Ένα κράμα Björk, Winehouse και Simone; Μπα. H Kimbra είναι απλά το next best thing

Η διαχρονικά πιο ευτυχής συγκυρία με τη μουσική είναι αυτή αυτή η αέναη εναλλαγή προσώπων, τάσεων και ενδιαφέροντος που όσο άθλια κι αν πηγαίνουν τα πράγματα στη ζωή σου ή γενικότερα τριγύρω, σε "κολλάει" με κάτι καινούργιο και να η χαρά με την εξέλιξη του είδους και να τα ποσταρίσματα στο Facebook με τη νέα σου ανακάλυψη. Το τελευταίο καλό νέο από τη μουσική βιομηχανία λέγεται Kimbra (Johnson), είναι 22 ετών και έχει κάθε λόγο να πετάει από τους ώμους της τις σκόνες των συγκρίσεων. Οι οποίες πέφτουν βροχή.

Αν πιστεύουμε στη δικαιοσύνη ως αξία, οφείλουμε, βέβαια, να ανάψουμε μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Gotye, ενός εκ των πολύ αγαπημένων νέων καλλιτεχνών της αλτερνατίβας, ο οποίος τραγούδησε μαζί της το -κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει, μήπως κάτι από Police;- "Somebody I Used to Know", το οποίο έχει κάνει πάταγο σε Αυστραλία, Αμερική και Ευρώπη. Αυτή η συνεργασία μας σύστησε την πανέμορφη -μέσα στ' άλλα- Kimbra με την απόκοσμη φωνή και ώθησε τους περίεργους να ακούσουν και τη δική της μουσική, όταν κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου τον πρώτο της δίσκο με τίτλο "Vows".



Το hype χρειάστηκε 4-5 μήνες για να ανθίσει και το κοριτσάκι που τραγούδησε στα 12 τον ύμνο της Ν. Ζηλανδίας στον τελικό του εθνικού πρωταθλήματος ράγκμπι μπροστά σε μερικές χιλιάδες κόσμου να γίνει η 22χρονη μεγάλη ντίβα-to-be. Ειδικά αν αφήσει το σπίτι της στην Αυστραλία και σαλπάρει προς εμπορικότερα λιμάνια.



Αυτή η φωνή

Η Amy Winehouse είχε καταπληκτική φωνή. Η Nina Simone, θρύλος. Με την Björk γελάει ο κόσμος, οπότε δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω. Υπάρχει ένας άγραφος νόμος στην τέχνη, σύμφωνα με τον οποίο οι συγκρίσεις ευνοούν τους αδύναμους. Στην περίπτωση του βεληνεκούς της φωνής, το πιο υπεύθυνο και σοβαρό πράγμα που έχει να κάνει όποιος νοιάζεται για την πρόοδο της μουσικής είναι να την αφήσει ήσυχη. Και να αναρωτηθεί πόσες ποπ σταρ -αν αποφασίσεις τελικά ότι η Kimbra είναι τέτοια- έχουν αυτή τη φωνή ζωντανά σε ένα στούντιο ραδιοφώνου κάπου στον κόσμο.

Αυτό το εύθραυστο είναι

Το γεγονός ότι η ίδια υπογράφει τους στίχους και τη μουσική σε ολόκληρο τον δίσκο της, σε συνδυασμό με το μελαγχολικό της μάτι και την έντονα αρτίστικη διάθεση που αναβλύζει από τα βίντεοκλίπ (συν όλα τα γνωστά για τις ευαισθησίες του καλλιτέχνη) συναινούν ότι το κορίτσι έχει μια εύθραυστη ψυχή και προσέγγιση. Δεν θα την δεις σε κλιπ ανάλογης αισθητικής πεζοδρομίου με τη Rihanna για παράδειγμα. Ή την Gaga. Επίσης, είναι μόνο δική μου ιδέα ότι μοιάζει πολύ με την P.J. Harvey; Επίσης, εμπιστευόμαστε τυφλά την ψυχή των κοριτσιών με αφέλειες.



Αυτό το στυλ

Οποιοδήποτε next best thing στην ιστορία της μουσικής και, όχι δεν δέχομαι την προ διετίας Susan Boyle ως το αντίστοιχο εκείνης της εποχής, απαιτεί μια κάποια εμφάνιση. Όχι για καλλιστεία, καμία σχέση. Αλλά ένα στοιχείο, μια ανατροπή στην εμφάνιση, μια αφορμή για κοινωνικο-στιλιστική κριτική (sic) χρειάζεται. Το κοντό καρέ της Kimbra στο "Cameo Lover" -και τα κοντά της φορέματα φυσικά-, ναι, και τα μακριά της πόδια είναι μια καλή αρχή, δε νομίζεις;

Αυτή η jazz διάσταση που δρα σαν καθαρτικό ενάντια στην ποπ επικράτηση

Μια φίλη μου μουσικός (πολύ καλή μουσικός, σπουδαγμένη που λένε και στο χωριό μου), μου είπε το εξής μαγικό για την Kimbra. Η μουσική που συνθέτει και παράγει μπορεί να μοιάζει ποπ και εύκολη στο πρώτο άκουσμα -οι περίεργες κουπ και τα έντονα χρώματα των βίντεοκλίπ βοηθούν σε αυτό το συμπέρασμα-, αλλά οι jazzy αναφορές, η δυσκολία των κομματιών και τα γυρίσματα της φωνής της δείχνουν ότι πρόκειται για μια μουσική ιδιοφυία.

Το εκπληκτικό βέβαια με την ανάλυση της φίλης μου είναι το συμπέρασμα. "Όλοι μένουν ευχαριστημένοι στο τέλος. Και αυτοί που θα την δουν ως την επόμενη Lady Gaga και αυτοί που θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται". Αυτό. Πηγή: cosmo.gr