Περίπου 10.000 γονίδια περισσότερα από τον άνθρωπο έχει η ντομάτα, της οποίας το γονιδίωμα αποκωδικοποιήθηκε έπειτα από εννέα χρόνια επιστημονικής έρευνας που διεξήχθη παράλληλα σε 14 χώρες. Και ενώ οι ειδικοί περίμεναν να ανακαλύψουν γρήγορα τα μυστικά της γεύσης, της οσμής αλλά και των ιδιοτήτων της, η ντομάτα εμφανίστηκε με 31.760 γονίδια!Μάλιστα, δεν ανέλυσαν μόνο μία ποικιλία ντομάτας, αλλά δύο, αυτή της καλλιεργούμενης ποικιλίας Heinz 1706 που χρησιμοποιείται στην κέτσαπ, καθώς και μιας άγριας.
Οι ειδικοί εκτιμούν πως με την αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος θα καταφέρουν να δημιουργήσουν νέου τύπου ντομάτες. Τα νέα χαρακτηριστικά που θα αναζητήσουν στις γενετικές ρίζες του λαχανικού θα σχετίζονται με τη γεύση, την οσμή αλλά και την ανθεκτικότητα του φυτού.
Ετσι, οι ειδικοί εκτιμούν πως με την ανάγνωση του γονιδιώματος θα επιτύχουν νέες συμβατικές τεχνικές διασταύρωσης και αναπαραγωγής, από όπου θα προκύψουν νέες ποικιλίες ντομάτας. Παράλληλα, θα μειώσουν σημαντικά την ανάγκη για παρασιτοκτόνα.
Από το 2003 που είχε ξεκινήσει η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος της ντομάτας έως το 2008, τα δεδομένα που προέκυπταν δεν είχαν συνοχή. Ετσι η ερευνητική ομάδα εκμεταλλεύτηκε τη νέα τεχνολογία αποκωδικοποίησης με υπερσύγχρονους υπολογιστές και προγράμματα, ώστε να επιταχύνει το έργο της ανάγνωσης.
«Τώρα που γνωρίζουμε αναλυτικά τη λειτουργία του κάθε γονιδίου της ντομάτας, ελπίζουμε να καταφέρουμε να στοχεύουμε στα γονίδια που ελέγχουν τη διάρκεια ζωής του προϊόντος, αφήνοντας ανέπαφα τα γονίδια που προκαλούν τη γεύση. Υπολογίζουμε ότι σε τρία με πέντε χρόνια θα έχουμε ντομάτες με μεγάλη διάρκεια ζωής, οι οποίες θα αποκτούν πολύ σκούρο κόκκινο χρώμα, θα είναι γεμάτες ωφέλιμα συστατικά και πιο γευστικές», εξηγεί ο καθηγητής Γκράχαμ Σέιμουρ από το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ.
«Δηλητηριώδης», «αφροδισιακή» και αντικαρκινική
Η ντομάτα δεν ήταν πάντα το αυτονόητο συστατικό στο ελληνικό τραπέζι. Ηρθε στη χώρα μας μαζί με την πατάτα στις αρχές του 19ου αιώνα αφού προηγουμένως είχε δοθεί αγώνας για να κυριαρχήσει στις ευρωπαϊκές κουζίνες.
Αρχικά ο κατακόκκινος καρπός που είχαν φέρει οι Ισπανοί από το Μεξικό είχε θεωρηθεί δηλητηριώδης. Γι' αυτό και δεν υπάρχει καμιά γραπτή αναφορά σε συνταγή με ντομάτα μέχρι το 1692 - τότε κυκλοφορεί στην Νάπολι το μαγειρικό βιβλίο του Αντόνιο Λατίνι, το οποίο περιέχει τη συνταγή για «σάλτσα ντομάτα σε ισπανικό στυλ».
Σύμφωνα με αυτή τη συνταγή, ψιλοκόβεις την αποφλοιωμένη ντομάτα και προσθέτεις ψιλοκομμένο κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι και λάδι - περίπου δηλαδή όπως φτιάχνουμε μια κλασική σάλτσα ντομάτας. Τι μεσολάβησε και άρχισε σιγά σιγά να χάνεται ο φόβος για το δηλητήριο και να μπαίνει η ντομάτα στις κατσαρόλες; Της απέδωσαν αφροδισιακές ιδιότητες!
Το όνομα της προήλθε από την παραφθορά των λέξεων tomatl (μεγάλο φρούτο) και xitomatl (ντομάτα) των Αζτέκων. Και όσο κι αν αντιμετωπίστηκε στην αρχή με δυσπιστία, σήμερα υπάρχουν σ' όλο τον κόσμο χιλιάδες συνταγές με βασικό συστατικό την ντομάτα.
Οσο για την ελληνική κουζίνα, την ενέταξε με τόσο μεγάλη επιτυχία στις συνταγές της ώστε να θεωρούμε ότι το φρούτο αυτό (διότι περί φρούτου πρόκειται) υπήρχε από πάντα στα χωράφια μας, καθώς το συναντάς σχεδόν σε όλες τις παραδοσιακές συνταγές: Από την χωριάτικη σαλάτα και την στραπατσάδα μέχρι τα γεμιστά, τον κρητικό ντάκο και τους ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης.
Η μεγάλη της περιεκτικότητα στο αντιοξειδωτικό λυκοπένιο, το οποίο της δίνει και το κατακόκκινο χρώμα, την κάνει πολύτιμη για τον άνθρωπο, αφού έχει θεωρηθεί από τους πιο σημαντικούς συμμάχους μας στην μάχη κατά του καρκίνου. Είναι μάλιστα από τα λίγα τρόφιμα που όσο πιο πολύ μαγειρεύονται τόσο πιο υγιεινά θεωρούνται! Πηγή: tanea.gr
