Οι ήχοι αυτοί, που για πολλούς ακούγονται σαν κακοφωνία τζιτζικιών, εντόμων και φύλλων, αποτελούν «βιολογική αλχημεία» για εκείνον.
Η φωνή του καθηγητή Χάσκελ, που ακροβατεί μεταξύ του λυρισμού και της επιστημονικής παρατήρησης, αποτελεί ευπρόσδεκτη πρωτοτυπία στον ενίοτε πληκτικό κόσμο της βιολογίας. Ο δρ Χάσκελ σκέφτεται σαν βιολόγος, γράφει σαν ποιητής και προσδίδει στον φυσικό κόσμο την προσοχή που θα περίμενε κάποιος από φιλόσοφο επηρεασμένο από τον διαλογισμό ή από βουδιστή μοναχό.
«Μπορείς να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς να έχεις ακούσει ποτέ σου για τον Σαίξπηρ. Το ίδιο ισχύει και με τη φύση. Τα περισσότερα είδη μπορεί να είναι άχρηστα, αφού η εξαφάνιση ενός είδους περιστεριού δεν θα προκαλέσει οικολογική ή οικονομική καταστροφή. Η απώλεια ενός είδους, όμως, θα στερήσει λίγες νότες από τη θεία αυτή μουσική συμφωνία του δάσους», λέει ο δρ Χάσκελ.
Ο καθηγητής θέλησε να διηγηθεί την ιστορία του δασικού οικοσυστήματος, αλλά και να απολαύσει τη δική του εκδοχή διαλογισμού. Παρότι πραγματοποιεί καθημερινές ασκήσεις αναπνοής και αυτοσυγκέντρωσης, αρνείται να τις αποκαλέσει «διαλογισμό», ενώ υπογραμμίζει τις διαφωνίες του με θεωρητικούς του αθεϊσμού, όπως ο Ρίτσαρντ Ντόκινς, λέγοντας ότι διατηρεί «την υποψία ότι ο κόσμος μας είναι πολύ παραπάνω από άτομα που αναδιοργανώνονται από μόνα τους».
Τα «δασικά» του πειράματα δεν περιλαμβάνουν συμβατική επιστημονική παρατήρηση. Ο δρ Χάσκελ προτιμά να κάθεται στο δάσος, να συγκεντρώνεται στην αναπνοή του και να ακούει προσεκτικά. Αν και είναι εφοδιασμένος μόνο με σημειωματάριο και κιάλια, ο καθηγητής δεν διαφωνεί με τη χρήση τεχνολογικών μέσων όταν θέλει να απευθυνθεί στο κοινό και διατηρεί για τον λόγο αυτό μπλογκ με τις παρατηρήσεις του.
Ο δρ Χάσκελ γεννήθηκε στην Αγγλία, σπούδασε στην Οξφόρδη και το Κορνέλ στις ΗΠΑ, προτού μετοικήσει στο Τενεσί πριν από 16 χρόνια. Ζει σε μικρή φάρμα με την επίσης βιολόγο σύζυγό του, καλλιεργώντας λαχανικά και φροντίζοντας τα τέσσερα κατσίκια τους. «Η σύζυγός μου μού έμαθε να κοιτάω τη φύση με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και λυρική διάθεση. Η παρατήρησή μου έγινε έτσι πιο οξεία».
Επιρροές
Στην Οξφόρδη, ο δρ Χάσκελ επηρεάσθηκε από τον βιολόγο Ρίτσαρντ Χάμιλτον και το έργο του, που αποτελεί την απαρχή των θεωριών του Ρίτσαρντ Ντόκινς για το «εγωιστικό γονίδιο» και την «κοινωνιοβιολογία» του Ε.Ο. Ουίλσον. «Ο Χάμιλτον μου έμαθε ότι οι μεγάλες επιστημονικές θεωρίες δεν είναι άσχετες με τη μικρο-παρατήρηση και δεν αντιβαίνουν στις αρχές τη φυσικής ιστορίας. Ο Χάμιλτον μου επεσήμαινε μικρά λουλούδια στις βόλτες μας και μου ζητούσε να μην τα πατήσω με τη ρόδα του ποδηλάτου μου», θυμάται ο δρ Χάσκελ.
«Ονόμασα το δάσος “μαντάλα”, από τα σχέδια στην άμμο που ζωγραφίζουν οι βουδιστές μοναχοί. Τα σχέδιά του αυτά περικλείουν μέσα τους όλο το σύμπαν σε λίγες μόλις γραμμές», καταλήγει ο δρ Χάσκελ. Πηγή: kala-nea.gr
