Το πόρισμα της πρωταρχικής έρευνας του δρ. Φρομ, που αφορά μέλος της οικογένειας της μουστάρδας, επιβεβαίωσε αυτό που έχουν παρατηρήσει πολλοί επαγγελματίες και ερασιτέχνες κηπουροί: η ταλαιπωρία των φυτών τα βοηθά να προσαρμοσθούν και να επιβιώσουν από τους κινδύνους της μεταφύτευσης.
Ο δρ. Φρομ αρνήθηκε να αποκαλύψει με ποια φυτά πειραματίζεται, εκτός της μουστάρδας (Arabidopsis). Στην έρευνα αυτή, ο δρ. Φρομ και η επιστημονική του ομάδα συνέκριναν τις αντιδράσεις φυτών που υπέφεραν από έλλειψη επαρκούς ύδατος, με εκείνες φυτών που εξασφάλιζαν ικανές ποσότητες νερού. Τα φυτά που στερούνταν ποτίσματος -τα λεγόμενα “εκπαιδευμένα”- επανήλθαν πιο γρήγορα στην κανονική τους κατάσταση, την επόμενη φορά που βρέθηκαν απότιστα. Όσα έλαβαν νερό -τα “μη εκπαιδευμένα”- μαράθηκαν ταχύτερα και τα φύλλα τους έχασαν περισσότερο νερό, από ότι τα εκπαιδευμένα.
«Υπάρχει σαφής διασύνδεση μεταξύ της περιβαλλοντικής πίεσης, της ξηρασίας δηλαδή, και της απάντησης του φυτού. Το φυτό πραγματοποιεί συνειδητή απόφαση διαχείρισης των ικανοτήτων του για να επιβιώσει, ενώ η πείρα αυτή αξιοποιείται και για κάθε επόμενη τέτοια κρίση», λέει ο δρ. Φρομ.
Η έρευνα της ομάδας του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα μπορεί να αξιοποιηθεί και σε βιομηχανικές καλλιέργειες, όπως το καλαμπόκι, το βαμβάκι ή τα σιτηρά, αν και η καινοτομία αυτή θα απαιτήσει ακόμη τουλάχιστον άλλες δύο δεκαετίες επιστημονικών μελετών. Πηγή: skai.gr
