Μια νέα μελέτη έρχεται να ανατρέψει την κρατούσα θεωρία για το πώς καταφέρνουν οι πεταλούδες μονάρχες να μεταναστεύουν από το Βόρειο Αμερική στο Μεξικό. Καναδοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι το πανέμορφο είδος δεν έχει χαρτογραφημένη στο DNA του τη διαδρομή όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα αλλά διαθέτει έναν σύνθετο μηχανισμό προσανατολισμού – ένα είδος εσωτερικής πυξίδας σε συνδυασμό με ορισμένα «βοηθήματα».Το ταξίδι
Οι μονάρχες ξεκινούν το ταξίδι τους από τον Καναδά μόλις κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα κρύα για να καταλήξουν στο Μεξικό, περνώντας από τις ΗΠΑ ενώ επιστρέφουν στον Καναδά την άνοιξη. Φυσικά το ταξίδι από και προς τον Καναδά δεν το ολοκληρώνουν οι ίδιες πεταλούδες. Υπολογίζεται ότι στην επιστροφή βρίσκεται η τρίτη ή τέταρτη γενιά εκείνης που είχε ξεκινήσει πριν από μερικούς μήνες.
Το εσωτερικό GPS
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Guelph στο Οντάριο πιστεύουν ότι οι μονάρχες διαθέτουν μια εσωτερική πυξίδα. Οπως αναφέρουν, χρησιμοποιούν τη θέση του Ηλιου και το μαγνητικό πεδίο της Γης για να προσανατολιστούν. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι μονάρχες παράλληλα βάζουν και μεγάλα «σημάδια» όπως παραδείγματος χάριν, τα Βραχώδη Ορη, ώστε σε περίπτωση που για κάποιο λόγο βγουν εκτός πορείας να επιστρέψουν στη κανονική διαδρομή.
Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους αναλύοντας δεδομένα από τη μετανάστευση των μοναρχών που έχουν συλλεχθεί τα τελευταία 50 έτη. Ορισμένα από τα δεδομένα προέρχονταν από πεταλούδες στις οποίες είχαν τοποθετηθεί πομποί παρακολούθησης. Ταυτόχρονα οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ομάδα από μονάρχες τις οποίες απελευθέρωναν σε διαφορετικές περιοχές του Καναδά ώστε να μελετήσουν την πορεία τους για να δουν τις διαδρομές και τα μοτίβα που ακολουθούσαν κάθε φορά.
Αυτό που παραμένει ανεξιχνίαστο είναι το πώς οι μονάρχες πηγαίνουν κάθε φορά στα ίδια σημεία σε ορεινές περιοχές του Μεξικού. «Μια πιθανή εξήγηση που πρέπει να εξετάσουμε είναι ότι όπως και άλλα μεταναστευτικά είδη έτσι και οι μονάρχες χρησιμοποιούν την όσφρηση για να καθοδηγηθούν στον τελικό τους προορισμό» αναφέρει η Ρέιτσελ Ντέρμπισαιρ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Πηγή: tovima.gr
