Ο γιος μου είναι πολύ μικρός για να παρακολουθήσει μια παράσταση κουκλοθεάτρου, αλλά βάζοντας στα δάκτυλά μου υφασμάτινα ζωάκια τον παρατηρώ να μιλάει μαζί τους σαν να είναι αληθινά. Το ίδιο κάνει με τα γάντια του φούρνου ή αυτοσχέδιες κάλτσες - κούκλες.Οι γονείς πάντα θα έχουμε άγχος τα παιδιά μας να γίνουν καλοί μαθητές, αθλητές, γιατροί... ξεχνώντας πολλές φορές το παιχνίδι , το παραμύθι, τη μουσική, τα συναισθήματα και την ψυχή. Αν αφήσουμε για λίγο την δική μας λογική, είναι σίγουρο ότι θα ανακαλύψουμε ένα κόσμο μαγικό. Μαζί τους.
Οι κουκλοπαίκτες λένε ότι "μια δοκιμασμένη συνταγή που θα δώσει στα παιδιά και αγωγή και ψυχαγωγία είναι το ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ. Μέσα στο μαγικό κόσμο της φαντασίας και της ποίησης το παιδί θα ταυτιστεί με την κούκλα και θα συμμετέχει στις δραματικές της περιπέτειες ή στις κωμικές καταστάσεις της που συχνά περιπλέκεται από τα ίδια τα παθήματά της. Το παιδί διασκεδάζει αλλά και παραδειγματίζεται από τα σφάλματά της.
Αυτό, λοιπόν, είναι και το μαγικό στοιχείο και το βλέπουμε κατά τη διάρκεια της παράστασης στην ελεύθερη άσκηση της παιδικής φαντασίας γεμάτης από αντιφατικότητα συναισθημάτων μίσους και αγάπης"."Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι τα παιδιά μετά την παράσταση θέλουν να δουν τις κούκλες από κοντά να τις αγγίξουν και να διαπιστώσουν ότι ένας άνθρωπος είναι κρυμμένος πίσω από το παραπέτασμα και κινεί την κούκλα και μιλά για λογαριασμό της. Τότε νοιώθουν ότι η κούκλα και όχι ο κουκλοπαίκτης είναι ο δικός τους άνθρωπος και μ΄αυτήν επικοινωνούν και ταυτίζονται".
"Η κούκλα έχει απίστευτη δύναμη, ίσως επειδή οι διαστάσεις της είναι μικρές και δημιουργεί έτσι έναν μικρόκοσμο που ταιριάζει πολύ στο παιδί", λέει η κουκλοπαίκτρια Μαιρηβή Γεωργιάδου. "Επιπλέον, η κούκλα το ενθουσιάζει, το ξεσηκώνει, το συγκινεί. Γιατί ξέρει το παιδί ότι, ενώ είναι άψυχη, είναι συγχρόνως και έμψυχη... Αυτό είναι πολύ σημαντικό για το παιδί. Και πολλές φορές και για τους μεγάλους".Ο Michael Meschke, ένας άξιος σουηδός κουκλοπαίκτης έχει πει για τη σύγκριση που γίνεται ανάμεσα στο κουκλοθέατρο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ότι είναι όπως ο Δαβίδ με τον Γολιάθ. Εμείς πρέπει να είμαστε εκεί και να αγωνιστούμε. Στο τέλος, όμως, ποιος νικάει; Όταν καταφέρουμε να κρατήσουμε τα παιδιά μία ώρα προσηλωμένα στο έργο και φύγουν ευχαριστημένα, τότε αυτό σημαίνει ότι πετύχαμε. Όπως και τα καταφέρνει η "Ντενεκεδούπολη" της Ευγενίας Φακίνου τα τελευταία 36 χρόνια.
Το κουκλοθέατρο είναι μια πολύπλευρη εκφραστική δραστηριότητα, καθώς συνδυάζει την εικαστική τέχνη, με τις κούκλες και τα σκηνικά, την μουσική, τη λογοτεχνία, είτε με ένα έργο, είτε με αυτοσχεδιασμούς, ακόμα και με παραμύθια ή ποιήματα και την θεατρική τέχνη. Μην το χάσετε.
Πηγή: cosmo.gr
