Κρίση; Σίγουρα. Κι όμως, κάποιοι καλλιτέχνες κινούνται στην αντίθετη τροχιά. Στη ζώνη της δημιουργίας και της φαντασίας με εργαλείο και βάση το animation, δηλαδή τις ταινίες με την κινούμενη εικόνα...Κι αν η θερινή σύναξη των απανταχού οπαδών και δημιουργών των ταινιών animation είναι το Φεστιβάλ Animasyros στην Ερμούπολη, να που και ο χειμώνας έχει το δικό του ραντεβού.
Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Tαινιών Animation της Αθήνας είναι εδώ, οι συμμετοχές νέων δημιουργών φέτος ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο και η δίψα για καλλιτεχνική έκφραση - και μέσω των μεικτών τεχνικών του animation - είναι εμφανής.
Επίσης, η θεματογραφία αντλεί υλικό από σύγχρονα θέματα και αναπαριστά πλευρές και όψεις του συλλογικού βίου και των προβλημάτων μας. Ετσι δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και περίπλοκα θέματα όπως η οικονομική κρίση, το γυναικείο σώμα, ο πόλεμος, ο Τρίτος Κόσμος αποτελούν τις σεναριακές ιδέες για ταινίες animation.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: animation σημαίνει κινηματική παραστασιογραφία. Και είναι μια εξελιγμένη, μεικτή τέχνη με τις νέες τάσεις της, τις παραδόσεις της και την κάθε φορά θεματογραφία της.
Διεθνώς στο animation τα πρωτεία κατέχει η Γαλλία αφού το γαλλικό κράτος είναι το πιο ανοιχτό στη χρηματοδότηση και την ενθάρρυνση παραγωγών και συμπαραγωγών ταινιών νέων δημιουργών. Μεγάλη είναι όμως και η παράδοση της Πολωνίας, της Τσεχίας (με προϊστορία στις κούκλες και στο μαύρο χιούμορ) και της Αγγλίας.
Στην Ελλάδα, παρά τα χαράτσια, τους φόρους και τα άλλα δεινά, φαίνεται να ανθεί το animation, κυρίως στο Διαδίκτυο λόγω μικρού κόστους.
Αρα η βασική τάση εδώ είναι οι απολύτως ανεξάρτητες παραγωγές των δημιουργών (σχεδόν απολύτως αυτοχρηματοδοτούμενες) με εργαλείο τα κομπιούτερ και τα Mac. Ταυτόχρονα αποτελεί εξαίρεση ο Παναγιώτης Ράππας αφού επιλέγει να εργαστεί στην Ελλάδα, παρά τις διεθνείς του επιτυχίες. Η μικρού μήκους ταινία τρισδιάστατων κινουμένων σχεδίων «The Periwig Maker» στην οποία συμμετείχε με την εταιρεία Time lapse (που δημιούργησε με τον Νάσο Βακάλη) ήταν υποψήφια για Οσκαρ στην κατηγορία της, το 1999, ενώ τον επόμενο χρόνο ήταν επίσης υποψήφια στα βρετανικά BAFTA.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, μάλιστα, προβάλλεται η ταινία του Ράππα «Η πηγή της νιότης» - πρωτοπαίχτηκε το 2011 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών - που βασίστηκε σ' ένα παραμύθι του Λευκάδιου Χερν, του επονομαζόμενου και Καζαντζάκη των Ιαπώνων ή πιο απλά του ανθρώπου που μύησε τους Δυτικούς στην ιαπωνική λογοτεχνία.
Πλάι στον Ράππα, δεκάδες νέοι δημιουργοί ταινιών animation θα κάνουν φέτος το πρώτο δικό τους βήμα. Περισσότεροι από ποτέ, εν μέσω κρίσης... Πηγή: tanea.gr
