Το πείραμα της… τσιχλόφουσκας
Οι εθελοντές (άνδρες και γυναίκες) που έλαβαν μέρος στο πρωτότυπο πείραμα των ειδικών μοιράστηκαν σε δύο ομάδες: σε εκείνους που μασούσαν τσίχλα και σε εκείνους που δεν μασούσαν τσίχλα. Προς αποφυγή γευστικών αντιπερισπασμών οι ερευνητές επέλεξαν για τη δοκιμή μια άγευστη τσίχλα.
Με τη βοήθεια λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) οι ειδικοί μελέτησαν τι ακριβώς συνέβαινε στον εγκέφαλο των συμμετεχόντων κατά το μάσημα της τσίχλας.
Σε μια δεύτερη 30λεπτη δοκιμασία, οι εθελοντές καλούνταν να πατήσουν ένα κουμπί με τον δεξιό ή τον αριστερό τους αντίχειρα ανάλογα με την κατεύθυνση μιας σειράς από βέλη που προβάλλονταν μπροστά τους. Και στις δυο περιπτώσεις οι ειδικοί αξιολόγησαν τα επίπεδα της εγρήγορσης και του χρόνου αντίδρασης των συμμετεχόντων.
Βάσει των αποτελεσμάτων, φάνηκε λοιπόν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες που δεν μασούσαν τσίχλα χρειάζονταν περί τα 545 χιλιοστά του δευτερολέπτου για να αντιδράσουν, συγκριτικά μετά μόλις 493 χιλιοστά του δευτερολέπτου που χρειάζονταν όσοι μασούσαν τσίχλα. Η μαγνητική τομογραφία έδειξε μάλιστα ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που «άναβαν» κατά το μάσημα σχετίζονται με την κίνηση και την προσοχή.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι το μάσημα ενισχύει τα επίπεδα διέγερσης και εγρήγορσης του εγκεφάλου, μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση του ελέγχου των κινήσεων και των νοητικών επιδόσεων» εξηγούν οι επιστήμονες.
Μέχρι στιγμής οι ειδικοί δεν γνωρίζουν τον βαθμό με τον οποίο το μάσημα της τσίχλας μπορεί να επηρεάσει τις νοητικές ικανότητες. Υπάρχουν παρ' όλα αυτά διάφορες θεωρίες. Μια από αυτές αναφέρει ότι το μάσημα οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων της ινσουλίνης στο αίμα, διεγείροντας περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη και την εγρήγορση. Πηγή: tovima.gr
