Οι Σαάμι που ζουν στις ακτές της λίμνης, μαντεύουν με τις «μεταμορφώσεις» του ουρανού της Αρκτικής, όπως εμείς κάνουμε σπίτι μας αναποδογυρίζοντας το φλιτζάνι του καφέ.
Ολόκληρη η βόρεια πολική περιοχή της Ρωσίας, βλέπει αυτό το ασυνήθιστα όμορφο φυσικό φαινόμενο. Πολλοί είναι οι κυνηγοί που συρρέουν στη ζώνη, με στόχο τους να «κατακτήσουν» τις απέραντες εκτάσεις της Γιακουτίας, της Τσουκότκα και του Κρασνογιάρσκ.
—Μούρμανσκ
Στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου Κόλα ο επισκέπτης της πολικής ζώνης μπορεί να απολαύσει το βόρειο σέλας μέχρι και 200 φορές το χρόνο. Το κύριο μέρος της χερσονήσου βρίσκεται πάνω από τον αρκτικό κύκλο. Για το λόγο αυτό, ο ήλιος το καλοκαίρι για ενάμιση μήνα μένει στον ορίζοντα και στη διάρκεια του χειμώνα έχει πολική νύχτα διαρκείας. Στη Λαπωνία, οι ντόπιοι υποδέχονται το βόρειο σέλας σε χώρους παγανιστικής παράδοσης, που περιβάλλονται από δένδρα 600 ετών, ειδωλολατρικά μνημεία των Σαάμι και ιερές λίμνες.
Η καλύτερη στιγμή για να παρατηρήσει κάποιος το φαινόμενο είναι από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο ή από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο. Τις περιόδους αυτές, η φλογερή λάμψη που τρεμοπαίζει στον ουρανό μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες έως αρκετές ημέρες. Το πιο κοινό χρώμα των φωτεινών γλωσσών είναι το ανοιχτό πράσινο, το κόκκινο και ενίοτε το μωβ.
—Σεβεροντβίνσκ
Το κέντρο της πυρηνοκίνητης ναυπηγικής βιομηχανίας στη Ρωσία, «παλεύει» για να αποκτήσει το καθεστώς της «πόλης των επιστημών». Το Σεβεροντβίνσκ προσελκύει τους ταξιδευτές του βορρά, διαθέτοντας έναν από τους φωτεινότερους ουρανούς βόρειου σέλαος, στο δυτικό τμήμα της Ρωσίας. Η πόλη, βρίσκεται κοντά στο Αρχάγγελσκ και παρέχει περισσότερες ευκαιρίες για τη μελέτη των φαινομένων της φύσης, απ’ ότι η πρωτεύουσα της περιφέρειας. Για να δείτε το σώου από τις φωτεινές, πράσινο – κόκκινες λάμψεις στο χειμωνιάτικο ουρανό του ρώσικου βορρά, δεν χρειάζεται να βγείτε έξω από την πόλη.
—Νέα Γη
Μετά από την έκδοση της απαραίτητης ειδικής άδειας, μπορείτε να πάτε στο αρχιπέλαγος της Νέας Γης, που σήμερα κατοικούν περίπου 3.000 άτομα, ως επί το πλείστον, είναι στρατιωτικοί και εργάτες οικοδομής. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, στη διάρκεια του 20ου αιώνα, στην περιοχή του αρχιπελάγους διεξάγονταν πυρηνικές δοκιμές. Εδώ, για πρώτη φορά δοκιμάστηκε η διάσημη βόμβα – Τσάρος AN602, η πιο ισχυρή έκρηξη υδρογονοβόμβας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις πολικές νύχτες, τα περισσότερα νησιά χρησιμοποιούνται για τη βοσκή ταράνδων που μετακινούνται κάτω από τις πορφυρές ακτίνες του Aurora Borealis.
—Ναριάν-Μαρ
«Αν δεις το βόρειο σέλας, μη διανοηθείς να σφυρίξεις! Αμέσως εξαφανίζεται», λένε οι κάτοικοι της Ναριάν-Μαρ, πρωτεύουσας της Αυτόνομης περιοχής Νένετς, στα βόρεια της Ρωσίας. Στην πόλη υπάρχει ένα μνημείο αφιερωμένο στην πρώτη ρώσικη πόλη που χτίστηκε στην Αρκτική, το Πουστοζιόρσκ, με έτος ίδρυσης το 1499. Το 16ο αιώνα ήταν ένα σημαντικό φυλάκιο της Ρωσίας στον βορρά και στη Σιβηρία, και συχνά χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας και φυλάκισης. Εδώ κάηκε στην πυρά, μια εξέχουσα προσωπικότητα των παλαιών πιστών, ο πρωτόπαπας Αββακούμ, που θεωρείται ιερομάρτυρας. Με την έναρξη του 18ου αιώνα, οπότε άνοιξαν πιο βολικές διαδρομές περάσματος από τα Ουράλια Όρη στη Σιβηρία, η πόλη έχασε την σημασία της και κατά τον 20ο αιώνα εξαφανίστηκε τελείως. Σήμερα, στα περίχωρα της Ναριάν-Μαρ έχει μεταφερθεί τμήμα της εκκλησίας της παλιάς πόλης Πουστοζιόρσκ, που έχει διατηρήσει κάποια μορφή του αρχικού ναού. Για το βόρειο σέλας και τους θρύλους της πόλης-φάντασμα, αξίζει να έρθετε στο Ναριάν-Μαρ, στις αρχές του φθινοπώρου.
—Σάλεκχαρντ
Το Σάλεκχαρντ είναι η μοναδική πόλη στον κόσμο, που βρίσκεται μέσα στον αρκτικό κύκλο. Οι λάμψεις του βόρειου σέλαος φαίνονται παντού. Η ζωή στην πόλη γυρίζει γύρω από το πανέμορφο φυσικό φαινόμενο. Το όνομα «Βόρειο Σέλας» έχει δοθεί σχεδόν παντού: Στα σούπερ μάρκετ, σε κινηματογράφους, στα τοπικά μέσα ενημέρωσης και φυσικά στις τουριστικές εταιρείες. Αρκεί να βγει κανείς λίγο έξω από την πόλη, στην τούνδρα του βορρά, για να δει τις καταπληκτικές πράσινες λάμψεις στον ουρανό, τις οποίες οι ντόπιοι αποκαλούν «νγερ χαρπ» («το φως των νεκρών»). Οι Νένετς πιστεύουν ότι τις κρύες νύχτες του χειμώνα, οι ψυχές των προγόνων τους, βγαίνουν στην τούνδρα για κυνήγι.
—Ντίξον
Το χωριό Ντίξον, βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα της περιφέρειας Κρασνογιάρσκ. Ένα μέρος του οικισμού βρίσκεται στην ηπειρωτική χώρα, και το υπόλοιπο, στο νησί με το ίδιο όνομα, που χωρίζεται από την στεριά με πορθμό πλάτους χιλίων πεντακοσίων μέτρων. Είναι το βορειότερο λιμάνι της Ρωσίας και στο νησί λειτουργεί αεροδρόμιο. Ο Βόρειος Πόλος είναι μόνο δύο ώρες πτήσης μακριά. Τον Αύγουστο η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 6 βαθμούς C. Στην περιοχή ή ηλιοφάνεια δεν είναι περισσότερο από 30 ημέρες, αλλά τις μέρες αυτές, οι 632 κάτοικοι του νησιού, απολαμβάνουν μια εκπληκτικά λευκή πολική αυγή.
—Ντουντίνκα
Η Ντουντίνκα βρίσκεται βόρεια του αρκτικού κύκλου και θερμοκρασίες άνω του μηδενός παρατηρούνται εδώ μόνο τέσσερις μήνες το χρόνο. Οι χειμερινές θερμοκρασίες αγγίζουν ακόμα και τους -50C. Tο καλοκαίρι όμως, η υψηλότερη θερμοκρασία μπορεί να φτάσει τους 30C. Σε αυτούς που αποτολμούν να επισκεφθούν την πόλη, ανοίγεται μπροστά τους ένα συναρπαστικό αρκτικό τοπίο. Το ταξίδι αξίζει. Με την παρουσία του βόρειου σέλαος για περίπου 8 μήνες το χρόνο και την εντυπωσιακή θέα από παγοθραυστικά που πλέουν στη βόρεια θαλάσσια οδό.
—Ιγκάρκα
Στη ζώνη των μόνιμων πάγων της Αρκτικής (permafrost), στην ανατολική βόρεια περιοχή της περιφέρειας του Κρασνογιάρσκ, βρίσκεται η πόλη Ιγκάρκα. Είναι ένα λιμάνι στον ποταμό με το ίδιο όνομα, προς τιμήν ενός από τους κατοίκους της περιοχής, του ψαρά Γιεγκόρ Σιργιάεφ, του οποίου το όνομα έγινε η ονομασία της πόλης. Στη συνέχεια το «Γιεγκόρκα», παραφράστηκε σε «Ιγκάρκα» από τους ντόπιους.
Το χωριό ήταν ο τερματικός σταθμός των Βόρειων Σιδηροδρόμων, έργο του Ιωσήφ Στάλιν, που είχε σκοπό να ενώσει τις κοινότητες του αρκτικού βορρά με τη σιδηροδρομική σύνδεση Σάλεκχαρντ – Ιγκάρκα. Περπατήστε το «νεκρό δρόμο», έτσι λέγεται τώρα η διαδρομή που αποτελεί μέρος του υποχρεωτικού προγράμματος κάθε ταξιδιώτη που αναζητά την περιπέτεια. Την Ανοιξη και το Φθινόπωρο κάθε βράδυ στον ουρανό πάνω από την Τσουμ και την Ιγκάρκα, μπορείτε να παρατηρήσετε το σμαραγδένιο χρώμα του βόρειου σέλαος.
—Χατάνγκα
Σε μια από τις πιο βόρειες πόλεις της Ρωσίας, οι 2.960 κάτοικοι έχουν να σας δείξουν αρκετά αξιοθέατα. Από το πιο εκπληκτικά σημεία περιήγησης, είναι τα δύο μουσεία μαμούθ, ένα εκ των οποίων είναι υπόγειο, το νεκροταφείο πλοίων και το εγκαταλελειμμένο ορυχείο διαμαντιών. Εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη Ορθόδοξη εκκλησία στο βόρειο τμήμα της Ευρασίας: Ο ιερός ναός της Βαπτίσεως του Κυρίου. Κάθε μέρα, ο νυχτερινός πολικός ουρανός πάνω από την Χατάνγκα, φωτίζεται από το λαμπρό βόρειο σέλας, που έρχονται να δουν και να το απολαύσουν τουρίστες από όλη τη Ρωσία.
—Τίξι
Στο Τίξι μπορεί να πάει κανείς με απευθείας πτήση από την Μόσχα. Στην πόλη λειτουργεί αεροδρόμιο που συνδέει τις μεγάλες πόλεις της Ρωσίας με τους διασκορπισμένους οικισμούς της Γιακουτίας. Ο οικισμός ιδρύθηκε το 1930 στις 72 μοίρες βόρειο γεωγραφικό πλάτος, σαν σταθμός για χρήση από τους μετεωρολόγους, τους ναυτικούς και τους πιλότους των πολεμικών αεροσκαφών. Η νύχτα διαρκεί 2,5 χειμωνιάτικους μήνες και το ίδιο διαρκεί η πολική ημέρα. Το βόρειο σέλας εμφανίζεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό στις μέρες της εαρινής και της φθινοπωρινής ισημερίας, τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο.
—Μαγκαντάν
Το χρώμα του ουρανού αλλάζει εντελώς μόλις 15 χιλιόμετρα έξω από το Μαγκαντάν. Τα φώτα του ουρανού τρεμοπαίζουν, λάμψεις στις αποχρώσεις του πράσινου αντανακλούνται στις μάζες του χιονιού. Οι κάτοικοι του Μαγκαντάν λένε ότι το σέλας τους δίνει το «καλοκαίρι του χιονιού», χρωματίζοντας τα πάντα με φωτεινές πινελιές. Το Μαγκαντάν βρίσκεται στην Άπω Ανατολή, στην ακτή της θάλασσας του Οχότσκ. Βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την Αγία Πετρούπολη, αλλά οι ακραίες καιρικές συνθήκες και η παρουσία του βόρειου σέλαος, εξηγούνται από την παρουσία της κρύας θάλασσας και των βουνών. Το βόρειο σέλας μπορεί να το δει κανείς στο Μαγκαντάν συνήθως το Μάρτιο ή τον Απρίλιο, πριν από το πολικό καλοκαίρι.
—Νήσος Βράνγκελ
Το νησί Βράνγκελ, με τις ατελείωτες εκτάσεις αρκτικής τούνδρας, λειτουργεί σαν δρυμός και έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Το νησί βρίσκεται πάνω στον 180ο μεσημβρινό, στο σημείο που ενώνεται το ανατολικό και το δυτικό ημισφαίριο, και χωρίζει το νησί σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Η νήσος είναι ακατοίκητη. Οι δύο – τρεις οικισμοί που ήταν χτισμένοι εκεί κατά τον 20ο αιώνα, έχουν πλέον εγκαταλειφθεί. Για να φτάσετε στο πάρκο και να απολαύσετε το θέμα των βουβαλιών να βόσκουν στη τούνδρα, το βόρειο σέλας, τις φωτεινές λάμψεις να αντανακλώνται στα κρυσταλλικά πετρώματα και να μεταμορφώνονται, τη σιωπηρή αύρα από τις πόλεις – φαντάσματα, αρκεί να κάνετε μια εκδρομή στον ιδιαιτέρου κάλους δρυμό του νησιού. Πηγή: econews.gr
