Τον Σεπτέμβριο του 2007, ένα ανερχόμενο αστέρι της πολιτικής στην Αλάσκα καταπιάστηκε με την κλιματική αλλαγή. Εκείνο το καλοκαίρι, το στρώμα πάγου είχε πέσει στα χαμηλότερα επίπεδα από το 1979. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Αλ Γκορ είχε κερδίσει Όσκαρ για την ταινία του «Μια άβολη αλήθεια».Η στιγμή φαινόταν λοιπόν κατάλληλη για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Και η τότε κυβερνήτης της Αλάσκας Σάρα Πέιλιν –αυτή ήταν η πολιτικός– ανακοίνωσε τη συγκρότηση δύο επιτροπών για να το μελετήσουν. «Η κλιματική αλλαγή δεν είναι απλώς ένα περιβαλλοντικό ζήτημα», τόνισε. «Είναι ένα κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό ζήτημα που ενδιαφέρει όλους τους κατοίκους της Αλάσκας».
Η ενασχόλησή της με το κλίμα ήταν πρόσκαιρη. Όταν ανέλαβε να διεκδικήσει την αντιπροεδρία για λογαριασμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, δήλωσε ότι η επιστήμη του κλίματος είναι σκοτεινή.
Τα αίτια της κλιματικής αλλαγής διχάζουν την Αλάσκα, σημειώνει η Σούζαν Γκόλντενμπεργκ στην εφημερίδα Γκάρντιαν. Κανείς όμως δεν αμφισβητεί τα αποτελέσματά της. Η Αλάσκα θερμαίνεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Αμερικής, γεγονός που απειλεί ευθέως όσους ζουν από τη γη και τη θάλασσα.
«Εδώ στην Αλάσκα, όλοι συμφωνούν για την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής, αφού τη βλέπουν», λέει ο Ντάγκλας Κόζι, ένας βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας, στο Άνκορατζ. «Η αντιπαράθεση αφορά τα αίτιά της».
Η αντιπαράθεση αυτή, που έχει έντονο πολιτικό χαρακτήρα, εμποδίζει τη λήψη μέτρων για την προστασία των ανθρώπων που θα υποστούν τις συνέπειες.
Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Πέιλιν, οι επιτροπές που συγκροτήθηκαν ανέλαβαν διάφορες αποστολές. Η μία αναζήτησε τρόπους να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την πετρελαϊκή βιομηχανία και άλλους τομείς της Αλάσκας. Μια άλλη ανέλαβε να προστατεύει την υποδομή από τις πλημμύρες, τη διάβρωση και τις θύελλες. Η βουλή αποφάσισε να διατεθούν 12 εκατομμύρια δολάρια για την προστασία των χωριών όπου ζουν ιθαγενείς από την κλιματική αλλαγή.
Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν πλέον σταματήσει. Ο διάδοχος της Πέιλιν, ο Σον Πάρνελ, αποφάσισε να διακόψει την εργασία των επιτροπών.
Οι αξιωματούχοι στην Αλάσκα εξακολουθούν πάντως να προετοιμάζονται για μια εποχή όπου η ναυσιπλοΐα δια μέσου του πόλου διπλασιάζεται κάθε χρόνο και ο ανταγωνισμός για τα αποθέματα πετρελαίου, άνθρακα, ψευδαργύρου και χαλκού εντείνεται. Συνειδητοποιούν επίσης το μεγάλο κόστος που έχει η θέρμανση της Αρκτικής. Η πολιτεία δαπανά 10 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για την επισκευή των δρόμων που καταστρέφονται από την τήξη των πάγων. Παρόλα αυτά, ο βοηθός κυβερνήτη της πολιτείας Μεντ Τρέντγουελ μιλά για την κλιματική αλλαγή σε κλίμακα 10.000 ετών…
Ο Λάρι Χάρτιγκ, επικεφαλής της περιβαλλοντικής υπηρεσίας της Αλάσκας, δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρει η συζήτηση για τα αίτια της κλιματικής αλλαγής και προσπαθεί να επικεντρωθεί στα αποτελέσματά της. Ο Τομ Τζον όμως, ένας από τους παλιότερους κυνηγούς του Νιούτοκ, δεν μπορεί να διαχωρίσει τα δύο. Όταν ήταν νεότερος, υπήρχε ένας ρυθμός στις εποχές. Κάθε μήνας αντιστοιχούσε και σε διαφορετική κατηγορία ζώων που κυνηγούσε ή ψάρευε. Τα σχήματα αυτά, όμως, έχουν πλέον καταρρεύσει. Ο συνήθειες των ζώων έχουν αλλάξει. Κι αν οι φώκιες εξακολουθούν να αφθονούν, άλλα θηλαστικά σπανίζουν. «Ο χειμώνας έρχεται αργά, γύρω στον Νοέμβριο», λέει. «Και το χιόνι είναι σκληρότερο. Προσπαθώ να σκάψω με το φτυάρι, αλλά είναι σαν τσιμέντο».
Υπάρχουν κι άλλες αλλαγές στη ζωή του Τζον: βραχύτεροι και θερμότεροι χειμώνες, πρόωρη άνοιξη και άνοδος της στάθμης των υδάτων που μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση του Νιούτοκ κάτω από τον ποταμό Νίνγκλικ. Ήδη τα γύρω χωριά προσπαθούν να μεταφερθούν σε απόσταση 12 χιλιομέτρων ώστε να μην εξαφανιστούν.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να προσδιορίσουν την ημερομηνία κατά την οποία η Αρκτική θα χάσει εντελώς τους πάγους της. Παλιότερα πίστευαν ότι αυτό θα συμβεί μετά τα μέσα του αιώνα, αλλά τώρα το τοποθετούν γύρω στο καλοκαίρι του 2030. . . Τα χιόνια θα σχηματίζονται βέβαια και πάλι τον χειμώνα, αλλά θα είναι λεπτότερα. «Είμαστε ο πρώτος πληθυσμός που βλέπει τις τεράστιες αλλαγές που σημειώνονται», λέει η Πατρίτσια Κόχραν, διευθύντρια της Επιστημονικής Επιτροπής της Αλάσκας. «Και δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να ξεφύγεις...» Πηγή: nooz.gr
