Για τον μέσο άνθρωπο τα διαστημικά ταξίδια μάλλον αποτελούν ένα αποκύημα της επιστημονικής φαντασίας ή έστω κάτι μακρινό και αδιάφορο μπροστά στις έγνοιες της καθημερινότητας. Η επιτυχία της ανθρωπότητας όμως πάντοτε στηριζόταν στην ικανότητά της να καινοτομεί και να υπερβαίνει φαινομενικά αξεπέραστα όρια.Αυτήν ακριβώς τη φιλοδοξία ενσαρκώνει το πενταετές «Σχέδιο Ίκαρος», που ξεκίνησε επίσημα στις 30 Σεπτεμβρίου 2009 στο Λονδίνο, με πρωτοβουλία της Βρετανικής Διαπλανητικής Εταιρείας. Πρόκειται για τον «απόγονο» του «Σχεδίου Δαίδαλος», μιας επιστημονικής προσπάθειας της δεκαετίας του ‘70 που συμπέρανε πως μελλοντικά θα είναι θεωρητικά εφικτή η κατασκευή ενός υπερ-διαστημοπλοίου το οποίο θα είναι ικανό όχι μόνο για ταξίδια εντός των συνόρων του ηλιακού μας συστήματος αλλά και προς κοντινά αστέρια!
Σκοπός του «Σχεδίου Ίκαρος» είναι να κάνει το επόμενο βήμα, καταλήγοντας σε συγκεκριμένες θεωρητικές αλλά και πρακτικές προτάσεις για τον τεχνικό σχεδιασμό ενός τέτοιου μη επανδρωμένου διαστημοπλοίου το οποίο θα προεκτείνει κατά λίγα έτη... φωτός τα σχέδια της ανθρωπότητας. Πρόθεση της ερευνητικής ομάδας είναι να παρουσιάσει προτάσεις οι οποίες θα χρησιμεύσουν για την υλοποίηση αυτού του έργου μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα.
Αναμφίβολα πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, όχι όμως αδύνατο σύμφωνα με τον διδάκτορα κοσμολογίας και πρώην ερευνητή της NASA Αλέξανδρο Τζιόλα, τον έλληνα επικεφαλής του σχεδίου. Για τον Τζιόλα η επιτυχία αυτής της προσπάθειας είναι ένας στόχος που υπερβαίνει το προσδόκιμο ζωής αρκετών γενεών και χρειάζεται να στηριχθεί από μια αφοσιωμένη επιστημονική κοινότητα που θα πιστέψει πραγματικά στην επιτυχία, δίνοντας στο είδος μας τη δυνατότητα να εξασφαλίσει την επιβίωσή του πέρα από τα όρια της Γης.
Αρχικός σκοπός είναι ένα διαστρικό ταξίδι έως το διπλό άστρο Άλφα του Κενταύρου (Alpha Centauri), το πλησιέστερο αστέρι στον πλανήτη μας, πέραν του Ήλιου, που βρίσκεται σε απόσταση 4,4 ετών φωτός περίπου. Ο Τζιόλας πάντως δεν διστάζει να ομολογήσει πως σε περίπτωση που ανακαλυφθούν πιθανώς κατοικήσιμοι εξωπλανήτες που να μοιάζουν με τη Γη, τότε πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε αυτούς τους προορισμούς, έστω κι αν κινούνται κοντά σε άστρα που βρίσκονται μέχρι και 22 έτη φωτός μακριά.
Βεβαίως, άνθρωποι σαν τον Τζιόλα ακόμη αποτελούν μια ηχηρή μειονότητα στην επιστημονική κοινότητα, καθώς οι περισσότεροι αστροφυσικοί και μηχανικοί συμφωνούν που η ανθρωπότητα απέχει τουλάχιστον 200 χρόνια από την τεχνογνωσία που θα καθιστούσε το διαστρικό ταξίδι εφικτό.
Παρ’ όλα αυτά το «Σχέδιο Ίκαρος» έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον οργανώσεων που μόνο αμελητέες δεν είναι, κυριότερος σύμμαχος η DΑRPA (Defense Advanced Research Projects Agency) του Πενταγώνου των ΗΠΑ, η οποία εφηύρε τον πρόδρομο του σημερινού ίντερνετ πριν από τέσσερις περίπου δεκαετίες. Η DARPA πρόσφατα διέθεσε 500.000 δολάρια σε ένα πρόγραμμα συνεργασίας με το «Ίκαρος» και φιλοδοξεί να πετύχει την πρώτη, επανδρωμένη μάλιστα, διαστρική πτήση κατά την επόμενη εκατονταετία. Ένα είναι σίγουρο πάντως, ο αγώνας δρόμου έχει ξεκινήσει και μόνο ο χρόνος θα δείξει πότε η επιστήμη θα ξεπεράσει την επιστημονική φαντασία. Πηγή: skai.gr
