη» και να καταδείξουν ένα ιδανικό σημείο για προσεδάφιση μιας επανδρωμένης αποστολής στην επιφάνεια του πλανήτη μέχρι το 2030.

Πρόκειται για μια αποστολή της οποίας προορίζεται να ηγείται η NASA, σε συνεργασία με διεθνείς συνεργάτες της και εταιρείες. Βασικοί πυλώνες για την υλοποίησή της είναι τεχνολογίες οι οποίες υπάρχουν ή είναι στο στάδιο της ανάπτυξης αυτή τη στιγμή: Το διαστημόπλοιο Orion, που προορίζεται για αποστολές στο βαθύ διάστημα, τον πύραυλο SLS (Space Launch System), τις κατάλληλες εγκαταστάσεις διαμονής (Habitats), που βασίζονται στην έρευνα NextSTEP της εταιρείας και την τεχνολογία ηλιακής ηλεκτρικής προώθησης (Solar Electric Propulsion), που χρησιμοποιείται ήδη σε δορυφόρους.

Τα βασικά τμήμα της συγκεκριμένης δομής θα εκτοξευτούν ξεχωριστά και κάποια θα τοποθετηθούν σε τροχιά από πριν, ενώ άλλα θα συναρμολογηθούν στο διάστημα στη διάρκεια του ταξιδιού. Με το διαστημόπλοιο Orion- που θα αποτελέσει την «καρδιά» του Mars Base Camp- θα εκτοξευτούν έξι αστροναύτες.

Ο διαστημικός σταθμός θα αποτελείται από δύο διαστημόπλοια Orion, τα οποία θα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, με το ένα να εξυπηρετεί καθήκοντα εφεδρείας σε ό,τι αφορά στα συστήματα υποστήριξης ζωής, αλλά και να αποτελεί μέσο εξερεύνησης των δύο φεγγαριών, του Φόβου και του Δείμου και το άλλο να λειτουργεί ως κέντρο διοίκησης και ελέγχου. Ο σταθμός θα περιλαμβάνει επίσης ειδικό εργαστήριο, όπου θα αναλύονται τα δείγματα τα οποία θα καταφτάνουν στον σταθμό μέσω drones που θα ελέγχονται από εκεί, ηλιακούς συλλέκτες, δεξαμενές καυσίμου που θα χρησιμοποιούνται ως ασπίδες προστασίας απέναντι στην ακτινοβολία για τον χώρο διαμονής του πληρώματος κ.ά.

«Ο Άρης είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζετε. Είμαστε έτοιμοι να επιταχύνουμε το ταξίδι» υπογραμμίζει η Lockheed Martin.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Συνέχεια»

NASA: Πιθανότητα ανάπτυξης ζωής σε έναν από τους δορυφόρους του πλανήτη Κρόνου

Το σκάφος Cassini της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) ανίχνευσε μοριακό υδρογόνο στο δορυφόρο Εγκέλαδο του Κρόνου. Το υδρογόνο αυτό κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από υδροθερμική δραστηριότητα στο βυθό του τεράστιου υδάτινου ωκεανού, ο οποίος εκτιμάται ότι υπάρχει κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου.

Με δεδομένο ότι η αντίστοιχη υδροθερμική δραστηριότητα στους βυθούς της Γης έχει τροφοδοτήσει την ύπαρξη υποθαλάσσιων μικροοργανισμών εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια (χωρίς μάλιστα να αποκλείεται ότι εκεί ακριβώς πρωτοεμφανίσθηκε η ζωή στον πλανήτη μας), οι επιστήμονες δεν αποκλείουν πως κάτι ανάλογο μπορεί να έχει συμβεί στον Εγκέλαδο.

Αν και προς το παρόν όλα αυτά είναι εκτιμήσεις, η NASA θεώρησε αρκετά σημαντική την ανακάλυψη, ώστε να διοργανώσει συνέντευξη Τύπου για να την προβάλει και να αναδείξει τη σημασία της ενόψει και των μελλοντικών διαστημικών αποστολών της.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Χάντερ Γουέιτ του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου του Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» και την ανάλογη ανακοίνωση στη συνέντευξη της NASA, δήλωσαν ότι είναι πιθανό -αν και δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία- πως, με τη βοήθεια της υδροθερμικής δραστηριότητας, στο βυθό του Εγκέλαδου παράγεται μεθάνιο από μικροοργανισμούς.

Ο Εγκέλαδος είναι ένας μεσαίου μεγέθους δορυφόρος με διάμετρο 504 χιλιομέτρων. Κάτω από ένα επιφανειακό στρώμα πάγου πάχους δύο έως 60 χιλιομέτρων, εκτιμάται ότι υπάρχει ένας τεράστιος παγκόσμιος ωκεανός. Από ρωγμές στην επιφάνεια του δορυφόρου ξεπηδάνε εντυπωσιακοί πίδακες αερίων και σωματιδίων πάγου, που εκτινάσσονται σε ύψος δεκάδων χιλιομέτρων στο διάστημα.

Το Cassini, στην κοντινότερη προσέγγισή του στον Εγκέλαδο στο τέλος του 2015, όταν έφθασε σε απόσταση μόνο 49 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του νότιου πόλου, διέσχισε έναν τέτοιο πίδακα και με το όργανό του -ένα φασματόμετρο μάζας- ανίχνευσε μοριακό υδρογόνο. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το μοριακό υδρογόνο πιθανότατα παράγεται από τις υδροθερμικές αντιδράσεις που συμβαίνουν μεταξύ του υπόγειου νερού και των καυτών πετρωμάτων του βυθού, κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει στις υδροθερμικές «καμινάδες» των βυθών της Γης.

Εκτός από το μεθάνιο που βρέθηκε σε αναλογία έως 1,4% του συνολικού όγκου του πίδακα, ανιχνεύθηκε διοξείδιο του άνθρακα σε αναλογία έως 0,8%. Και τα δύο αυτά χημικά στοιχεία είναι ζωτικά για τη διαδικασία της μεθανογένεσης, δηλαδή της δημιουργίας μεθανίου από μεθανογόνα βακτήρια.

Στον πλανήτη μας, ορισμένοι θερμόφιλοι μεθανογόνοι μικροοργανισμοί που ζουν δίπλα στις καυτές υδροθερμικές πηγές στα σκοτεινά βάθη των θαλασσών, δεν μπορούν να δεχθούν ηλιακή ενέργεια, ούτε να φωτοσυνθέσουν. Αξιοποιούν όμως τη χημική ενέργεια από τα έγκατα της Γης και έχουν αναπτύξει έναν ιδιαίτερο ενεργειακό «μεταβολισμό»: χρησιμοποιούν το μοριακό υδρογόνο και το διοξείδιο του άνθρακα για να παράγουν μεθάνιο.

Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες,

“η παρουσία μοριακού υδρογόνου στον πίδακα του Εγκέλαδου μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη θερμοκρασιών και πηγών χημικής ενέργειας, που είναι αναγκαίες για να υπάρξουν συνθήκες κατάλληλες για ζωή στο εσωτερικό του δορυφόρου”

Τόνισαν ότι εάν λαμβάνει χώρα η διαδικασία της μεθανογένεσης στο βυθό του Εγκέλαδου, τότε αυξάνεται η πιθανότητα αυτό το μεθάνιο να έχει βιολογική προέλευση. Όμως προσέθεσαν ότι, προς το παρόν, δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει.

Οι εξωπλανήτες και οι δορυφόροι με μεγάλους επιφανειακούς ή υπόγειους ωκεανούς θεωρούνται από τους αστροβιολόγους οι κατ’ εξοχήν στόχοι για την ανακάλυψη μορφών ζωής. Στο ηλιακό μας σύστημα, εκτός από τον Εγκέλαδο, σε αυτή την ομάδα ανήκει επίσης ο δορυφόρος Ευρώπη του Δία.

Για να αναπτυχθεί ζωή -γήινη ή εξωγήινη- πρέπει, εκτός από νερό, να υπάρχει κάποια πηγή ενέργειας (ηλιακή ή χημική), καθώς και ορισμένα βασικά χημικά συστατικά (άνθρακας, υδρογόνο, άζωτο κ.ά.). Οι επιστήμονες εικάζουν ότι, χάρη στην υδροθερμική δραστηριότητα, στο βυθό του άκρως αλκαλικού ωκεανού του Εγκέλαδου (με εκτιμώμενο pH 9 έως 11) υπάρχει η αναγκαία χημική ενέργεια για να υποστηρίξει την ανάπτυξη ζωής.

Αλλά αυτό πρέπει να επιβεβαιωθεί από τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές που σχεδιάζουν τόσο η NASA όσο και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), με στόχο να πραγματοποιήσουν τις πρώτες εξερευνήσεις εξωγήινων ωκεανών.

<iframe width="590" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/-nzaFDkDU7c" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

(Πηγή: techgear.gr/)

Συνέχεια»

Σχέδιο επιστημόνων για την πρώτη γεώτρηση μέχρι τον μανδύα του πλανήτη

Μπορεί ο άνθρωπος να έχει εξερευνήσει κάθε γωνιά του πλανήτη, ωστόσο μέχρι σήμερα υπάρχει ένα μέρος που δεν έχει «επισκεφθεί» – τον γήινο μανδύα, δηλαδή το παχύ και ημίρρευστο στρώμα που βρίσκεται μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα. Αυτός είναι ο στόχος Ιαπώνων ερευνητών από την Υπηρεσία Θαλάσσια-Γήινης Επιστήμης και Τεχνολογίας (JAMSTEC), οι οποίοι σχεδιάζουν να υλοποιήσουν την πρώτη γεώτρηση που θα φτάσει σε τόσο μεγάλο βάθος.

Το πρότζεκτ ήρθε στη δημοσιότητα πριν από μερικές ημέρες, από την ιστοσελίδα The Japan News. Όπως ανέφεραν στην ιστοσελίδα ερευνητές του JAMSTEC, με τη γεώτρηση ελπίζουν πως θα φέρουν στο «φως» νέα στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία σχηματισμού της Γης, αλλά και τη σύσταση του μανδύα.

Ο μανδύας αποτελεί περίπου το 80% της μάζας του πλανήτη, ενώ σε ορισμένα σημεία στους ωκεανούς ξεκινά από βάθη 10 χιλιομέτρων. «Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε την ακριβή του σύσταση. Απλώς έχουμε δει ορισμένα υλικά του», σημειώνει η ερευνήτρια Νάτσουε Άμπε από την ιαπωνική υπηρεσία.

Μέρος της χρηματοδότησης για τη γεώτρηση θα προέλθει από την ιαπωνική κυβέρνηση, η οποία ελπίζει πως η μελέτη των επιστημόνων θα βοηθήσει στην καλύτερη πρόγνωση των σεισμών.

«Η Ιαπωνία είναι ηφαιστειογενής και σεισμογενής χώρα. Θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει κάποιος εξοπλισμός ανάλυσης και παρακολούθησης, όμως δεν γνωρίζουμε ποια παράμετρο πρέπει να αξιοποιήσουμε», λέει η Άμπε.

«Επομένως, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια το γεωλογικό σύστημα. Χρειάζεται επομένως να μελετήσουμε τη Γη πιο εξονυχιστικά».

Αυτή τη στιγμή, βρίσκονται υπό εξέταση τρία πιθανά σημεία για την πραγματοποίηση της γεώτρησης, όλα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το πρώτο βρίσκεται ανοικτά της Χαβάης, ενώ οι δύο εναλλακτικές περιοχές είναι στην Κόστα Ρίκα και το Μεξικό.

Για να φτάσουν μέχρι τον μανδύα, οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν το Chikyu, ένα από τα πιο προηγμένα πλοία υπεράκτιων γεωτρήσεων. Το γεωτρύπανό του θα πρέπει να καταδυθεί σε βάθος περίπου 4  χιλιομέτρων, για να φτάσει μέχρι τον βυθό.

Στη συνέχεια, θα πρέπει να «τρυπήσει» τον πυθμένα του ωκεανού σε βάθος 6 χιλιομέτρων, πριν φτάσει στα όρια του μανδύα.

Η επιχείρηση αναμένεται να ξεκινήσει το αργότερο το 2030, ενώ πέρα από τη συλλογή δειγμάτων υλικού από τον μανδύα, έχει και άλλους στόχους. Έτσι, για παράδειγμα, θα βοηθήσει τους επιστήμονες να μελετήσουν το γεωλογικό όριο ανάμεσα στον φλοιό και τον μανδύα, όπως επίσης και να εξακριβώσουν τη διαδικασία σχηματισμού του φλοιού.  

Παράλληλα, η γεώτρηση θα τους δώσει τη δυνατότητα να διαπιστώσουν ποιο είναι το μεγαλύτερο βάθος στο οποίο εντοπίζεται ζωή, με τη μορφή μικροοργανισμών.

Πριν ξεκινήσει η γεώτρηση, θα χρειασθεί αρκετή ακόμη προεργασία, ώστε να κατασκευασθεί ο κατάλληλος εξοπλισμός. Ωστόσο, σύμφωνα με την Άμπε, ο στόχος του πρότζεκτ είναι απόλυτα εφικτός.

«Αν φτάσουμε μέχρι τον μανδύα, θα μάθουμε ολόκληρη την ιστορία της Γης», καταλήγει η ερευνήτρια.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Συνέχεια»

Aίγυπτος: Ανακάλυψαν πυραμίδα 3.700 ετών στη νεκρόπολη του Νταχσούρ

Τα ερείπια της μικρής πυραμίδας, που ανάγεται στην περίοδο της 13ης Δυναστείας (1802-1640 π.Χ.), βρέθηκαν στη νεκρόπολη του αρχαιολογικού χώρου του Νταχσούρ, στα νότια της αιγυπτιακής πρωτεύουσας. Οι Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν "έναν διάδρομο που οδηγεί στο εσωτερικό της πυραμίδας" καθώς και "την είσοδο μιας αίθουσας", αναφέρεται στην ανακοίνωση.

"Η ομάδα θα συνεχίσει την ανασκαφή στον χώρο για να φέρει στο φως την υπόλοιπη" πυραμίδα, σημείωσε το υπουργείο.

Μεταξύ άλλων, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα μικρό αλαβάστρινο κομμάτι διακοσμημένο με ιερογλυφικά καθώς και ένα γρανιτένιο υπέρθυρο καθώς και ογκόλιθους που θα τους επιτρέψουν να μάθουν περισσότερα για την "εσωτερική αρχιτεκτονική της πυραμίδας".

Η ανασκαφή βρίσκεται ακόμη στα πρώτα στάδιά της και προς το παρόν δεν έχει καθοριστεί το ακριβές μέγεθος της πυραμίδας. Στις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο διακρίνονται ογκόλιθοι καθώς και η αρχή του διαδρόμου.

Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται κοντά στη Ρομβοειδή Πυραμίδα του Νταχσούρ που κατασκευάστηκε από τον Φαραώ Σνεφρού, τον ιδρυτή της 4ης Δυναστείας (περί το 2600 π.Χ.) και πατέρα του Φαραώ Χέοπα, ο οποίος με τη σειρά του έχτισε στην Γκίζα μια από τις διασημότερες πυραμίδες που φέρει το όνομά του.

Μέχρι σήμερα στην Αίγυπτο έχουν βρεθεί 123 πυραμίδες, όπως ανέφερε ο αρχαιολόγος και πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων Ζάχι Χάουας. Τον Οκτώβριο του 2015 η Αίγυπτος παρουσίασε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με στόχο την ανακάλυψη "μυστικών αιθουσών" στην καρδιά των πυραμίδων της Γκίζας και του Νταχσούρ, αλλά και για να λυθεί επιτέλους το μυστήριο που περιβάλλει τον τρόπο κατασκευής τους. Το πρόγραμμα αυτό έχει εφαρμοστεί μέχρι στιγμής στην πυραμίδα του Χέοπα, το τελευταίο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου που σώζεται μέχρι σήμερα. Το μνημείο αυτό, ηλικίας 4.500 ετών, βρίσκεται δίπλα στη Σφίγγα και στις μικρότερες πυραμίδες του Χεφρήνου και του Μυκερίνου.

Το φθινόπωρο του 2015 οι αιγυπτιακές αρχές ξεκίνησαν επίσης έρευνες στον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμόν στην Κοιλάδα των Βασιλέων, κοντά στο Λούξορ, ελπίζοντας ότι θα εντοπίσουν έναν κρυφό θάλαμο, ενδεχομένως τον τάφο της βασίλισσας Νεφερτίτη.

(πηγή: kathimerini.gr) 

Συνέχεια»

Το Φεστιβάλ με τις Γλυτσίνιες στην Ιαπωνία είναι κάτι σαν παράδεισος επί Γης

Η Άνοιξη είναι η πιο μαγική περίοδος του χρόνου για να επισκεφτεί κανείς την Ιαπωνία. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός πως η χώρα είναι διάσημη για τις ανθισμένες κερασιές της, αλλά και για το Ετήσιο Φεστιβάλ με τις Γλιτσίνιες, μια μαγευτική γιορτή που δεν πρέπει να χάσετε.

Το Πάρκο Λουλουδιών Ashikaga στο Tochigi της Ιαπωνίας, που βρίσκεται μόλις 2 ώρες από το σταθμό του Τόκιο με το τρένο, είναι ο οικοδεσπότης του φεστιβάλ και διαθέτει πάνω από 350 γλυτσίνιες που γεμίζουν το χώρο με εκθαμβωτικά χρώματα. Οι επισκέπτες έχουν μεταξύ άλλων την δυνατότητα να περπατήσουν μέσα από μια σήραγγα μήκους 80 μέτρων που καλύπτεται από μοναδικές λευκές ανθισμένες γλυτσίνιες. Το δέντρο «Wisteria floribunda» είναι ενδημικό στην Ιαπωνία και μερικά από τα δέντρα στο Πάρκο Ashikaga έχουν ηλικία μεγαλύτερη πάνω από 150 έτη, που τα καθιστά ορόσημο της ιαπωνικής φυσικής κληρονομιάς.

Το Φεστιβάλ με τις Γλυτσίνιες του 2017 θα ξεκινήσει στις 15 Απριλίου και θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη του Μαΐου. Το Πάρκο Ashikaga Flower έχει ήδη καταταχθεί στη λίστα με τους τους «ονειρικούς προορισμούς για το 2014» από το CNN, με έναν ταξιδιωτικό συγγραφέα να δηλώνει πως οι γλυτσίνιες φαινόταν «σχεδόν ολόιδιες με το Δέντρο των Ψυχών του Avatar». Εάν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα για ένα τέτοιο ταξίδι, οι φωτογραφίες που ακολουθούν θα σας βοηθήσουν να ταξιδέψετε στο Tochigi…

(Πηγή: otherside.gr)

Συνέχεια»

Η Ισλανδία θέλει να ηλεκτροδοτήσει τη Βρετανία με... μάγμα

Διεθνής κοινοπραξία ετοιμάζεται να δημιουργήσει στην Ισλανδία την πρώτη γεωθερμική εγκατάσταση που αξιοποιεί τη θερμότητα από το μάγμα ενός ηφαιστείου. Και εφόσον το εγχείρημα πετύχει, η Ισλανδία θα μπορούσε να κατασκευάσει ένα υποθαλάσσιο καλώδιο που θα εξάγει ηλεκτρική ενέργεια στη Βρετανία.

Η Ισλανδία ήδη καλύπτει το σύνολο των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια με γεωθερμικές και υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις.

Οι πρώτες ενδείξεις για τη δυνατότητα αύξησης της παραγωγής ήρθαν το 2009, όταν ερευνητές που πραγματοποιούσαν ερευνητική γεώτρηση χτύπησαν κατά λάθος το θάλαμο μάγματος κάτω από το ηφαίστειο Κράφλα της Ισλανδίας. Κατάφεραν τελικά να αξιοποιήσουν τη σπάνια ευκαιρία, δείχνοντας ότι η γεώτρηση μπορούσε να προσφέρει μεγάλες ποσότητες ατμού, που θα μπορούσε να διοχετευτεί σε ηλεκτρογεννήτριες.

Ενέργεια από μάγμα

Το νέο σχέδιο για την εμπορική αξιοποίηση αυτής της ενέργειας αφορά μια νέα γεώτρηση βάθους 2,1 χιλιομέτρων μέσα στον ίδιο θάλαμο μάγματος.

Όπως αναφέρει το Reuters, το πρόγραμμα των 100 εκατομμυρίων δολαρίων συντονίζεται από την ισλανδική Ομάδα Γεωθερμικής Έρευνας (GEORG) και τη βρετανική γεωλογική υπηρεσία BGS, με τη συμμετοχή 38 εταιρειών και ινστιτούτων από 11 χώρες.

Σύμφωνα με το GEORG, μια γεώτρηση που αντλεί θερμότητα απευθείας από το μάγμα μπορεί να δώσει 5 με 10 φορές περισσότερη ενέργεια από μια συμβατική γεωθερμική γεώτρηση.

Η εμπορική αξιοποίηση της ενέργειας του μάγματος θα μπορούσε να δώσει ώθηση στο σχέδιο που συμφώνησαν πέρυσι η Ισλανδία με τη Βρετανία για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού ηλεκτρικού ρεύματος.

Το προτεινόμενο καλώδιο IceLink, που θα ήταν το μεγαλύτερο του κόσμου με μήκος 1.000 χιλιόμετρα, θα αρκούσε για την ηλεκτροδότηση 1,6 εκατομμυρίων νοικοκυριών στη Βρετανία.

Το σχέδιο όμως καθυστέρησε έπειτα από το δημοψήφισμα υπέρ του Brexit και την ανησυχία ότι οι εξαγωγές ενέργειας θα οδηγούσαν σε αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος για τους ισλανδούς καταναλωτές.

Το ηφαίστειο Κράφλα, όμως, θα μπορούσε να αυξήσει θεαματικά την ηλεκτροπαραγωγή. Αυτό «σχεδόν σίγουρα θα έδινε ώθηση στο προτεινόμενο σχέδιο [του IceLink]» εκτίμησε μιλώντας στο Reuters ο Γουέιν Μπράιαν, αναλυτής της British Alpha Energy.

H πρώτη φάση του προγράμματος στο Κράφλα προγραμματίζεται να αρχίσει το 2020 με προϋπολογισμό 30 εκατομμυρίων δολαρίων, ανακοίνωσε την Παρασκευή η βρετανική γεωλογική υπηρεσία.

Στη φάση αυτή προβλέπονται επίσης μελέτες για την προστασία από ηφαιστειακές εκρήξεις. Οι ερευνητές του GEORG, πάντως, διαβεβαιώνουν ότι οι γεωθερμικές γεωτρήσεις είναι εντελώς απίθανο να οδηγήσουν σε έκρηξη.

(Πηγή: tovima.gr)

Συνέχεια»

Ζωγραφίζει τη μουσική που ακούει!

Σκεφτήκατε ποτέ ότι ένα τραγούδι θα μπορούσε να αποτυπωθεί με χρώματα σε καμβά; Η καλλιτέχνις Melissa McCracken δίνει την απάντηση σε αυτό αφού ζωγραφίζει τη μουσική που ακούει με πινέλα. Η Melissa πάσχει από μια κατάσταση γνωστή ως συναισθησία, που της επιτρέπει να αντιμετωπίζει διάφορα πράγματα σαν χρώματα, έτσι ώστε κάθε φορά που ακούει μουσική, τα μάτια του μυαλού της βλέπουν μια συμφωνία από χρώματα και υφές.

Θέλοντας να καταλάβει ο κόσμος τον τρόπο που αντιλαμβάνεται εκείνη τη μουσική, ζωγραφίζει στον καμβά δημοφιλή τραγούδια. “Στη μουσική που ακούω ρέει ένα μείγμα από χρώματα σε κάθε στίχο, σε κάθε λέξη. Καθένα από αυτά έχει τη δική του απόχρωση στο μυαλό μου. Η κλασική κιθάρα είναι συνήθως μια καφέ απόχρωση, ενώ η ηλεκτρική μπλε. Κάπως έτσι τα αποτυπώνω στον καμβά”, εξηγεί εκείνη.

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/zbh7tAnwLCY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

(Πηγή: perierga.gr)

Συνέχεια»

Διαφυλάττοντας τις μυρωδιές των παλαιών βιβλίων

Βρετανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια τεχνική που καταγράφει και αρχειοθετεί τις μυρωδιές που αναδίδουν τα πολυκαιρισμένα βιβλία, θεωρώντας ότι και αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σημαντικό τμήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς.
  
Ο λεγόμενος «Τροχός Οσμών Ιστορικών Βιβλίων», που δημιούργησαν ερευνητές του University College του Λονδίνου (UCL), συνδυάζει δύο στοιχεία για κάθε παλαιό βιβλίο: μια χημική ανάλυση των οργανικών πτητικών ουσιών που προσδίδουν στο βιβλίο τη χαρακτηριστική οσμή του, καθώς και μια περιγραφή της μυρωδιάς που κάνουν οι επισκέπτες όταν το μυρίζουν.
  
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σεσίλια Μπέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Heritage Science", δήλωσαν ότι «από κοινού επιστήμονες και ιστορικοί πρέπει να αρχίσουν να ταυτοποιούν, να αναλύουν και να αρχειοθετούν τις μυρωδιές που έχουν πολιτιστική σημασία, όπως το άρωμα των παλαιών βιβλίων στις ιστορικές βιβλιοθήκες. Ο ρόλος των οσμών στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πολιτιστική κληρονομιά, δεν έχει συστηματικά εξερευνηθεί μέχρι σήμερα».
  
Όπως έδειξαν τα πειράματα, οι επισκέπτες συνήθως περιγράφουν τις οσμές της βιλιοθήκης ως «ξύλινες» (100% των επισκεπτών), «καπνιστές» (86%) και «γήινες» (71%). 'Αλλοι χαρακτηρισμοί της οσμής είναι ότι θυμίζει σοκολάτα, καφέ ή βανίλια, ενώ σε μερικούς θυμίζει ψάρια, ξύδι ή βρωμερές κάλτσες.
  
Η ένταση των οσμών συνήθως θεωρείται «έντονη» ή «πολύ έντονη». Πάνω από το 70% θεωρούν τις οσμές ευχάριστες, το 14% ελαφρώς ευχάριστες και το 14% ουδέτερες.
  
Σύμφωνα με τη Μπέμπριτζ, η νέα μέθοδος μπορεί να αξιοποιηθεί ως διαγνωστικό εργαλείο από τους συντηρητές, δίνοντάς τους χρήσιμες πληροφορίες για την κατάσταση ενός βιβλίου ή άλλου παλαιού αντικειμένου. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ορισμένες τουλάχιστον μυρωδιές πρέπει να προστατευθούν και να διατηρηθούν (ίσως πάντως όχι οι «βρωμερές κάλτσες»...).

(Πηγή: nooz.gr)

Συνέχεια»

Τι δείχνει η νέα «χαρτογράφηση» των ονείρων στον εγκέφαλο

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων κι ένας Έλληνας της διασποράς, ανακάλυψαν ένα νέο τρόπο να ανιχνεύουν τα όνειρα στον εγκέφαλο των ανθρώπων και, με αυτή την τεχνική, πιστεύουν ότι εντόπισαν το «κέντρο» των ονείρων. 

Το βασικό συμπέρασμα από τη νέα «χαρτογράφηση» είναι ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται πολύ περισσότερο από ό,τι νόμιζαν, αν και μετά συνήθως έχουν ξεχάσει τα όνειρά τους.

Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει ότι τα όνειρα δεν συμβαίνουν μόνο στη φάση REM (ταχεία κίνηση των ματιών) του ύπνου. Οι κοιμισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται επί αρκετές ώρες και παρόλα αυτά θυμούνται λίγα μόνα λεπτά -κι αυτά με το ζόρι.

Όταν κοιμόμαστε, μπορούν να ανιχνευθούν χαμηλής συχνότητας εγκεφαλικά κύματα στον εγκέφαλο. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι μια μείωση αυτών των κυμάτων σε μια συγκεκριμένη περιοχή στο πίσω μέρος του εγκεφάλου αποτελεί την «υπογραφή» ότι κάποιος ονειρεύεται. Αυτή η περιοχή φαίνεται να αποτελεί το «κέντρο» των ονείρων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Φρανσέσκα Σικλάρι του Πανεπιστημίου του Ουσκόνσιν-Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης Nature Neuroscience, μελέτησαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου σε 32 εθελοντές που κοιμούνταν και φορούσαν στο κεφάλι τους μια κάσκα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, που κατέγραφε τα εγκεφαλικά κύματά τους.
  
Μεταξύ των ερευνητών ήταν ο ελληνικής καταγωγής Λάμπρος Περόγαμβρος, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2006), ο οποίος σήμερα είναι ερευνητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Ουσκόνσιν-Μάντισον, στο Τμήμα Νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου της Γενεύης και στο Εργαστήριο Ύπνου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της ελβετικής πόλης.

Κάθε φορά που εμφανιζόταν μια διακριτή εγκεφαλική δραστηριότητα, οι επιστήμονες ξυπνούσαν τους συμμετέχοντες και τους ρωτούσαν αν ονειρεύονταν και τι θυμούνταν από τα όνειρά τους. Με τον τρόπο αυτό, διαπιστώθηκε μια στενή σχέση ανάμεσα στα όνειρα και στα μειωμένα κύματα χαμηλής συχνότητας κύματα σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου. Έχοντας εντοπίσει αυτή την περιοχή, οι ερευνητές ήταν στη συνέχεια σε θέση -βλέποντας την εγκεφαλική δραστηριότητα- να προβλέψουν με ακρίβεια περίπου 90% αν κάποιος έβλεπε όνειρο. Έτσι, διαπίστωσαν ότι τα όνειρα δεν συνοδεύουν μόνο τη φάση REM του ύπνου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, ένας άνθρωπος ονειρεύεται στο 95% του ύπνου REM και στο 71% του μη-REM ύπνου.

Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι όταν κανείς θυμάται τα όνειρά του αργότερα, υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, που σχετίζεται με τη μνήμη. Συνεπώς η εγκεφαλική περιοχή ανάμνησης ενός ονείρου είναι διαφορετική από την περιοχή δημιουργίας του ονείρου.

Οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι, μεταξύ άλλων, η νέα «χαρτογράφηση» των ονείρων θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η αϋπνία και οι εφιάλτες, αλλά επίσης στην κατανόηση του σκοπού των ονείρων. 

(Πηγή: tanea.gr)

Συνέχεια»

Έρευνα: Τα μυρμήγκια μεταφέρουν τους «τραυματίες» πίσω στη βάση τους

Δεν φροντίζουν μόνο οι άνθρωποι να μαζέψουν τους τραυματίες τους από το πεδίο της μάχης, αλλά και τα μυρμήγκια, που μεταφέρουν τους πληγωμένους «στρατιώτες» τους πίσω στη βάση τους. Είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται κάτι τέτοιο σε έντομα.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν αυτή τη μοναδική και ασυνήθιστα ανθρώπινη συμπεριφορά σε μεγάλα μαύρα αφρικανικά μυρμήγκια που συχνά διεξάγουν επικές μάχες με τερμίτες. Πρόκειται για το είδος Matabele (Megaponera analis) που ζει στην υποσαχάρια Αφρική και φθάνει σε μήκος τα δύο εκατοστά. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γερμανό εντομολόγο Έρικ Φρανκ του Πανεπιστημίου του Βίρτσμπουργκ, που έκαναν τις παρατηρήσεις τους με υπέρυθρες κάμερες στο Εθνικό Πάρκο Κομόε της Ακτής Ελεφαντοστού και τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", δήλωσαν ότι αν και αυτή η συμπεριφορά ξενίζει για κοινωνικά έντομα που συνήθως αντιμετωπίζουν τα άτομα ως αναλώσιμα, μπορεί να εξηγηθεί.

«Δεν πρόκειται για αλτρουιστική συμπεριφορά. Τα μυρμήγκια δεν βοηθούν τους τραυματισμένους από την καλή τους καρδιά, αλλά επειδή υπάρχει ένα ξεκάθαρο όφελος για όλη την αποικία τους. Τα τραυματισμένα μυρμήγκια στο μέλλον θα συμμετάσχουν ξανά στις επιδρομές τους και θα παραμείνουν λειτουργικά μέλη της κοινωνίας τους. Το καλό για το άτομο, η σωτηρία του τραυματία, είναι επίσης το καλό για την αποικία», δήλωσε ο Φρανκ. Δύο έως τέσσερις φορές κάθε μέρα, τα μυρμήγκια Matabele στέλνουν μεμονωμένους ανιχνευτές για να βρουν τις φωλιές των τερμιτών. Όταν τις βρουν, ένας στρατός 200 έως 500 μυρμηγκιών ξεκινά σε φάλαγγα που φθάνει τα 50 μέτρα, για να κάνει επιδρομή και να σκοτώσει τερμίτες.

Όταν ένα μυρμήγκι ακρωτηριασθεί (χάνοντας ένα ή δύο από τα έξι πόδια του) ή τραυματισθεί, εκκρίνει τις χημικές ουσίες φερομόνες για να ειδοποιήσει τα άλλα μυρμήγκια ότι χρειάζεται βοήθεια. Στο τέλος της μάχης, τα μυρμήγκια μεταφέρουν στις πλάτες τους πίσω στη φωλιά τους τόσο τους τραυματίες τους όσο και τους νεκρούς τερμίτες. Κατά μέσο όρο μεταφέρονται τρία τρυματισμένα μυρμήγκια μετά από κάθε επιδρομή. Συνήθως τα τραυματισμένα μυρμήγκια (το 95%) ανακάμπτουν μέσα σε ένα 24ωρο, καμία φορά ακόμη και σε λιγότερο από μια ώρα, και είναι έτοιμα για νέες επιδρομές - ακόμη και κουτσά.

Παρόμοια συμπεριφορά διάσωσης τραυματισμένων έχει παρατηρηθεί και σε πιο εξελιγμένα θηλαστικά ζώα, όπως οι πίθηκοι, οι μαϊμούδες, οι ελέφαντες, οι αρουραίοι και τα δελφίνια.

(πηγή: kathimerini.gr)

Συνέχεια»

Ένα «κόσκινο» από γραφένιο μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο

Ελπίδες για έναν αποτελεσματικό και προσιτό οικονομικά τρόπο αντιμετώπισης της λειψυδρίας αφήνει η έρευνα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Χρησιμοποιώντας μία χημική ένωση του γραφενίου, οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα φίλτρο το οποίο κατακρατά από το θαλασσινό νερό όλα τα άλατα που το καθιστούν μη πόσιμο, με συνέπεια στη συνέχεια να μπορεί να καταναλωθεί από τον άνθρωπο.

Παρόλο που και άλλες ομάδες έχουν αναπτύξει στο παρελθόν ανάλογα φίλτρα με την ίδια «πρώτη ύλη», δηλαδή οξείδιο του γραφενίου, οι ερευνητές από το Μάντσεστερ κατάφεραν να βρουν έναν τρόπο ώστε η μεμβράνη τους να μην καταστρέφεται όταν έρχεται σε επαφή με το θαλασσινό νερό.

Το πρόβλημα, το οποίο αντιμετώπισαν αρχικά και οι Βρετανοί επιστήμονες, είναι πως τα φίλτρα διογκώνονταν ελαφρώς. Επομένως, δεν μπορούσε να κατακρατήσει όλα τα άλατα που πρέπει να αφαιρεθούν από το θαλασσινό νερό για να γίνει πόσιμο.

Πιο συγκεκριμένα, η διόγκωση της μεμβράνης έχει σαν αποτέλεσμα να περνούν από τους πόρους της τα μικρότερα μόρια αλάτων. Επομένως, μπορούσε να μπλοκάρει τη διέλευση μόνο των μεγαλύτερων ιόντων ή μορίων.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν μία τεχνική ώστε το φίλτρο να μην διογκώνεται πλέον. Έτσι, όπως αναφέρουν σε άρθρο τους που δημοσιεύθηκαν χθες στο επιστημονικό περιοδικό Nature Nanotechnology, μπορούν πλέον να ελέγχουν με μεγάλη ακρίβεια τη διάμετρο των πόρων της μεμβράνης, ώστε να κατακρατά τα επιθυμητά άλατα.

Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν πως, μέχρι το 2025, το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού θα έχει περιορισμένη πρόσβαση σε νερό. Ακόμη χειρότερα, το πρόβλημα της λειψυδρίας αναμένεται να γίνει ολοένα και πιο οξύ στο μέλλον, καθώς η κλιματική αλλαγή αναμένεται να περιορίσει τα υδατικά αποθέματα σε πολλές περιοχές του πλανήτη.

Έτσι, η τεχνολογία των Βρετανών επιστημόνων υπόσχεται να φέρει την επανάσταση στην αφαλάτωση. Μάλιστα, καθώς μία μονάδα που θα την αξιοποιεί θα μπορεί να έχει μικρότερη κλίμακα από τα σημερινά εργοστάσια αφαλάτωσης, θα βοηθήσει να αντιμετωπισθεί η λειψυδρία σε χώρες που δεν έχουν τα κεφάλαια να κάνουν επενδύσεις σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας θαλασσινού νερού.

Όταν τα κοινά άλατα βρίσκονται διαλυμένα στο νερό, τότε τα ιόντα τους έλκουν μόρια του νερού, που δημιουργούν γύρω τους ένα «κέλυφος». Η μεμβράνη από οξείδιο του γραφενίου εκμεταλλεύεται αυτό το φαινόμενο, αφού οι πόροι της έχουν τέτοιο μέγεθος ώστε να μην αφήνουν τα άλατα να περάσουν.

Από την άλλη μεριά, όχι μόνο τα μόρια νερού διέρχονται ανενόχλητα, αλλά και βγαίνουν με μεγάλη ροή. Επομένως, το «κόσκινο» είναι ιδανικό για εφαρμογές αφαλάτωσης.

Ο καθηγητής Ραούλ Ναΐρ από το πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ που συμμετείχε στην έρευνα μίλησε για ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση βελτίωσης της απόδοσης της αφαλάτωσης. «Αποδείξαμε επίσης ότι υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες για την εφαρμογή της συγκεκριμένης προσέγγισης σε μεγάλη κλίμακα, αλλά και για τη μαζική παραγωγή της μεμβράνης γραφενίου με το μέγεθος των πόρων που απαιτείται», λέει στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Συνέχεια»