Η κατασκευή των γιγάντων απαιτεί μικρές μόνο διαφοροποιήσεις στο κλασσικό σχέδιο υποστηρίζουν οι αρχιτέκτονες οι οποίοι έλαβαν εύφημο μνεία από την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, αλλά και ένα βραβείο από τον φορέα Boston Society of Architects Unbuilt Architecture competition και το αρχιτεκτονικό γραφείο theThe.
“Με επουσιώδεις παρεμβάσεις στο κλασσικό, συμβατικό σχέδιο, δημιουργήσαμε μια σειρά πυλώνων που είναι σταθεροί, στιβαροί και διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι εικονικές μορφές γιγάντων θα εξελιχθούν σε μνημεία μέσα στο φυσικό τοπίο. Η θέασή τους θα αποτελέσει μια αξέχαστη εμπειρία ανάγοντάς τους σε κάτι ανώτερο από απλή υποδομή δεδομένης λειτουργικότητας” ισχυρίζονται οι αρχιτέκτονες του γραφείου Choi+Shine, με παρουσία σε τρεις χώρες, Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία και Νότια Κορέα.
Οι πυλώνες-γίγαντες θα μπορούν να πάρουν διαφορετικές στάσεις σε αρμονία με τις επιταγές του φυσικού τοπίου. Για παράδειγμα, σε μια ανηφορική πλαγιά, ο πυλώνας-γίγαντας θα μπορούσε να σχεδιαστεί με τρόπο ώστε να “σκαρφαλώνει”.
Αντίστοιχα, οι πυλώνες μπορούν να τοποθετηθούν σε ζεύγη, σαν να κοιτούν ο ένας τον άλλο ή να γονατίζουν ή ακόμα και να στρέφουν το κεφάλι σε μια κατεύθυνση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η διαδικασία κατασκευής γίνεται δύσκολη ή περίπλοκη. Κάθε πυλώνας έχει τον βασικό κορμό και μέρη (κεφάλι, χέρια, πόδια) τα οποία μπορούν να τοποθετηθούν στην επιθυμητή θέση με χρήση προσυναρμολογημένων συνδέσμων.
Όπως αναφέρουν οι Choi+Shine “όπως οι γιγάντιες μορφές στα Νησιά του Πάσχα, το όραμα μας είναι αυτές οι σύγχρονες Καρυάτιδες ύψους 45 μέτρων να επιβληθούν, εντασσόμενες χωρίς πάταγο στο τοπίο και παράλληλα να υπηρετήσουν τον άνθρωπο, μεταφέροντας σιωπηλά ηλεκτρική ενέργεια στο χώρο, μέρα και νύχτα, με ήλιο ή χιόνι”.
—Οι συμβατικοί πυλώνες
Οι ηλεκτρικοί πυλώνες απέκτησαν την παρούσα μορφή τους κατά τη δεκαετία του 1920, ένα σχέδιο που έκτοτε έχει επικρατήσει παγκοσμίως.
Ο πυλώνας που όλοι γνωρίζουμε πρωτοσχεδιάστηκε από τον Σερ Ρέτζιναλντ Μπλούμφιλντ το 1927. Πρόκειται για έναν ψηλό μεταλλικό πύργο, πλατύ στη βάση και στενό στην κορυφή, που στηρίζεται σε τέσσερα “πόδια”. Έχει κατασκευαστεί ως πλέγμα για αντιανεμική προστασία, αλλά και για να μην κρύβει από το βλέμμα τον περιβάλλοντα χώρο.
Ο σχεδιασμός αυτός επιτρέπει διαφοροποιήσεις στο ύψος, το πλάτος κλπ, σε συνάρτηση με τη γεωμορφολογία της περιοχής και τον φόρτο εργασίας για τον οποίο προορίζεται ο πυλώνας. Πηγή: econews.gr
