Η μελέτη, που εστίασε στο γονιδίωμα 38 διαφορετικών θηλαστικών, καταδεικνύει ότι παθογόνοι μικροοργανισμοί, των οποίων η ύπαρξη χρονολογείται από την εποχή των δεινοσαύρων, έχουν βρει «καταφύγιο» στο κληρονομήσιμο ανθρώπινο DNA.
Η μελέτη συνιστά μία ακόμη προσπάθεια να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου DNA. Άλλωστε, μόλις το 1,5% του γονιδιώματός μας περιέχει την κωδικοποιημένη γενετική μας ταυτότητα, το υπόλοιπο έχει είτε άγνωστη λειτουργία είτε παρασιτική προέλευση.
Χαρακτηριστικά, ένας από τους «μαθουσάλες» ιούς εισέβαλε στο γενετικό υλικό ενός αρχαίου ζώου, που αποτελεί μέρος πολλών εξελικτικών γραμμών, και βρέθηκε στο γονιδίωμα των περισσότερων θηλαστικών που περιλήφθηκαν στη μελέτη.
Ένας άλλος ιός μόλυνε ένα πρώιμο ανθρωποειδές, και συνεπώς βρέθηκε να επιβιώνει μέχρι σήμερα σε πιθήκους και ανθρώπους.
Η έρευνα εγείρει το εντυπωσιακό ενδεχόμενο το ανθρώπινο DNA να λειτουργεί ως περιβάλλον που επιτρέπει, ή ακόμα ευνοεί, την εξέλιξη ιών με το πέρασμα χρόνου. Παρά ταύτα, οι αρχαίοι ιοί δεν προκαλούν κάποιο γνωστό κίνδυνο για τους ανθρώπους ξενιστές. Αντίθετα, κάποιοι συνυπάρχουν συμβιωτικά με τον οργανισμό, συμβάλλοντας στην εύρυθμη λειτουργία του.
Επιπλέον, οι ιοί έχουν χάσει τη βασική ικανότητα να μετακινούνται παρασιτικά από κύτταρο σε κύτταρο, έχοντας εξελιχθεί προκειμένου να αναπαράγονται μαζικά στο πλαίσιο ενός κυττάρου ξενιστή.
«Αυτή είναι η ιστορία μίας επιδημίας [που εξελίσσεται] στο γονιδίωμα του κάθε ζώου, λαμβάνει χώρα εδώ και 100 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται σήμερα», δήλωσε στο BBC ο Δρ. Ρόμπερτ Μπέλσο, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Μαθαίνοντας τους κανόνες αυτού του αρχαίου παιχνιδιού θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το ρόλο [των ιών] στην υγεία και την αρρώστια», προσέθεσε ο επικεφαλής της έρευνας Γκνίκας Μαγκιορκίνις, εξηγώντας ότι «ο εντοπισμός κίνησης ή πρωτεϊνών [που παράγονται από τους ιούς]» μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση καρκίνων ή μολύνσεων. Πηγή: skai.gr
