Το πρώτο εξωγήινο ουράνιο τόξο στην Αφροδίτη

Ομάδα γερμανών ερευνητών εντόπισε για πρώτη φορά εκτός της Γης, συγκεκριμένα στην Αφροδίτη, ένα ουράνιο τόξο. Ο λόγος για ένα σπάνιο τύπο ουράνιου τόξου που στα αγγλικά ονομάζεται “glory”, αλλά στα ελληνικά χρησιμοποιείται ο όρος “διπλό ουράνιο τόξο”. Οι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Έρευνας του Ηλιακού Συστήματος Max Planck στη Γερμανία μελέτησαν δεδομένα και καταγραφές της ευρωπαϊκής αποστολής Venus Express που εξερευνά την Αφροδίτη και σε μια από αυτές εντόπισαν το εντυπωσιακό φαινόμενο.

Η διαφορά του “συνηθισμένου” ουράνιου τόξου με το “διπλό” είναι ότι το τελευταίο είναι πολύ μικρότερο και αποτελείται από διαφορετικού χρώματος ομόκεντρους δακτύλιους γύρω από ένα φωτεινό κέντρο. Επίσης, είναι πιο εύκολο να δούμε το ουράνιο τόξο, ενώ το “glory” μπορεί να φανεί μόνο όταν ο θεατής τοποθετείται ανάμεσα στα σωματίδια των σύννεφων που αντανακλούν το ηλιακό φως και τον ήλιο.

Στην περίπτωση του “glory”, πρόκειται στην ουσία για δύο ουράνια τόξα που εμπλέκονται μεταξύ τους. Το εσωτερικό ουράνιο τόξο είναι πιο φωτεινό, για αυτό και ονομάζεται πρωτεύον ουράνιο τόξο. Τα χρώματα στα δυο ουράνια τόξα είναι αντίθετα, δηλαδή, στο πρωτεύον τόξο εσωτερικά βρίσκεται το ιώδες και εξωτερικά το ερυθρό χρώμα, ενώ στο δευτερεύον τόξο υπάρχει το ερυθρό στο εσωτερικό και το ιώδες στο εξωτερικό του τόξου.

Οι δύο αυτές διαφορές οφείλονται στο γεγονός ότι στο πρωτεύον ουράνιο τόξο η ηλιακή ακτίνα αντανακλάται στο εσωτερικό της σταγόνας βροχής μια φορά, ενώ στο δευτερεύον τόξο υπάρχουν δύο διαδοχικές εσωτερικές ανακλάσεις, με αποτέλεσμα μικρότερη φωτεινότητα και αντιστροφή των ακραίων χρωμάτων του ηλιακού φάσματος.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τις εικόνες του ουράνιου τόξου για να υπολογίσουν το γενικό μέγεθος των σωματιδίων των συννέφων. Ήταν καθορισμένο ότι η διάμετρός τους ήταν 1,2 μικρόμετρα, μέγεθος αντίστοιχο μιας ανθρώπινης τρίχας. Επίσης παρατήρησαν διαφορετικούς βαθμούς φωτεινότητας στους δακτύλιους του “glory” για το οποίο δηλώνουν ότι είναι ένα φαινόμενο μη αναμενόμενο από σύννεφα τα οποία αποτελούνται από νερό και θειικό οξύ. Αυτό σημαίνει ότι η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης ποικίλει σε σύνθεση σε σχέση με αυτό που πιστεύαμε πριν από αυτή την ανακάλυψη, δημοσιευμένη στην επιθεώρηση “Icarus”. Πηγή: econews.gr