Μένουμε συχνά έκπληκτοι από την ικανότητα των παιδιών να διαλέγουν, να χρησιμοποιούν και να «δαμάζουν» τις πιο εξελιγμένες τεχνολογικές καινοτομίες. Ακούμε ιστορίες από γονείς που ξέχασαν ανοιχτό στο σπίτι το tablet ή το laptop και μετά από λίγη ώρα βρήκαν το παιδί τους να παίζει παιχνίδια, να βλέπει παιδικά στο ίντερνετ και να κατεβάζει ταινίες και τραγούδια.Η θεωρεία ότι η νεότερη γενιά είναι εκ γενετής πιο επιδέξια με την τεχνολογία αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει έδαφος. Πρόσφατη έρευνα έδειξε πως το 71% των γονιών παραδέχεται ότι έχει ζητήσει τη βοήθεια του παιδιού του σε τεχνολογικά θέματα, όπως για παράδειγμα για να δημιουργήσει ένα προφίλ σε κάποιο από τα κοινωνικά δίκτυα ή να ρυθμίσει μία λειτουργία στην τηλεόραση του σπιτιού. Με άλλα λόγια, όσο οι γονείς είναι απασχολημένοι να εξασφαλίσουν τον άρτο τον επιούσιο στο οικογενειακό τραπέζι, τα παιδιά γίνονται οι τεχνολογικοί μας αφέντες.
Πώς και γιατί γίνεται όμως αυτό και γιατί ορισμένοι γονείς φαίνεται να παραδίδουν τα όπλα; Ειδικά όταν οι σύγχρονες διεπιφάνειες χρήστη γίνονται ολοένα και πιο απλές και -τουλάχιστον στη θεωρεία- εύχρηστες για όλους.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει κάποιος ότι τα παιδιά έχουν εκ γενετής τη συγκεκριμένη ικανότητα. «Απλά δεν φοβούνται να περιηγηθούν και να εξερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα,» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δρ. Mark Brosnan, λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ. Η προφανής εμπειρία των παιδιών δεν έχει καμία σχέση με το νεαρό της ηλικίας τους. Εάν χειρίζονται την οθόνη ενός tablet με τα τρία τους δάχτυλα, αυτό συμβαίνει επειδή έχουν δει ήδη κάποιον άλλο να το κάνει και όχι επειδή είναι έμφυτη κίνηση.
Υπάρχει σαφώς τεράστια διαφορά μεταξύ των υπολογιστών με Windows 95, πάνω στους οποίους έμαθαν πολλοί ενήλικες και των συσκευών αφής του 21ου αιώνα, που είναι σχεδιασμένες για να προσφέρουν περισσότερη ψυχαγωγία και επικοινωνία. Συνεπώς, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα παιδιά περνούν πολύ περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούν με αυτά από τους μονίμως απασχολημένους γονείς τους. Τα παιδιά, όταν πιάνουν στα χέρια τους μία συσκευή, μπαίνουν στον κόπο να την μάθουν, αφιερώνουν χρόνο σε αυτή, ασχολούνται μαζί της και συγκεντρώνουν πληροφορίες. Οι ενήλικες, όταν βλέπουν τους νεότερους να χειρίζονται με τόση ευκολία μία συσκευή, αμέσως εκφράζουν κάτι αποτρεπτικό. «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Νιώθω ότι είμαι εντελώς χαζός.»
Ο Δρ. Brosnan, σε μία μελέτη σχετικά με το άγχος και την τεχνολογία, βρήκε πως οι πιο σίγουροι, χαρούμενοι και λιγότερο αγχωμένοι με την τεχνολογία χρήστες είναι αυτοί άνω των 65 ετών, οι οποίοι έχουν συνταξιοδοτηθεί και έχουν αρκετό διαθέσιμο χρόνο για να ασχοληθούν με αυτή, χωρίς να νιώθουν πίεση. Με άλλα λόγια, η καλή σχέση με την τεχνολογία φαίνεται να είναι συνάρτηση του ελεύθερου χρόνου, κάτι που οι γονείς δεν έχουν ιδιαίτερα διαθέσιμο.
Κάποιος είχε πει πως όταν αφήνεις τα παιδιά σου να επιλέξουν μία συσκευή τεχνολογίας είναι σαν να δίνεις σε έναν κρατούμενο τα κλειδιά της φυλακής του. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για το σπίτι, μετά την αγορά ενός υπολογιστή, όπου είναι καθήκον των γονιών να είναι αρκετά ενημερωμένοι ώστε να μπορούν να επιβλέπουν τα παιδιά τους στη χρήση της τεχνολογίας. Εν τέλει όμως, τα παιδιά καταλήγουν να γνωρίζουν πολλά περισσότερα απ’ ό,τι ίσως θα έπρεπε.
Ορισμένοι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά τους είναι πανέξυπνα και πολύ πιο μπροστά από την ηλικία τους για να μπορούν να παίζουν στα δάχτυλα την τεχνολογία. Το πιθανότερο όμως είναι πως και άλλα παιδιά της ηλικίας τους έχουν αυτή την άνεση καθώς έχουν τον χρόνο, την τάση και την πρόσβαση στην τεχνολογία.
Εάν υπάρχει ένα μήνυμα που βγαίνει απ’ όλο αυτό, θα λέγαμε πως το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί ένα ταρακούνημα προς τους τεχνοφοβικούς γονείς ώστε να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο για να ενημερωθούν και να εξοικειωθούν με τις νέες τεχνολογίες, όχι μόνο για να διατηρείται η τεχνολογική τάξη στο σπίτι αλλά και γιατί το απαιτεί η κοινωνία ολοένα και περισσότερο. Πηγή: enet.gr
